Karol Romańczyk

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Karol Romańczyk
podinspektor Policji Państwowej podinspektor Policji Państwowej
Data i miejsce urodzenia

16 października 1895
Grybów

Data i miejsce śmierci

8–9 kwietnia 1940
Kalinin

Przebieg służby
Formacja

Policja Państwowa

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Złoty Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Odznaka pamiątkowa „Orlęta”

Karol Jan Romańczyk (ur. 16 października 1895 w Grybowie, zm. 8–9 kwietnia 1940 w Kalininie) – podinspektor Policji Państwowej.

Dąb Pamięci w Grybowie upamiętniający podinspektora Policji Państwowej Karola Romańczyka

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 16 października 1895 w Grybowie, w rodzinie Jana i Klary z Dziurzyńskich[1]. W latach 1908–1914 uczęszczał do c. i k. Gimnazjum II w Nowym Sączu.

W czasie I wojny światowej służył w cesarskiej i królewskiej Armii. Ukończył szkołę oficerów rezerwy w Opawie[2]. Jego oddziałem macierzystym był Pułk Piechoty Nr 20.

Od 1 września 1918 do 8 maja 1920 ochotniczo w Wojsku Polskim. 31 stycznia 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia podporucznika[3] i przydzielony do Oddziału Policji w Krakowie[4]. Wziął udział w wojnie z bolszewikami. Służył w Rządowej Służbie Bezpieczeństwa we Lwowie. Uczestnik odsieczy Lwowa, porucznik piechoty rezerwy. W 1934, jako oficer rezerwy pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Toruń. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VIII. Był wówczas w grupie oficerów „pełniących służbę w Policji Państwowej w stopniu oficera P.P.”[5].

Po zakończeniu działań wojennych w Szkole Oficerskiej Policji Państwowej w Warszawie, którą ukończył 30 lipca 1921. Służył m.in. w województwie pomorskim, województwie poznańskim i od 19 sierpnia 1936 w województwie warszawskim. 2 września 1939 komendant wojewódzki Policji Państwowej w Warszawie.

W 1939, po wybuchu II wojny światowej, znalazł się w niewoli radzieckiej i był więziony w obozie NKWD w Ostaszkowie. Przez pewien czas pełnił funkcję tzw. starszego korpusu oficerskiego obozu[6]. 8 lub 9 kwietnia 1940 został zamordowany przez NKWD w Kalininie (obecnie Twer)[2].

Był żonaty. Miał córkę[2].

4 października 2007 Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji Władysław Stasiak mianował go pośmiertnie na stopień inspektora Policji Państwowej[7]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.[8].

17 listopada 2010 w Grybowie posadzono poświęcony mu Dąb Pamięci[9].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Księga Cmentarna Miednoje 2005 ↓, s. 760.
  2. ↑ a b c Убиты в Калинине 2019 ↓, s. 271.
  3. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 14 z 8 lutego 1919 roku, poz. 492.
  4. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 15 z 11 lutego 1919 roku, poz. 527.
  5. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 24, 998.
  6. ↑ Andrzej Przewoźnik, Jolanta Adamska, Katyń. Zbrodnia, prawda, pamięć, Warszawa: Świat Książki, 2010, s. 84, ISBN 978-83-247-2036-1, OCLC 750956033.
  7. ↑ Decyzja Nr 91 Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 4 października 2007 nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MSWiA.
  8. ↑ Bożena Łojek: Pośmiertne awansowanie żołnierzy i funkcjonariuszy Rzeczypospolitej Polskiej zamordowanych w 1940 r. w ZSRR w wyniku zbrodni katyńskiej, [w:] Zeszyty Katyńskie (nr 23), Warszawa 2008, s. 204–230. ISBN 978-83-917780-5-0.
  9. ↑ Dąb Pamięci, hołd dla Karola Jana Romańczyka, ofiary NKWD sadeczanin.info, 7 listopada 2010 [dostęp 2012-03-17]
  10. ↑ Zarządzenie Nr 1/86 Ministra Spraw Wojskowych z 1 stycznia 1986 r. w sprawie nadania odznaki pamiątkowej „Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939 r.” Dziennik Ustaw RP Nr 2 z 10 kwietnia 1986 r., s. 30.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
  • Jerzy Giza: Nowosądecka lista katyńska: pomordowani w Rosji Sowieckiej, wyd 2, Nowy Sącz 2009. ISBN 978-83-89527-65-3
  • Zuzanna Gajowniczek, Bernadetta Gronek, Bernard Kayzer: Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Grzegorz Jakubowski (red.). T. 2 M–Ż. Warszawa: Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2005. ISBN 83-89474-06-9.
  • Убиты в Калинине, захоронены в Медном. Księga pamięci polskich jeńców wojennych – więźniów Ostaszkowskiego Obozu NKWD rozstrzelanych decyzją Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 roku. Лариса Еремина (red.). T. 2: Биограммы военнопленных M–Я. Moskwa: Stowarzyszenie Memoriał, 2019. ISBN 978-5-6041921-5-3.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Karol_Romańczyk&oldid=69302708”