Kościół Matki Bożej Różańcowej w Szerzynach

Kościół Matki Bożej Różańcowej
	A-1230/M z dnia 6.10.2010
	kościół parafialny
	; Elewacja południowa
Państwo	Polska
Miejscowość	Szerzyny
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	Matki Bożej Różańcowej
Wezwanie	Matki Bożej Różańcowej
Wspomnienie liturgiczne	7 października
Historia
Data rozpoczęcia budowy	1927
Data zakończenia budowy	1928
Data poświęcenia	1929
Dane świątyni
Styl	eklektyczny
Architekt	Stanisław Majerski
Świątynia; • materiał bud.	; • cegła
Wieża kościelna; • liczba wież	; 1
Ołtarz; • liczba ołtarzy	; 5
Liczba naw	3
	Położenie na mapie gminy Szerzyny Kościół Matki Bożej Różańcowej
	Położenie na mapie Polski Kościół Matki Bożej Różańcowej
	Położenie na mapie województwa małopolskiego Kościół Matki Bożej Różańcowej
	Położenie na mapie powiatu tarnowskiego Kościół Matki Bożej Różańcowej
	49°48′37,3″N 21°14′42,0″E/49,810361 21,245000
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół Matki Bożej Różańcowej – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do dekanatu Ołpiny diecezji tarnowskiej.

Jest to świątynia wzniesiona w latach 1927-1928 według projektu architekta Stanisława Majerskiego, pod nadzorem budowniczego Franciszka Boratyńskiego. Budowla została konsekrowana w 1929 roku przez biskupa pomocniczego tarnowskiego Edwarda Komara.

Kościół został zbudowany w stylu eklektycznym, jest to budowla murowana, wzniesiona z cegły z dodatkiem kamienia. Świątynia trzynawowa, halowa, posiada krótkie prezbiterium zamknięte trójbocznie, z którego lewej i prawej strony są umieszczone dwie symetryczne dobudówki, w których znajdują się zakrystia i składzik. Przy nawie od frontu znajduje się wieża z dwiema kruchtami z lewej i prawej strony. Na zewnątrz świątynia opięta jest uskokowymi szkarpami. Elewacje boczne posiadają małe ryzality i są zwieńczone szczytami falistymi. Wieża jest częściowo wtopiona w fasadę kościoła i nakryta jest ostrosłupowym dachem hełmowym. Budowlę nakrywają dachy dwuspadowe i pulpitowe, na dachach znajduje się wieżyczka na sygnaturkę z latarnią. Wnętrze nakryte jest sklepieniami krzyżowymi opartymi na gurtach i podpartymi kwadratowymi filarami międzynawowymi. Nawa główna otwiera się do naw bocznych półkolistymi arkadami. Polichromia wnętrza o charakterze figuralnym i ornamentalnym, została namalowana w 1945 roku przez artystę Stanisława Szmuca^[2].