Kazimierz Ładoś

Kazimierz Ładoś

generał dywizji
Data i miejsce urodzenia	18 lutego 1877 Lwów
Data i miejsce śmierci	21 sierpnia 1963 Cieplice Śląskie
Przebieg służby
Lata służby	1898–1927 1939–1942
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie , Polskie Siły Zbrojne
Stanowiska	szef Oddziału V Sztabu Naczelnego Wodza, dowódca • XXXVI Brygady Piechoty • 16 Dywizji Piechoty, przewodniczący Wojskowego Trybunału Orzekającego
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa
Późniejsza praca	Fundusz Wczasów Pracowniczych
Odznaczenia

Kazimierz Ładoś (ur. 18 lutego 1877 we Lwowie, zm. 21 sierpnia 1963 w Cieplicach Śląskich) – podpułkownik piechoty Cesarskiej i Królewskiej Armii oraz generał dywizji Wojska Polskiego. Odznaczony Orderem Virtuti Militari.

Życiorys

Od 1898 służył w Cesarskiej i Królewskiej Armii jako oficer zawodowy piechoty. Przeszedł kolejne szczeble dowódcze i sztabowe. W latach 1903–1905 był słuchaczem Terezjańskiej Akademii Wojskowej w Wiener Neustadt, po ukończeniu której uzyskał tytuł oficera Sztabu Generalnego. W czasie I wojny światowej walczył na froncie rosyjskim, gdzie dostał się do niewoli, z której uciekł. Później walczył na froncie włoskim.

W listopadzie 1918 wstąpił do Wojska Polskiego. Do lutego 1919 był członkiem Komisji Likwidacyjnej WP w Wiedniu. Od lutego 1919 do kwietnia 1920 sprawował funkcję szefa Oddziału V Sztabu Naczelnego Wodza. Na froncie bolszewickim od kwietnia do sierpnia 1920 był dowódcą XXXVI Brygady Piechoty, oficerem łącznikowym Naczelnego Wodza i dowódcą Grupy Operacyjnej. Od sierpnia 1920 do maja 1927 dowodził 16 Dywizją Piechoty (na jej czele walczył w manewrze zaczepnym znad Wieprza).

1 grudnia 1924 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski na wniosek ministra spraw wojskowych, gen. dyw. Władysława Sikorskiego awansował go na generała dywizji ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 i 13 lokatą w korpusie generałów.

Od 1 grudnia 1924 do 20 sierpnia 1925 był słuchaczem II kursu w Centrum Wyższych Studiów Wojskowych w Warszawie. Podczas przewrotu majowego w 1926 wystąpił po stronie rządowej i stanął na czele Grupy Ożarowskiej, organizując odsiecz dla Warszawy. Akcji zaniechał na wyraźny rozkaz rządu. Za przeciwstawienie się siłom Józefa Piłsudskiego został w 1927 przedwcześnie zdymisjonowany. Od 31 maja 1927 pozostawał w stanie spoczynku. Mieszkał w Grudziądzu. W owym czasie pełnił wiele funkcji społecznych, m.in. jako organizator i prezes Koła Szybowcowego oraz przewodniczący Wydziału Wojskowego Funduszu Obrony Narodowej. Był także członkiem rady nadzorczej miejscowego browaru „Kuntersztyn”.

We wrześniu 1939 zameldował się do służby. Formalnie został przydzielony do sztabu Armii „Pomorze” na doradcę gen. W. Bortnowskiego, ale wobec beznadziejnego położenia armii nie odegrał żadnej roli.

Po kampanii wrześniowej przedostał się do Francji. Od września 1939 do stycznia 1940 był przewodniczącym Wojskowego Trybunału Orzekającego w Paryżu. Po ewakuacji do Anglii pozostawał bez przydziału w obozie dla internowanych, Rothesay, na wyspie Bute w Szkocji. 2 stycznia 1942 otrzymał status generała w stanie nieczynnym.

W listopadzie 1946 wrócił do Polski. Początkowo mieszkał w Cieplicach, a następnie w Szczawnicy. Pracował w Funduszu Wczasów Pracowniczych. Zmarł 21 sierpnia 1963 w wieku 86 lat. Został pochowany w Nowym Targu.

Rodzina

Od 1906 był żonaty z Franciszką Kafką de Siettheim, z którą miał troje dzieci: Jana (1906–2005), Konrada (ur. 1908) i Karolinę (ur. 1910).

Awanse

• Podporucznik (leutnant) – 1896
• Porucznik (oberleutnant) – 1900
• Kapitan (hauptmann II kl.)
• Kapitan (hauptmann I kl.) – 1909
• Major – 1916
• Podpułkownik (oberstleutnant) – 1918
• Pułkownik – 22 maja 1920 zatwierdzony w stopniu z dniem 1 kwietnia 1920
• Generał brygady – 1922 zweryfikowany ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 w korpusie generałów
• Generał dywizji – 1 grudnia 1924 ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i 13. lokatą w korpusie generałów

Odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (1922)
• Złota Odznaka Honorowa Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej I stopnia
• Krzyż Walecznych
• Złoty Krzyż Zasługi

Bibliografia

• Jerzy Krzyś, Związki gen. Kazimierza i ppłk Jana Ładosiów z Grudziądzem, Biuletyn Koła Miłośników Dziejów Grudziądza Nr 29 (68), Grudziądz 2005
• T. Kryska-Karski, S. Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Editions Spotkania, Warszawa 1991
• H. P. Kosk, Generalicja polska, t. 1, Oficyna Wydawnicza "Ajaks", Pruszków 1998
• Piotr Stawecki, Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Warszawa 1994, ISBN 83-11-08262-6, s. 198-199, s. 200