Włodzimierz Tomaszewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Włodzimierz Tomaszewski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

16 listopada 1956
Łódź

Zawód, zajęcie

polityk, samorządowiec

Alma Mater

Uniwersytet Łódzki

Stanowisko

wiceminister rozwoju regionalnego (2000–2001), zastępca prezydenta Łodzi (2002–2010), poseł na Sejm IX kadencji (2019–2023), minister-członek Rady Ministrów (2022–2023)

Partia

ZChN, Porozumienie, Republikanie

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Odznaka Honorowa za Zasługi dla Samorządu Terytorialnego Odznaka honorowa „Za zasługi dla budownictwa”
Strona internetowa
Politycy Partii Republikańskiej podczas konferencji prasowej w Sejmie. Stoją od lewej: Karol Rabenda, Kamil Bortniczuk, Adam Bielan, Włodzimierz Tomaszewski i Arkadiusz Czartoryski (2023)

Włodzimierz Tomaszewski (ur. 16 listopada 1956 w Łodzi[1]) – polski polityk i samorządowiec, wiceminister rozwoju regionalnego (2000–2001), wiceprezydent Łodzi (2002–2010), poseł na Sejm IX kadencji, w latach 2022–2023 minister-członek Rady Ministrów w drugim rządzie Mateusza Morawieckiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Tadeusza i Ireny[1]. Ukończył pedagogikę na Uniwersytecie Łódzkim. Pracował m.in. jako instruktor w zakładowym domu kultury przy ZPB nr 8 im. Szymona Harnama w Łodzi (1975–1980)[2]. W 1980 wstąpił do NSZZ „Solidarność”, został kierownikiem działu organizacyjnego w Regionie Ziemia Łódzka związku[2][3]. W latach 1989–1990 był przewodniczącym komisji zakładowej „Solidarności”. Od 1990 związany z Łódzkim Porozumieniem Obywatelskim[2]. Po wyborach samorządowych w tym samym roku na wniosek Grzegorza Palki objął obowiązki sekretarza Łodzi[2], sprawował także funkcję sekretarza Unii Metropolii Polskich. Był doradcą premiera Jerzego Buzka do spraw samorządu terytorialnego i współtwórcą reformy samorządowej z 1999[2]. Od 1999 związany z Komisją Wspólną Rządu i Samorządu Terytorialnego, początkowo jako jej sekretarz. W okresie rządu Jerzego Buzka zajmował też stanowisko wiceministra rozwoju regionalnego i budownictwa[2] (2000–2001). Był również sekretarzem powiatu łódzkiego wschodniego.

Działał w Zjednoczeniu Chrześcijańsko-Narodowym[4]. Przystąpił do Chrześcijańskiego Ruchu Samorządowego, zasiadł w radzie naczelnej tego stowarzyszenia. W wyborach samorządowych w 1998[2], 2002 i w 2006 uzyskiwał mandat radnego Łodzi. W latach 2002–2010 pełnił funkcję wiceprezydenta miasta (w okresie prezydentury Jerzego Kropiwnickiego)[3].

W wyborach samorządowych w 2010 był kandydatem na prezydenta Łodzi z ramienia Łódzkiego Porozumienia Obywatelskiego (którego w marcu tego samego roku został prezesem). W pierwszej turze wyborów z 21 listopada 2010 zdobył 35 766 (17,49%) głosów, zajmując trzecie miejsce wśród 11 kandydatów[5]. W 2014 z ramienia PiS powrócił do rady miasta[6], utrzymując mandat również w 2018[7]. W 2017 przystąpił do partii Porozumienie, zostając jej wiceprezesem w okręgu łódzkim[8]. W wyborach parlamentarnych w 2019 wystartował do Sejmu z listy Prawa i Sprawiedliwości, uzyskał mandat posła na Sejm IX kadencji, otrzymując 6884 głosy[9]. Zasiadał w Komisji Infrastruktury oraz Komisji Finansów Publicznych[10].

