Julian Stasiniewicz
.jpg)
| |
 pułkownik artylerii
| |
| Data i miejsce urodzenia |
2 lutego 1886 |
|---|---|
| Data śmierci |
3 marca 1972 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
Artyleryjski Oddział Pomiarowy |
| Stanowiska |
komendant szkoły |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
     
| |
.png){kind=small}
Julian Stasiniewicz (ur. 2 lutego 1886 w Wierzbicy[1], zm. 3 marca 1972) – pułkownik artylerii Wojska Polskiego, członek Naczelnej Komendy Obrony Lwowa w listopadzie 1918[2].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W latach 1912–1913 wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach.
U kresu I wojny światowej w listopadzie 1918 brał udział w obronie Lwowa w trakcie wojny polsko-ukraińskiej służąc pod pseudonimem „Kmita” w stopniu kapitana pełnił funkcję kierownika oddziału wywiadowczego Naczelnej Komendy Obrony Lwowa[3][4].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. W stopniu majora był szefem oddziału II w Dowództwie Frontu Galicyjsko-Wołyńskiego[5]. W stopniu podpułkownik a od czerwca 1920 do 5 lutego 1923 był komendantem Artyleryjskiego Oddziału Pomiarowego (AOP), a po reorganizacji od 6 lutego 1923 do listopada 1925 komendantem Szkoły Pomiarów Artylerii w Toruniu, pozostając w tym czasie oficerem nadetatowym 12 pułku artylerii polowej ze Złoczowa[6][7][8].
3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 53. lokatą w korpusie oficerów artylerii, a jego oddziałem macierzystym był wówczas 5 pułk artylerii polowej[9]. 17 listopada 1925 został przeniesiony do 8 pułku artylerii ciężkiej w Toruniu na stanowisko dowódcy pułku[10]. W sierpniu 1926 został przeniesiony do kadry oficerów artylerii i przydzielony do Obozu Ćwiczeń Brześć na stanowisko komendanta[11]. Później został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr IX, a z dniem 31 sierpnia 1927 przeniesiony w stan spoczynku[12].
Mieszkał w Toruniu[13], a później w Rabce[14] i Krakowie przy ul. Karmelickiej 36[1].
Zmarl 3 marca 1972. Pochowany na Cmentarzu Świętej Rodziny we Wrocławiu[15].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Walecznych
- Krzyż Niepodległości – 19 czerwca 1938 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[16][1]
- W czasie służby w c. i k. Armii otrzymał:
- Srebrny Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej dwukrotnie,
- Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej,
- Krzyż Wojskowy Karola,
- Krzyż Jubileuszowy Wojskowy,
- Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913[17].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-10-12]..
- ↑ Eugeniusz Romer, Pamiętnik Paryski 1918-1919, t. I, Warszawa 2010, s. 35.
- ↑ Iwona Łaptaszynska: Obsada personalna obrony Lwowa 1 - 22.11.1918r.. stankiewicze.com. [dostęp 2016-12-08].
- ↑ Artur Leinwand: Obrona Lwowa w listopadzie 1918 roku. lwow.com.pl. [dostęp 2016-12-08].
- ↑ Semper Fidelis. Obrona Lwowa w obrazach współczesnych. Lwów / Warszawa: Straż Mogił Polskich Bohaterów / Oficyna Wydawnicza Volumen, 1930 / 1990, s. Tab. 172.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 737, 813, 1523.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 658, 736, 1383.
- ↑ 1 Dywizjon Pomiarów Artylerii. 5pa.wp.mil.pl. [dostęp 2016-12-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-12-20)].
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 186.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 121 z 17 listopada 1925, s. 651.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 33 z 21 sierpnia 1926, s. 269.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 maja 1927, s. 138.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 maja 1927, s. 130.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 884.
- ↑ Julian Stasiniewicz - dane o grobie [online], mogily.pl [dostęp 2023-11-11].
- ↑ M.P. z 1938 r. nr 140, poz. 245.
- ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 1248.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Członkowie Naczelnej Komendy Obrony Lwowa
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Medalem Niepodległości
- Oficerowie 8 Pułku Artylerii Ciężkiej (II RP)
- Polacy odznaczeni Medalem Zasługi Wojskowej Signum Laudis
- Polacy odznaczeni Krzyżem Wojskowym Karola
- Polacy odznaczeni Krzyżem Jubileuszowym Wojskowym
- Polacy odznaczeni Krzyżem Pamiątkowym Mobilizacji 1912–1913
- Polacy – oficerowie armii austro-węgierskiej
- Pułkownicy artylerii II Rzeczypospolitej
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1886
- Zmarli w 1972
- Pochowani na Cmentarzu Świętej Rodziny we Wrocławiu