Konstanty Borozdin

Konstanty Borozdin
	major uzbrojenia
Data i miejsce urodzenia	31 maja 1897 ; Wiazniki gub. włodzimierska
Data i miejsce śmierci	1940 ; Katyń
	Przebieg służby
Lata służby	przed 1918–1940
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego; Wojsko Polskie
Jednostki	Instytut Techniczny Uzbrojenia
Stanowiska	kierownik referatu
Główne wojny i bitwy	wojna polsko-bolszewicka; II wojna światowa; kampania wrześniowa
	Odznaczenia

Konstanty Borozdin (ur. 31 maja 1897 we Wiaźnikach, gub. włodzimierska, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – major uzbrojenia inżynier Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Jana i Marii z d. Makarów^[1]. Absolwent Wydziału Mechanicznego Politechniki Lwowskiej, uzyskał tytuł inżyniera^[1]. Był wyznania prawosławnego^[2]. Od 19 sierpnia 1916 do 12 kwietnia 1917, w stopniu chorążego, służył w rosyjskim 66 Zapasowym Pułku Piechoty^[2].

Uczestnik wojny 1920 r. Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku. W 1924 w kadrze 30 pułku artylerii polowej - odkomenderowany na studia na Politechnikę Lwowską^[3]. W sierpniu 1924 został przeniesiony z korpusu oficerów artylerii do korpusu oficerów uzbrojenia z równoczesnym wcieleniem do Okręgowego Zakładu Uzbrojenia Nr VII i przydziałem do Zbrojowni nr 3 w Poznaniu na stanowisko kierownika warsztatu mechanicznego^[4]^[5]^[6]. 1 grudnia 1924 został mianowany kapitanem ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 i 19. lokatą w korpusie oficerów artylerii. W 1932 w Departamencie Wojskowym Ministerstwa Przemysłu i Handlu, następnie w Instytucie Badań Materiałów Uzbrojenia^[7]. 27 czerwca 1935 roku awansował na majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1935 roku i 7. lokatą w korpusie oficerów uzbrojenia^[8]. Od 1938 był w komitecie redakcyjnym Przeglądu Wojsk Pancernych. W marcu 1939 pełnił służbę w Instytucie Technicznym Uzbrojenia na stanowisku kierownika referatu broni maszynowej Oddziału Broni Małokalibrowej^[9].

W kampanii wrześniowej wzięty do niewoli radzieckiej, osadzony w Kozielsku. Został zamordowany wiosną 1940 przez NKWD w lesie katyńskim. Figuruje na liście wywózkowej 015/2 1940 i liście PCK (AM) 3410.

Konstanty Borozdin był żonaty z Ireną z Welerów, z którą miał dwóch synów^[1].

5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia podpułkownika^[10]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Został również upamiętniony Dębem Pamięci posadzonym przez Starostwo Powiatowe w Łasku.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 49.
↑ ^a ^b Памяти героев ↓.
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 773, 824.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 86 z 28 sierpnia 1924 roku, s. 491.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1228, 1240, 1247.
↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 443, 507.
↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 299, 847.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 28 czerwca 1935 roku, s. 69.
↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 501.
↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
↑ ^a ^b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 354.
↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 443.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Памяти героев Великой войны 1914–1918 : Поиск героев войны : Бороздин Константин Иванович. Ministerstwo Obrony Federacji Rosyjskiej Zarząd ds. utrwalenia pamięci poległych w obronie Ojczyzny. [dostęp 2022-04-05]. (ros.).

[CITEREFKsięga_Cmentarna_Katynia200049-1] Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 49.

[CITEREFПамяти_героев-2] Памяти героев ↓.

[CITEREFRocznik_Oficerski1923773,_824-3] Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 773, 824.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_86_z_28_sierpnia_1924_roku,_s._491-4] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 86 z 28 sierpnia 1924 roku, s. 491.

[CITEREFRocznik_Oficerski19241228,_1240,_1247-5] Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1228, 1240, 1247.

[CITEREFRocznik_Oficerski1928443,_507-6] Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 443, 507.

[CITEREFRocznik_Oficerski1932299,_847-7] Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 299, 847.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_9_z_28_czerwca_1935_roku,_s._69-8] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 28 czerwca 1935 roku, s. 69.

[CITEREFRybkaStepan2006501-9] Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 501.

[10] Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

[CITEREFRybkaStepan2006354-11] Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 354.

[CITEREFRocznik_Oficerski1928443-12] Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 443.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]