W lutym 2021 grupa uznająca Adama Bielana za p.o. prezesa Porozumienia ogłosiła go rzecznikiem prasowym tej partii, czego nie uznała rzecznik partii Magdalena Sroka[11]. W tym samym miesiącu prezydium zarządu Porozumienia (uznające za prezesa partii Jarosława Gowina) zawiesiło go w prawach członka partii, następnie decyzją sądu koleżeńskiego został wykluczony z ugrupowania[12][13][14]. W czerwcu 2021 został jednym z liderów Partii Republikańskiej[15]. 17 czerwca 2022 został powołany przez prezydenta Andrzeja Dudę na stanowisko ministra-członka Rady Ministrów[16]; powierzono mu odpowiedzialność za sprawy dotyczące samorządu terytorialnego[17]. W wyborach w 2023 nie uzyskał poselskiej reelekcji[18]. 27 listopada tego samego roku zakończył pełnienie funkcji ministra. W wyborach w 2024 ponownie uzyskał mandat radnego Łodzi[19].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Dane osoby pełniącej funkcje publiczne. ipn.gov.pl. [dostęp 2023-02-13].
  2. a b c d e f g Nota biograficzna na stronie prywatnej. [dostęp 2022-07-21].
  3. a b Włodzimierz Tomaszewski. gov.pl. [dostęp 2022-07-21].
  4. Władze. oblicze.stt.pl. [dostęp 2017-12-21].
  5. Serwis PKW – Wybory 2010. [dostęp 2010-11-30].
  6. W tych miastach znamy już wszystkich radnych. portalsamorzadowy.pl, 19 listopada 2014. [dostęp 2014-11-20].
  7. Serwis PKW – Wybory 2018. [dostęp 2018-10-23].
  8. Łódź: Porozumienie rozpoczęło przygotowania do wyborów samorządowych. onet.pl, 12 grudnia 2017. [dostęp 2017-12-21].
  9. Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-10-14].
  10. Posłowie IX kadencji: Włodzimierz Tomaszewski. sejm.gov.pl. [dostęp 2023-11-29].
  11. Dwóch prezesów, dwa sądy, a teraz dwoje rzeczników. Poseł publikuje dokument „Porozumienia Bielana”. wprost.pl, 9 lutego 2021. [dostęp 2021-02-10].
  12. Nicole Makarewicz: Konflikt w Porozumieniu. Są wnioski o wyrzucenie m.in. Żalka i Gryglasa. rmf24.pl, 12 lutego 2021. [dostęp 2021-02-12].
  13. Tomasz Dereszyński: Jarosław Gowin chce wyrzucenia z Porozumienia m.in.: Zbigniewa Gryglasa, Michała Cieślaka, Jacka Żalka i Włodzimierza Tomaszewskiego. polskatimes.pl, 12 lutego 2021. [dostęp 2021-02-12].
  14. Konflikt w Porozumieniu. Żalek, Gryglas, Cieślak i Tomaszewski poza partią. polsatnews.pl, 13 lutego 2021. [dostęp 2021-02-13].
  15. Kim jesteśmy. republikanie.org.pl. [dostęp 2021-06-20].
  16. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 17 czerwca 2022 r. nr 1131.27.2022 o zmianie w składzie Rady Ministrów (M.P. z 2022 r. poz. 614).
  17. Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 lipca 2022 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra – Członka Rady Ministrów Włodzimierza Tomaszewskiego (Dz.U. z 2022 r. poz. 1414).
  18. Serwis PKW – Wybory 2023. [dostęp 2023-10-17].
  19. Serwis PKW – Wybory 2024. [dostęp 2024-04-09].
  20. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 25 maja 2009 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2009 r. nr 59, poz. 799).
  21. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 3 czerwca 2005 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2005 r. nr 66, poz. 913).
  22. Główną maksymą dzisiejszego spotkania jest „Labor omnia vincit – praca wszystko zwycięża” – minister Andrzej Halicki podczas konferencji „Od Solidarności do Samorządności”. mac.gov.pl, 28 sierpnia 2015. [dostęp 2015-09-17].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]