Kamil Bortniczuk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kamil Bortniczuk
Ilustracja
Kamil Bortniczuk (2023)
Data i miejsce urodzenia

11 czerwca 1983
Głuchołazy

Minister sportu i turystyki
Okres

od 26 października 2021
do 27 listopada 2023

Przynależność polityczna

Partia Republikańska

Poprzednik

Piotr Gliński[1]

Następca

Danuta Dmowska-Andrzejuk

podpis
Multimedia w Wikimedia Commons

Kamil Bortniczuk (ur. 11 czerwca 1983 w Głuchołazach[2]) – polski polityk, urzędnik i samorządowiec. Poseł na Sejm VIII, IX i X kadencji (od 2018), w latach 2019–2020 sekretarz stanu w Ministerstwie Funduszy i Polityki Regionalnej, w latach 2021–2023 minister sportu i turystyki, członek zarządu Światowej Agencji Antydopingowej (WADA).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Mścisława i Grażyny[2]. Był piłkarzem klubu GKS Głuchołazy[3]. W 2007 ukończył studia na kierunku stosunki międzynarodowe na Uniwersytecie Wrocławskim, a w 2017 prawo na Uniwersytecie Gdańskim. Kształcił się także na studiach podyplomowych z funduszy europejskich na UWr. Pracował jako dyrektor biura poselsko-senatorskiego i wicedyrektor wydziału w Opolskim Urzędzie Wojewódzkim, specjalizował się w pozyskiwaniu funduszy unijnych. Prowadził także własną działalność gospodarczą w branży konsultingowej[4].

W 2002 przystąpił do Prawa i Sprawiedliwości[5]. W 2006 z listy PiS został wybrany na radnego miejskiego w Głuchołazach[6]. Odszedł z partii w wyniku konfliktu między Sławomirem Kłosowskim a Mieczysławem Walkiewiczem, z którym wcześniej współpracował[5]. W 2010 uzyskał reelekcję z ramienia własnego komitetu[7]. W tym samym roku bezskutecznie starał się o stanowisko burmistrza Głuchołaz, przegrywając w drugiej turze z Edwardem Szupryczyńskim[8]. Przystąpił następnie do partii Polska Jest Najważniejsza, z której listy w wyborach parlamentarnych w 2011 kandydował do Sejmu[9]. W 2013 wraz z innymi działaczami tego ugrupowania współtworzył partię Polska Razem. W wyborach samorządowych w 2014 ponownie ubiegał się o urząd burmistrza, wygrywając pierwszą turę i ponownie przegrywając w drugiej z Edwardem Szupryczyńskim[10]. Nie ubiegał się o reelekcję do rady gminy, natomiast jego komitet wprowadził wówczas do rady 7 na 21 radnych[11]. Przed wyborami w 2015 został członkiem zespołu doradców Beaty Szydło, odpowiadając za fundusze europejskie[12].

W 2015 bez powodzenia kandydował z 15. miejsca listy PiS do Sejmu w okręgu opolskim, otrzymując 2564 głosy[13] i zajmując trzecie niemandatowe miejsce. Później przez kilka miesięcy sprawował funkcję dyrektora Departamentu Infrastruktury w Opolskim Urzędzie Wojewódzkim, po czym w 2016 został dyrektorem gabinetu ministra nauki i szkolnictwa wyższego Jarosława Gowina. Został także pełnomocnikiem wojewody opolskiego do spraw gospodarki i biznesu[12]. W kwietniu 2017 zasiadł w zarządzie Grupy Azoty ZAK, odpowiadając m.in. za badania i innowacje[14]. W listopadzie tego samego roku, po przekształceniu Polski Razem, został działaczem Porozumienia.

W maju 2018 zasiadł w radzie nadzorczej klubu siatkarskiego ZAKSA Kędzierzyn-Koźle[15]. W listopadzie tegoż roku objął mandat posła po wybranym na burmistrza Namysłowa Bartłomieju Stawiarskim[16]. Został rzecznikiem prasowym Porozumienia (pełnił tę funkcję do stycznia 2020). W wyborach w 2019 z powodzeniem ubiegał się o mandat posła IX kadencji, otrzymując 16 953 głosy[17]. 20 grudnia 2019 premier Mateusz Morawiecki powołał go na stanowisko sekretarza stanu w Ministerstwie Funduszy i Polityki Regionalnej[18]. W kwietniu 2020 złożył dymisję z tego stanowiska, która została przyjęta w tym samym miesiącu[19][20].

