Kamień runiczny z Egå
Kamień runiczny z Egå (DR 107) – kamień runiczny pochodzący z przełomu X i XI wieku, znajdujący się w zbiorach Muzeum Narodowego w Kopenhadze[1].
Granitowy głaz ma 108 cm wysokości, 80 cm szerokości i 35 cm grubości[1]. Pierwotnie wieńczył prawdopodobnie jakiś grobowiec, odkryty został w 1814 roku we wsi Egå w północnej Jutlandii, wmurowany w kamienne ogrodzenie. Górna część kamienia była odłupana od reszty, została odnaleziona i połączona z dolną w 1839 roku[1].
Na kamieniu znajduje się inskrypcja, wyryta w dwóch rzędach oraz z dodatkowymi runami umieszczonymi w polu środkowym[2]. Stanowi ona przykład napisu kommemoratywnego ku czci włodarza, opiekującego się majątkiem wikinga podczas jego pobytu na wyprawie zamorskiej[3]. Tekst inskrypcji głosi:
- alfkil ÷ uk ÷ hns ÷ suniR ÷ risþu : stin : þansi : ift : ¶ * mana : sin : frinta : þans × uas * lantirþi ÷ kitils ÷ þis ÷ ¶ nuruna ÷[4]
co znaczy:
- Alfkil i jego synowie wznieśli ten pomnik dla Mana, swego rodziciela, który był włodarzem u Ketila Norwega[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Egå-sten. runer.ku.dk. [dostęp 2014-09-16]. (duń.).
- ↑ R. I. Page: Chronicles of the Vikings. Records, Memorials, and Myths. Toronto: University of Toronto Press, 1995, s. 169. ISBN 0-8020-0803-8.
- ↑ a b Marian Adamus: Tajemnice sag i run. Wrocław: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, 1970, s. 160.
- ↑ DK MJy 67. christerhamp.se. [dostęp 2014-09-16]. (szw.).
| Kamienie runiczne w Danii | |
|---|---|
| Kamienie runiczne w Norwegii | |
| Kamienie runiczne w Szwecji |
|
| Kamienie runiczne w Niemczech |
