Bothrochilus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Leiopython)
Bothrochilus[1]
Fitzinger, 1843[2]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – pyton obrączkowy (B. boa)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

zauropsydy

Podgromada

diapsydy

Rząd

łuskonośne

Podrząd

węże

Infrarząd

Alethinophidia

Nadrodzina

Pythonoidea

Rodzina

pytony

Rodzaj

Bothrochilus

Typ nomenklatoryczny

Tortrix boa Schlegel, 1837

Synonimy
Gatunki

zobacz opis w tekście

Bothrochilusrodzaj węży z rodziny pytonów (Pythonidae).

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Indonezji, Nowej Gwinei, Australii i na wyspach Archipelagu Bismarcka[5].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

  • Bothrochilus: gr. βοθρος bothros „otwór, rów, jama”[6]; χιλος khilos „pasza”[7].
  • Nardoa: J.E. Gray nie wyjaśnił etymologii nazwy rodzajowej[3]. Gatunek typowy: Nardoa schlegelii J.E. Gray, 1842 (= Tortrix boa Schlegel, 1837).
  • Leiopython: gr. λειος leios „gładki”[8]; rodzaj Python Daudin, 1803. Gatunek typowy: Leiopython gracilis Hubrecht, 1879 (= Liasis albertisii Peters & Doria, 1878).

Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą następujące gatunki[5][a]:

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Z analizy Rawlings i współpracowników (2008) wynika, że rodzaje Bothrochilus i Leiopythontaksonami siostrzanymi; z tego powodu autorzy postulują, by uznać Leiopython za młodszy synonim Bothrochilus[9]. Także Reynolds, Niemiller i Revell (2014) uznają Leiopython za młodszy synonim Bothrochilus i przenieśli do rodzaju Bothrochilus gatunki zaliczane przez innych autorów do rodzaju Leiopython[10].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Bothrochilus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. L.J.F.J. Fitzinger: Systema reptilium. Fasciculus primus, Amblyglossae. Vindobonae: Braumüller et Seidel, 1843, s. 24. (łac.).
  3. a b J.E. Gray: Synopsis of the species of prehensile-tailed Snakes, or Family Boidae. W: J.E. Gray: The zoological miscellany: to be continued occasionally. London: Treuttel, Wurtz and Co., G.B. Sowerby, W. Wood, 1831–1844, s. 45. (ang.).
  4. A.A.W. Hubrecht. On a new genus and species of Pythonidae from Salawatti. „Notes from the Leyden Museum”. 1, s. 14–15, 1879. (ang.). 
  5. a b P. Uetz & J. Hallermann: Genus: Bothrochilus. The Reptile Database. [dostęp 2019-03-03]. (ang.).
  6. Jaeger 1944 ↓, s. 33.
  7. Jaeger 1944 ↓, s. 78.
  8. Jaeger 1944 ↓, s. 121.
  9. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Lesley H. Rawlings, Daniel L. Rabosky, Stephen C. Donnellan, Mark N. Hutchinson. Python phylogenetics: inference from morphology and mitochondrial DNA. „Biological Journal of the Linnean Society”. 93 (3), s. 603-619, 2008. DOI: 10.1111/j.1095-8312.2007.00904.x. (ang.). 
  10. R. Graham Reynolds, Matthew L. Niemiller i Liam J. Revell. Toward a Tree-of-Life for the boas and pythons: Multilocus species-level phylogeny with unprecedented taxon sampling. „Molecular Phylogenetics and Evolution”. 71, s. 201–213, 2014. DOI: 10.1016/j.ympev.2013.11.011. PMID: 24315866. (ang.). 
  11. Praca zbiorowa: Zwierzęta: encyklopedia ilustrowana. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, s. 398. ISBN 83-01-14344-4.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]