5 lutego 2021 Kamil Bortniczuk wraz z Adamem Bielanem w trakcie wewnątrzpartyjnego sporu zostali wykluczeni z Porozumienia. Polityk zakwestionował prawidłowość podjętej decyzji[21][22]. W czerwcu 2021 został jednym z liderów Partii Republikańskiej[23]. 26 października 2021 dołączył do drugiego rządu Mateusza Morawieckiego, obejmując w nim stanowisko ministra sportu i turystyki[24]. W 2023 został członkiem zarządu Światowej Agencji Antydopingowej jako przedstawiciel Unii Europejskiej[25][26]. W wyborach w tym samym roku utrzymał mandat poselski na kolejną kadencję, kandydując jako lider listy PiS w okręgu płockim i otrzymując 31 555 głosów[27]. 27 listopada 2023 zakończył pełnienie funkcji ministra. 18 grudnia tego samego roku, dwa dni po przyłączeniu się Partii Republikańskiej do PiS, stanął na czele struktur Prawa i Sprawiedliwości w województwie opolskim[28].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Żonaty z Anną Kozubek-Bortniczuk, z którą ma pięcioro dzieci – trzy córki i dwóch synów[29].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Piotr Gliński był ministrem kultury, dziedzictwa narodowego i sportu
  2. ↑ a b Dane osoby pełniącej funkcje publiczne. ipn.gov.pl. [dostęp 2023-02-13].
  3. ↑ Michał Kolanko. Przyszły minister znany z ofensywy. „Rzeczpospolita”, s. A28, 8 października 2021. 
  4. ↑ Kamil Bortniczuk, Członek Zarządu. zak.grupaazoty.com. [dostęp 2018-11-09].
  5. ↑ a b Konflikt w Porozumieniu. Kamil Bortniczuk na politycznym zakręcie. Czy ma przyszłość w PiS?. nto.pl, 12 lutego 2021. [dostęp 2021-02-12].
  6. ↑ Serwis PKW – Wybory 2006. [dostęp 2018-11-09].
  7. ↑ Serwis PKW – Wybory 2010. [dostęp 2018-11-09].
  8. ↑ Serwis PKW – Wybory 2010. [dostęp 2018-11-09].
  9. ↑ Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2018-12-08].
  10. ↑ Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2018-11-09].
  11. ↑ Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2020-01-02].
  12. ↑ a b Piotr Guzik: Kamil Bortniczuk znów zmienia stanowisko. Z resortu nauki do zarządu ZAK. wyborcza.pl, 31 marca 2017. [dostęp 2018-11-09].
  13. ↑ Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2018-11-09].
  14. ↑ Krzysztof Strauchmann: Kamil Bortniczuk będzie nowym posłem z Opolszczyzny. Zastąpi Bartłomieja Stawiarskiego. nto.pl, 5 listopada 2018. [dostęp 2018-12-08].
  15. ↑ Zaksa Spółka Akcyjna (KRS: 0000195237). Krajowy Rejestr Sądowy. [dostęp 2023-11-17].
  16. ↑ M.P. z 2018 r. poz. 1118
  17. ↑ Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-10-17].
  18. ↑ Kamil Bortniczuk: Sekretarz Stanu. gov.pl. [dostęp 2019-12-20].
  19. ↑ Magdalena Partyła: Kamil Bortniczuk odchodzi z rządu. rmf24.pl, 7 kwietnia 2020. [dostęp 2020-04-09].
  20. ↑ Jacek Żalek nowym wiceministrem funduszy i polityki regionalnej. gov.pl, 10 kwietnia 2020. [dostęp 2020-04-10].
  21. ↑ Weronika Bruździak-Gębura: Spór w Porozumieniu. Rzeczniczka ugrupowania: Adam Bielan i Kamil Bortniczuk wyrzuceni z partii. gazeta.pl, 5 lutego 2021. [dostęp 2021-02-05].
  22. ↑ Władze Porozumienia za wyrzuceniem Kamila Bortniczuka i Adama Bielana. onet.pl, 5 lutego 2021. [dostęp 2021-02-05].
  23. ↑ Kim jesteśmy. republikanie.org.pl. [dostęp 2021-06-20].
  24. ↑ Zmiany w składzie Rady Ministrów. prezydent.pl, 26 października 2021. [dostęp 2021-10-26].
  25. ↑ Dawid Gruntkowski: Sukces Bortniczuka. Duże wyróżnienie. Został członkiem zarządu. sport.pl, 16 maja 2023. [dostęp 2023-10-06].
  26. ↑ Nowe wyzwanie ministra sportu. Poważna funkcja. tvp.pl, 16 maja 2023. [dostęp 2023-10-06].
  27. ↑ Serwis PKW – Wybory 2023. [dostęp 2023-10-19].
  28. ↑ Piotr Guzik: Kamil Bortniczuk nowym liderem PiS w województwie opolskim. opolska360.pl, 18 grudnia 2023. [dostęp 2024-01-04].
  29. ↑ Kamil Bortniczuk ma pięcioro dzieci. Kim jest jego żona, Anna Kozubek-Bortniczuk?. natemat.pl, 21 kwietnia 2022. [dostęp 2023-10-06].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Drugi rząd Mateusza Morawieckiego (2019–2023)
W dniu zaprzysiężenia
Późniejsi członkowie rządu

  • kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
Ministrowie sportu III Rzeczypospolitej
Przewodniczący Komitetu Młodzieży i Kultury Fizycznej
Prezesi Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki
Prezesi Urzędu Kultury Fizycznej i Sportu
Prezesi Polskiej Konfederacji Sportu
Ministrowie sportu
Ministrowie sportu i turystyki
Ministrowie kultury, dziedzictwa narodowego i sportu
Ministrowie sportu i turystyki

Logo Ministerstwa Sportu i Turystyki

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kamil_Bortniczuk&oldid=73413994”