Kazimierz Jarzębiński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Gruzin (dyskusja | edycje) o 21:29, 10 mar 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Kazimierz Jarzębiński
major pilot major pilot
Data urodzenia

15 kwietnia 1897

Data śmierci

22 listopada 1957

Przebieg służby
Lata służby

do 1957

Siły zbrojne

cesarska i królewska Armia Wojsko Polskie

Jednostki

4 Pułk Piechoty Legionów
15 Eskadra Myśliwska
26 Eskadra Towarzysząca
II/2 Dywizjon Liniowy
Dywizjon 303

Stanowiska

dowódca eskadry lotniczej
dowódca dywizjonu lotniczego

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości

Kazimierz Jarzębiński (ur. 15 kwietnia 1897, zm. 22 listopada 1957) – major pilot lotnictwa Wojska Polskiego, porucznik (ang. flight lieutenant) Królewskich Sił Powietrznych.

Życiorys

W czasie I wojny światowej walczył w szeregach 4 pułku piechoty Legionów. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w Oddziale V Naczelnego Dowództwa, a jego oddziałem macierzystym był wówczas 1 pułk Strzelców Podhalańskich[1]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 1046. lokatą w korpusie oficerów piechoty[2].

W 1923 roku pełnił służbę w 3 Pułku Lotniczym w Poznaniu, w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 46 lokatą w korpusie oficerów aeronautycznych[3]. 1 grudnia 1924 roku awansował do stopnia kapitana ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 15. lokatą w[4]. W lipcu 1924 roku został dowódcą 15 Eskadry Myśliwskiej w Poznaniu i dowodził nią do czasu jej przemianowania na 112 Eskadrę Myśliwską w marcu 1925 roku[5]. W 1932 roku był pomocnikiem attaché wojskowego w Paryżu, pułkownika dyplomowanego Jerzego Ferek-Błeszyńskiego[6]. 5 stycznia 1934 roku został dowódcą 21 Eskadry Liniowej, 20 września 1935 - dowódcą 26 Eskadry Towarzyszącej, a w listopadzie 1935 roku - dowódcą II/2 Dywizjonu Liniowego na lotnisku Kraków-Rakowice[7]. Później został awansowany do stopnia majora pilota.

Po wybuchu II wojny światowej i kampanii wrześniowej przedostał się na Zachód. Został oficerem lotnictwa Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie w Polskich Sił Powietrznych w Anglii w jednostce Dywizjonu 303.

W wojnie pozostał w Wielkiej Brytanii, gdzie zmarł w 1957. Został pochowany w Sanderstead Surrey.

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24 września 1921 roku, s. 225, 668.
  2. Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 89.
  3. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 932, 945.
  4. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 744.
  5. Jerzy Pawlak, Polskie eskadry ..., s. 210.
  6. Rocznik Oficerski 1932, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1932, s. 230, 424.
  7. Jerzy Pawlak, Polskie eskadry ..., s. 168-169, 187.
  8. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”, s. 29, Nr 2 z 11 listopada 1937. Ministerstwo Spraw Wojskowych. 

Bibliografia