Krzysztof Birula-Białynicki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Krzysztof Birula-Białynicki
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

15 sierpnia 1944
Wilno

Data śmierci

30 stycznia 2014

Obywatelstwo

Polska

Wzrost

185 cm

Pozycja

napastnik (lewoskrzydłowy)

Krzysztof Białynicki (ur. 15 sierpnia 1944 w Wilnie, zm. 30 stycznia 2014) – polski hokeista, reprezentant Polski, olimpijczyk.

Życiorys i kariera[edytuj | edytuj kod]

  • Polska ŁKS Łódź (1962–1974)
  • Włochy Cortina Dalia (1975–1977)
  • Polska ŁKS Łódź (1977)
  • Włochy Goldmarket Milano (1977–1978)
  • Włochy HC Brunico (1978–1979)

Syn Witolda Biruli-Białynickiego i Ireny Skarbek-Ważyńskiej. Urodzony 15 sierpnia 1944 roku w Wilnie. Podczas II wojny światowej rodzina została wysiedlona z majątku Taboryszki należącego od XVIII wieku do rodziny Skarbek-Ważyńskich (herbu Abdank) do Ciechocinka, z którego następnie przenieśli się do Łodzi. Absolwent XX Liceum Ogólnokształcącego im. Juliusza Słowackiego w 1962 i Studium Nauczycielskiego w Łodzi w 1968.

Wychowanek ŁKS Łódź, w którym grał w latach 1962–1974. W lidze polskiej wystąpił w 327 meczach, w których zdobył 287 goli. Dwukrotny król strzelców polskiej ligi (1967 i 1968). W 1975 wyjechał do Włoch, gdzie kontynuował swoją karierę do końca lat 70 w trzech klubach. W międzyczasie, w marcu 1977, pod dwóch latach gry we Włoszech powrócił do składu ŁKS w końcowej fazie sezonu 1976/1977[1].

W barwach reprezentacji Polski rozegrał 118 spotkań w latach 1965–1973, w których zdobył 50 goli. Uczestniczył w turniejach mistrzostw świata 1965, 1966, 1967, 1969, 1970, 1971, 1973 (w latach 1966, 1970, 1973 w Grupie A) oraz zimowych igrzysk olimpijskich 1972.

Założyciel, pierwszy prezes oraz trener Żeńskiego Klubu Hokejowego w Łodzi.

Był związany z Rudą Pabianicką[2][3]. Był żonaty z Izabelą Kurkul (siatkarką pierwszoligowego AZS Warszawa, CHKS Łódź, ŁKS Łódź), z którą miał dwóch synów: Sebastiana (ur. 1979) i Seweryna (ur. 1983).

Zmarł 30 stycznia 2014[4][5][6][7]. 6 lutego 2014 został pochowany na cmentarzu w Ksawerowie przy ul. Zachodniej 31[8].

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Klubowe
Indywidualne

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Sport. ŁKS Łódź – Stal Sanok 7:0 (4:0, 0:0, 3:0). Na łódzkim lodowisku bez sensacji. „Nowiny”, s. 2, Nr 73 z 31 marca 1977. 
  2. KSRP - Sport w Rudzie Pabianickiej [online], www.rudapabianicka.com.pl [dostęp 2017-11-24] [zarchiwizowane z adresu 2018-02-25] (pol.).
  3. KSRP - Witamy w czytelni Rudy Pabianickiej [online], rudapabianicka.com.pl [dostęp 2017-11-24] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04] (pol.).
  4. Zmarł K. Birula-Białynicki [online] [dostęp 2017-11-24].
  5. Aktualności • Polski Komitet Olimpijski [online], www.olimpijski.pl [dostęp 2017-11-24] (pol.).
  6. Bialynicki-Birula - Olympic - International Ice Hockey Federation IIHF [online], sochi2014.iihf.com [dostęp 2017-11-24].
  7. HOME [online], www.nekrologi-online.pl [dostęp 2018-09-11] [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] (pol.).
  8. Pogrzeb Krzysztofa Biruli-Białynieckiego | ŁKSFANS.PL [online], lksfans.pl [dostęp 2017-11-24] [zarchiwizowane z adresu 2014-02-21] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]