Kazimierz Niedźwiedzki (podpułkownik)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kazimierz Niedźwiedzki
Ilustracja
podpułkownik piechoty podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia

28 lipca 1887
Marysin

Data śmierci

po 1934

Przebieg służby
Lata służby

do 1931

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

16 Pułk Piechoty

Stanowiska

zastępca dowódcy pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Faksymile
Odznaczenia
Odznaka honorowa za Rany i Kontuzje
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Krzyż Zasługi (II RP) Krzyż Zasługi Wojsk Litwy Środkowej Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Zwycięstwa (międzyaliancki) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława III klasy (Imperium Rosyjskie)
Multimedia w Wikimedia Commons

Kazimierz Niedźwiecki[1][2][3] vel Niedźwiedzki[a] (ur. 28 lipca 1887 w Marysinie, zm. po 1934) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 28 lipca 1887 w majątku Marysin, w powiecie nieświeskim, w rodzinie Kazimierza i Malwiny z domu Smolicz[1][2][3]. W 1905, po ukończeniu sześciu klas w rosyjskim gimnazjum w Stołpcach, wrócił do pracy we własnym majątku[4].

We wrześniu 1914 został wcielony do armii rosyjskiej jako szeregowiec i skierowany do Oranienbaumskiej Szkoły Praporszczyków (ros. Ораниенбаумская школа прапорщиков) w Oranienbaum[4]. Po ukończeniu szkoły, w stopniu chorążego (ros. Прапорщик), został przydzielony do 49 Syberyjskiego Pułku Strzelców (ros. Сибирский 49-й стрелковый полк)[5][6]. W czasie służby w armii rosyjskiej był trzy razy ranny (między innymi 8 września 1915[6]) i raz kontuzjowany[7]. We wrześniu 1917, w stopniu sztabskapitana, został przyjęty do I Korpusu Polskiego w Rosji i przydzielony do 6 Pułku Strzelców Polskich[8]. Jesienią 1918, po likwidacji korpusu, wyjechał do Warszawy[5].

W 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego i przydzielony do Mińskiego Pułku Strzelców, późniejszego 86 pułku piechoty[5]. Latem 1920, w czasie wojny z bolszewikami, dowodził II batalionem pułku. Dowodzony przez niego batalion odznaczył się w walkach pod Nieświeżem[9]. W trzeciej dekadzie lipca przeprowadził kontratak na bolszewików, którzy sforsowali Niemen na odcinku 17 DP i zajęli Wołpę. Śmiałym manewrem odrzucił całą brygadę 11 Dywizji Strzeleckiej[10]. W pierwszej dekadzie sierpnia, w walce pod Brańskiem, „gdzie cała dywizja została przyciśnięta do bagnistej doliny rzeki Nurca, z niezwykłym poświęceniem walcząc w uliczkach miasta, umożliwił olbrzymiej kolumnie dywizji wycofanie się wąską groblą na zachodni brzeg rzeki”[11]. 15 sierpnia został ciężko ranny, gdy „świecąc przykładem osobistego męstwa” prowadził 5. i 6. kompanię do ataku nad rzeką Czarną[12]. 21 grudnia 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu kapitana, w piechocie, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej[13].

