Katarzyna pomorska
| księżniczka słupska; księżna Palatynatu Neumarkt | |
| Jako żona | |
|---|---|
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Miejsce spoczynku |
w klasztorze Brygidek w Gnadenbergu |
| Ojciec | |
| Matka |
Maria meklemburska |
| Mąż | |
| Dzieci |
Małgorzata, Adolf, Otto, |
Katarzyna pomorska (ur. 1390 lub 1391, zm. 4 marca 1426[1]) – żona Jana Wittelsbacha, palatyna i księcia Palatynatu Neumarkt, córka Warcisława VII, księcia słupskiego i Marii meklemburskiej, siostra króla Szwecji, Danii i Norwegii Eryka.
Życie[edytuj | edytuj kod]
Katarzyna od wczesnych lat życia wychowywała się na duńskim dworze Małgorzaty I. Początkowo prawdopodobnie była przygotowywana do roli mniszki. W literaturze przedmiotu pojawił się pogląd, że przebywała w klasztorze Vadstena (Szwecja). Więcej wiadomości pochodzi już z późniejszego jej życia, gdzie w okresie małżeństwa z Janem Wittelsbachem była pomysłodawczynią i założycielką klasztoru brygidek w Palatynacie[2].
W latach 1401-1402 pojawił się pierwszy projekt zawarcia małżeństwa z księciem Walii, późniejszym królem Anglii – Henrykiem V. Rozmowy przedmałżeńskie z niewiadomych przyczyn zostały zerwane. Królowa Małgorzata I po kilku latach zainteresowała się związkiem Katarzyny z potomkiem bawarskich Wittelsbachów. Rozmowy w sprawie mariażu, prowadzone od połowy 1406, zakończyły się podpisaniem układu małżeńskiego 11 listopada 1406. Zgodnie z umową małżeństwo z Janem miało nastąpić 15 sierpnia 1407, jednak termin został przesunięty na kolejny dzień i miesiąc – 25 września 1407 (A. Hofmaister). Katarzyna została żoną Jana Wittelsbacha, palatyna i księcia Palatynatu Neumarkt, syna elektora Palatynatu i króla niemieckiego Ruprechta III Wittelsbacha i Elżbiety norymberskiej[3][4].
Rodzina[edytuj | edytuj kod]
Ze związku małżeńskiego z Janem doczekała się licznego potomstwa, z których sześcioro zmarło w młodym wieku. Byli nimi:
- Małgorzata (ur. 1408, zm. ?),
- Adolf (ur. 1409, zm. 1409),
- Otton (ur. 1410, zm. ?),
- Jan II (ur. 1411, zm. ?),
- Fryderyk (ur. 1412, zm. ?),
- Jan III (ur. wrzesień 1413, zm. 1413),
- Krzysztof III Bawarski (ur. 26 lutego 1416, zm. 5 stycznia 1448) – król Danii, Norwegii i Szwecji[5][a].
Genealogia[edytuj | edytuj kod]
| Bogusław V ur. w okr. 1317–1318 zm. w okr. 3 II–24 IV 1374 |
Adelajda Welf ur. ok. 1341 zm. być może 5 II 1407 |
Henryk III ur. 1337 zm. 14 IV 1383 |
Ingeborga duńska ur. 1 IV 1347 zm. 16 VI 1370 | ||||||||||
| Warcisław VII ur. w okr. 1362–1363 najp. 1365 zm. 25 lutego 1395 |
Maria ur. 1363–1367 zm. w okr. 9 VIII 1402–7 II 1403 |
||||||||||||
| Jan Wittelsbach ur. 1383 zm. 14 III 1443 OO 25 IX 1407 |
Katarzyna pomorska (ur. 1390 lub 1391, zm. 4 III 1426) |
||||||||
| Małgorzata ur. 1408 zm. ? |
Adolf ur. 1409 zm. 1409 |
Otton ur. 1410 zm. ? |
Jan II ur. 1411 zm. ? |
Fryderyk ur. 1412 zm. ? | |||||
| Jan III ur. IX 1413 zm. 1413 |
Krzysztof III Bawarski ur. 26 II 1416 zm. 5 I 1448 | ||||||||
Śmierć[edytuj | edytuj kod]
Księżna zmarła 4 marca 1426. Została pochowana w kościele zamkowym Najświętszej Maryi Panny w Neumarkt. Później jej ciało zostało przeniesione do klasztoru Brygidek w Gnadenbergu[6][4].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Niektóre publikacje wymieniają tylko sześcioro potomków Jana i Katarzyny. Pomijają Jana III, piątego syna z tego związku i zarazem drugiego o tym samym imieniu.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ E. Rymar, Rodowód książąt pomorskich, ss. 335-337.
- ↑ E. Rymar, Rodowód książąt pomorskich, s. 336.
- ↑ E. Rymar, Rodowód książąt pomorskich, ss. 336-337.
- ↑ a b J.W. Szymański, Książęcy ród Gryfitów, s. 252.
- ↑ Ch. Cawley: Palatinate. Table of contents. Ruprecht III 1398-1410. [dostęp 2011-12-29]. (ang.).
- ↑ E. Rymar, Rodowód książąt pomorskich, s. 337.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
Źródła online[edytuj | edytuj kod]
- Cawley Ch, Palatinate. Table of contents. Ruprecht III 1398-1410 (ang.) [w]: Mediewal Lands. A prosopography of medieval European noble and royal families (ang.), [dostęp 2011-12-29].
Opracowania[edytuj | edytuj kod]
- Edward Rymar, Rodowód książąt pomorskich, Szczecin: Książnica Pomorska im. Stanisława Staszica, 2005, ISBN 83-87879-50-9, OCLC 69296056.
- Szymański J.W., Książęcy ród Gryfitów, Goleniów – Kielce 2006, ISBN 83-7273-224-8.