Kościół Sant’Eufemia w Wenecji

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół Sant’Eufemia w Wenecji
Chiesa di Sant’Eufemia
Ilustracja
Widok na kościół od strony Canale della Giudecca
Państwo

 Włochy

Miejscowość

Wenecja

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

Kościół łaciński

Patriarchat Wenecji

Wezwanie

św. Eufemia z Chalcedonu

Położenie na mapie Wenecji
Mapa konturowa Wenecji, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościół Sant’Eufemia w Wenecji”
Położenie na mapie Włoch
Mapa konturowa Włoch, u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Sant’Eufemia w Wenecji”
Położenie na mapie Wenecji Euganejskiej
Mapa konturowa Wenecji Euganejskiej, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Sant’Eufemia w Wenecji”
Ziemia45°25′36,84″N 12°19′24,96″E/45,426900 12,323600
Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół Sant’Eufemia w Wenecji (pol. kościół św. Eufemii) – rzymskokatolicki kościół w Wenecji na wyspie Giudecca przy Fondamenta del Rio de S. Eufemia. Podlega jurysdykcji Patriarchy Wenecji.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Kościół zbudowany został w 865 roku[1] w stylu wenecko-bizantyńskim jako trzynawowa bazylika[2]. Był początkowo pod wezwaniem czterech świętych niewiast: Eufemii z Chalcedonu, Doroty, Tekli i Erazmy. Z czasem w użyciu pozostało tylko to pierwsze wezwanie. Kościół stał się powszechnie znany jako Famia. W 952 roku został odnowiony, a w 1371 po przebudowie ponownie konsekrowany. Odnowiony w drugiej połowie XVI wieku[1]. Po raz ostatni w XVIII wieku pod kierunkiem neoklasycznego architekta Tommasa Temanzy[2]; zmieniono wówczas znacząco jego elewację i wnętrze dekorując sztukateriami nawę główną oraz sklepienie. Zastąpiono również wcześniejsze obrazy ołtarzowe obrazami współczesnych artystów, w tym: Jezus wśród lekarzy Francesca Cappelli i Nawiedzenie Najświętszej Maryi Panny Giambattisty Canala (1771)[3].

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Wygląd zewnętrzny[edytuj | edytuj kod]

Z lewej strony fasady znajduje się portyk, zaprojektowany pod koniec XVI wieku przez Michele Sanmicheli dla kościoła Santi Biagio e Cataldo, rozebranego pod koniec XIX wieku w związku z budową Molino Stucky; wówczas to jego inwestor, przedsiębiorca Giovanni Stucky, podarował portyk kościołowi Świętej Eufemii. Znajdujące się nad portalem Ukrzyżowanie również pochodzi z rozebranego kościoła. Obecna, wysoka na 10 m dzwonnica pochodzi z XVIII wieku. W 1883 roku została odnowiona. Z rysunku Canaletta (1730) wynika, że kiedyś była wyższa i miała hełm w kształcie głowy cukru[1].

Wnętrze[edytuj | edytuj kod]

Pochodzące z IX wieku niektóre kolumny kontrastują z rokokowym wystrojem, utrzymanym w tonacjach białych, jasnozielonych i złotych. Sztukaterie w niższych partiach ścian usunięto, aby odsłonić surowy mur z cegieł. Malowidła w prezbiterium są dziełem następców Veronese. Freski na sklepieniu wykonał Giambattista Canal. Do arcydzieł zaliczają się malowidła Święty Roch i anioł Bartolomea Vivariniego (pierwotnie centralna część tryptyku, przedstawiającego również Świętych Sebastiana i Ludwika) oraz Madonna z Dzieciątkiem, oba odrestaurowane w roku 2008[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d Jeff Cotton: Sant’Eufemia. www.churchesofvenice.co.uk. [dostęp 2016-04-10]. (ang.).
  2. ↑ a b Simone Azzoni, Ermanno Torossi: Bàcari ristoranti e osterie di Venezia e dintorni. 160 proposte. Milano: Giunti Editore, 2003, s. 86. ISBN 88-440-2694-5. (wł.).
  3. ↑ IN VENICE TODAY: CHIESA DI SANT'EUFEMIA. www.invenicetoday.com. [dostęp 2016-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-28)]. (wł.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kościół_Sant’Eufemia_w_Wenecji&oldid=63790334”