1 czerwca 1921 pełnił służbę w 86 pułku piechoty[14]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 510. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był nadal 86 pułk piechoty[15]. 10 lipca 1922 został zatwierdzony na stanowisku pełniącego obowiązki dowódcy batalionu[16]. W 1923 pełnił obowiązki dowódcy batalionu sztabowego[17]. Z dniem 1 listopada 1924 „powrócił ze stanu nieczynnego do służby czynnej z równoczesnym odejściem do oddziału macierzystego”[18]. Z dniem 31 października 1924 został przeniesiony z 86 pp do Korpusu Ochrony Pogranicza na stanowisko I oficera sztabu 2 Brygady Ochrony Pogranicza w Baranowiczach[19][20][21]. Od 17 lutego do 1 sierpnia 1926 pełnił obowiązki dowódcy tej brygady w zastępstwie nieobecnego pułkownika Stefana Pasławskiego[22]. 22 lipca 1927 został wyznaczony na stanowisko dowódcy 6 batalionu granicznego[23]. Następnie dowodził 27 batalionem odwodowym. 26 stycznia 1928 awansował na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 i 68. lokatą w korpusie oficerów piechoty[24][25]. 12 marca 1929 został przeniesiony z KOP do 16 pułku piechoty w Tarnowie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[26]. We wrześniu 1930 został zwolniony z zajmowanego stanowiska, z zachowaniem dotychczasowego dodatku służbowego[27], a na jego miejsce został wyznaczony major dyplomowany Jerzy Płatowicz-Płachta[28]. Z dniem 31 stycznia 1931 został przeniesiony w stan spoczynku[29]. W 1934 pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Baranowicze. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr IX. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[30]. W ramach osadnictwa wojskowego otrzymał 44 ha ziemi w Żuchowiczach, w gminie Żuchowicze powiatu stołpeckiego, gdzie mieszkał i prowadził gospodarstwo rolne[31][1].

Był żonaty, miał córkę Krystynę (ur. 18 lipca 1930)[7].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

7 października 1935 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia „z powodu braku pracy niepodległościowej”[2].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Do 1923 w ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Kazimierz Niedźwiecki”, natomiast później jako „Kazimierz I Niedźwiedzki” w celu odróżnienia od innego oficera noszącego to samo nazwisko i imię, a mianowicie Kazimierza II Niedźwiedzkiego.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e Kolekcja ↓, s. 1.
  2. ↑ a b c Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-02-13]..
  3. ↑ a b c Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-02-13]..
  4. ↑ a b Kolekcja ↓, s. 2, 4.
  5. ↑ a b c Kolekcja ↓, s. 4.
  6. ↑ a b c Памяти героев ↓.
  7. ↑ a b Kolekcja ↓, s. 2.
  8. ↑ Kolekcja ↓, s. 3, 4.
  9. ↑ Mieczkowski 1929 ↓, s. 14-15, na stanowisku dowódcy II batalionu został zatwierdzony 31 lipca 1920.
  10. ↑ Mieczkowski 1929 ↓, s. 27.
  11. ↑ Mieczkowski 1929 ↓, s. 30.
  12. ↑ Mieczkowski 1929 ↓, s. 33.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 8 stycznia 1921, s. 5, tu podano, że urodził się 15 lipca 1887.
  14. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 222, 787.
  15. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 36, tu także podano, że urodził się 15 lipca 1887.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922, s. 554.
  17. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 373, 404.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 113 z 25 października 1924, s. 630.
  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 75 z 21 lipca 1925, s. 397.
  20. ↑ Gwara, Lewnau i Czekaj-Wiśniewska 2006 ↓, s. 42, 109.
  21. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 324, 348.
  22. ↑ Wiśniewska i Promińska 2013 ↓, s. 9.
  23. ↑ Głowiński 2009 ↓, s. 26.
  24. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 28 stycznia 1928, s. 20.
  25. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 118, 168.
  26. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929, s. 92.
  27. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931, s. 3.
  28. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20 września 1930, s. 295.
  29. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931, s. 33.
  30. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 325, 1026.
  31. ↑ Kolekcja ↓, s. 1, 2.
  32. ↑ Mieczkowski 1929 ↓, s. 44.
  33. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-06-09].
  34. ↑ a b c d Kolekcja ↓, s. 3.
  35. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-06-09].
  36. ↑ M.P. z 1928 r. nr 262, poz. 641.
  37. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 3 marca 1926, s. 72.
  38. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-06-09].
  39. ↑ Kolekcja ↓, s. 1 foto.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kazimierz_Niedźwiedzki_(podpułkownik)&oldid=69581199”