Kwarcowe monzogabro

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Kwarcowe monzogabro – średnio- lub gruboziarnista zasadowa skała magmowa głębinowa. Jest skałą przejściową między kwarcowym monzonitem a kwarcowym gabrem. Zawiera 70–90% plagioklazów w stosunku do skaleni potasowych (10–30%), 5–20% kwarcu, 25–60% minerałów ciemnych. Na diagramie klasyfikacyjnym QAPF kwarcowe monzogabro zajmuje wraz z kwarcowym monzodiorytem pole 9*.

Skład mineralny[edytuj | edytuj kod]

Plagioklazy (oligoklaz-andezyn), kwarc, pirokseny (augit, diopsyd, hipersten), ortoklaz, mikroklin, kwarc (w ilości do 5%), amfibole, biotyt. Minerały akcesoryczne: ilmenit, magnetyt, tytanit, rutyl, apatyt, granaty, korund.

Cechy zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Barwa szara, szarozielona, zielona, zielonoczarna. Przełam nierówny, ziarnisty.

Budowa wewnętrzna[edytuj | edytuj kod]

Jawnokrystaliczna, równo-różnokrystaliczna, drobno-, średnio-, grubokrystaliczna, bezładna, rzadko kierunkowa, zbita.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Wacław Ryka, Anna Maliszewska, Słownik petrograficzny, Warszawa: Wydawnictwa Geologiczne, 1991, ISBN 83-220-0406-0, OCLC 749837370.