Knihinin
48°56′08″N 24°42′48″E/48,935606 24,713347| Dzielnica Iwano-Frankiwska | |
,_%D0%B2%D1%83%D0%BB._%D0%9C._%D0%9C%D0%BE%D1%87%D1%83%D0%BB%D1%8C%D1%81%D1%8C%D0%BA%D0%BE%D0%B3%D0%BE_1.jpg) Kościół św. Józefa | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Miasto | |
| Dzielnica | |
| Data założenia |
1437 |
| W granicach Iwano-Frankiwska |
1 stycznia 1925[1] |
| Populacja (1921) • liczba ludności |
|
Położenie na mapie Iwano-Frankiwska  | |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
Położenie na mapie obwodu iwanofrankiwskiego  | |
| 48°56′08″N 24°42′48″E/48,935606 24,713347
| |
Knihinin (ukr. Княгинин) – dzielnica miasta Stanisławowa w obwodzie iwanofrankowskim w państwie Ukraina, nad rzeką Bystrzycą[2], leżąca na północ od starego centrum.
Pierwsza wzmianka o osadzie pochodzi z dnia 27 maja 1437. Kolejną były dokumenty zastawu Piotra Zakowskiego[3]. Rejestr podatkowy z 1515 zawiera zapis, że w Knihininie znajdował się 1 łan ziemi uprawnej (ok. 25 ha)[4].
Po wybudowaniu dworca kolejowego Stanisławowie w 1860 roku, w pobliżu nowej lokomotywowni powstała kolonia mieszkalna dla jej pracowników. W czasach II Rzeczypospolitej Knihinin był gminą miejską w powiecie stanisławowskim w woj. stanisławowskim. Mimo posiadania charakteru prawnego gminy miejskiej, Knihinin (oficjalnie Knihinin Wieś), nie mając praw miejskich, był formalnie wsią. W 1921 roku liczył 16.554 mieszkańców i był ludnościowo czwartym miastem województwa (po Kołomyi, Stanisławowie i Stryju)[5].
1 stycznia 1925 roku gminy Knihinin-Wieś (na północ oraz na zachód[6] od miasta) i Knihinin-Kolonia (na południowy wschód od miasta) zostały włączone do Stanisławowa[1][7], co spowodowało, że stał się większy liczebnie od Kołomyi.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
- kościół św. Józefa w styku neoromańskim. Kościół zbudowano w latach 1911-1922, wg projektu inż. Felicjana Bajana. We wnętrzu ambona neorenesansowa, organy z 1935 roku wykonane w Piotrkowie Trybunalskim, trzy obrazy autorstwa Jana Bukowczyka. Od 1926 r. parafię prowadzili księża saletyni[8]. Kościół po 1945 roku zamieniony na magazyn, w 1989 roku zwrócony katolikom, a w 1990 roku przekazany zielonoświątkowcom. Kościół znajduje się przy ulicy Moczulskiego (dawna Kościelna 8)[9].
- Dom Ludowy wybudowany w latach 20. XX w. w stylu modernistycznym z datków mieszkańców dzielnicy, ul. Halicka 40
Urodzeni w Knihininie[edytuj | edytuj kod]
- Teodor Benirski (1900–1978), major saperów Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari
- Mieczysław Naworcki – aktor, malarz i reżyser[10]
- Jerzy Leopold Stiasny – członek ZWZ–AK, więzień obozu koncentracyjnego Gross–Rosen
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Dz.U. z 1924 r. nr 102, poz. 937
- ↑ Knihinin, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 198.
- ↑ Knihinin, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 93.
- ↑ Akta grodzkie i ziemskie, tom 12, s. 26, Nr. 218
- ↑ Wg publikacji: Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej - Tom XIV - Województwo Stanisławowskie, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1924
- ↑ Obejmując także administracyjnie Belweder
- ↑ Mapa Stanisławowa 1934 z roku
- ↑ Historia w Polsce [online], Zgromadzenie Księży Misjonarzy Saletynów [dostęp 2022-11-08] (pol.).
- ↑ Michał Kurzej, Kościół parafialny p.w. św. Józefa w Stanisławowie [online] [dostęp 2018-08-03] (ang.).
- ↑ Mieczysław Nawrocki, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2018-08-03].
