Lucyna Szafran-Szadkowska

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lucyna Szafran-Szadkowska
Data i miejsce urodzenia

1 października 1933
Łączki Jagiellońskie

Data i miejsce śmierci

7 listopada 1994
Opole

Pełne imię i nazwisko

Lucyna Antonina Szafran-Szadkowska

Doktor habilitowany
Alma Mater

Uniwersytet Wrocławski

Doktorat

1969 – nauki humanistyczne
Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Opolu

Habilitacja

1982 – nauki humanistyczne
Instytut Historii Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Opolu

Praca zawodowa
Instytucja

Muzeum Śląska Opolskiego w Opolu

Okres zatrudn.

1958–1978

Uczelnia

Instytut Historii Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Opolu

Okres zatrudn.

1977–1994

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego

Lucyna Antonina Szafran-Szadkowska[1] (ur. 1 października 1933 w Łączkach Jagiellońskich, zm. 7 listopada 1994 w Opolu) – polska archeolożka specjalizująca się w badaniach prehistorii Śląska Opolskiego, muzealniczka.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się 1 października 1933 w Łączkach Jagiellońskich[2][3] w rodzinie robotniczej[2]. Jej rodzicami byli cieśla budowlany Jan Szafran oraz Józefa z Urbanów[a][4], a siostrami Janina i Stanisława. Od 1939 do 1943 pobierała naukę w szkole podstawowej w rodzinnym mieście. Kontynuowała ją w szkole w Łękach Strzyżowskich. Od 1948 uczyła się w liceum pedagogicznym w Krośnie. Maturę zdała w 1952[5]. Do 1953 pracowała jako kierowniczka świetlicy w Głowience[2][4], a do 1954 na stanowisku kierowniczki oddziału kultury Powiatowej Rady Narodowej w Krośnie[4][5].

W 1958 ukończyła archeologię na Uniwersytecie Wrocławskim[4][3], broniąc pracę magisterską pt. Pradzieje powiatu opolskiego, której promotorem był Włodzimierz Hołubowicz[b][4]. We wrześniu zamieszkałą w Opolu[4]. Pracowała jako instruktorka w wydziale kultury Wojewódzkiej Rady Narodowej[4][6]. 2 grudnia podjęła pracę w Dziale Archeologii Muzeum Śląska Opolskiego[3], gdzie sporządziła ok. 10 tys. kart katalogowych zbiorów[4]. W lutym 1959 poznała Jana Szadkowskiego[7], z którym 14 lipca 1960 zawarła małżeństwo[c][8]. Urodziła dwoje dzieci, Jana (ur. 1961) i Marię (ur. 1969)[7][8]. Z Muzeum Śląska Opolskiego była związana do 28 lutego 1978, od 15 stycznia 1968 na stanowisku kierowniczki Działu Archeologicznego[3].

19 czerwca 1969 uzyskała stopień naukowy doktora w Instytucie Historii Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu broniąc napisanej pod kierunkiem Eugeniusza Konika dysertacji pt. Walory osadnicze Opolszczyzny i ich rola w zakresie kształtowania stosunków gospodarczo-społecznych i kulturalnych w okresie wpływów rzymskich[d]. Od 1971 prowadziła w WSP ćwiczenia i wykłady zlecone[4]. Tamże w 1977 została zatrudniona na stanowisku adiunkta[8]. W 1982 uzyskała habilitację[3][8] na podstawie pracy pt. Zagadnienie etnogenezy Słowian w historiografii polskiej: w okresie od średniowiecza do końca XIX wieku[8]. Rok później na stanowisku docenta. 1 grudnia 1990 została profesorem nadzwyczajnym. Była promotorką ponad dwustu magistrów i jednego doktora[8].

Zmarła nagle 7 listopada 1994 w Opolu[e]. Pochowana została pięć dni później na tamtejszym cmentarzu komunalnym[11].

Działalność naukowa[edytuj | edytuj kod]

Organizowała wydarzenia popularnonaukowe oraz wystawy stałe i objazdowe[3][12]. Była pomysłodawczynią popularyzujących naukę otwartych odczytów, które odbywały się pod nazwą Wszechnica Opolska[13]. Opublikowała ponad 200 artykułów[8], m.in. w prasie lokalnej[3], Opolskim Roczniku Muzealnym, Kwartalniku Opolskim[4] oraz „Kwartalniku Historycznym”[14]. Była członkinią Polskiego Towarzystwa Archeologicznego i Numizmatycznego[6]. Prowadziła badania wykopaliskowe m.in. w[3]:

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

(opracowano na podstawie materiałów źródłowych[4][15])

  • Cmentarzysko całopalne w Dobrzeniu Wielkim, pow. Opole, 1968
  • Cmentarzysko z okresu wpływów rzymskim w Tarnowie, pow. Opole, 1972
  • Wierzenia najstarszej ludności Opolszczyzny, Opole, 1976
  • Zagadnienie etnogenezy Słowian w historiografii polskiej: w okresie od średniowiecza do końca XIX stulecia. Opole: Wyższa Szkoła Pedagogiczna, 1983.
  • Struktura i rozwój osadnictwa na terenie Opolszczyzny w okresie wpływów rzymskich. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1984. ISBN 83-04-01657-5
  • Zanim powstało Opole. Opole: Instytut Śląski w Opolu, 1987.
  • Ziemia Opolska w czasach starożytnych (I do IV wiek naszej ery). Opole: Wyższa Szkoła Pedagogiczna, 1991. ISBN 83-85012-74-5
  • Najstarsze dzieje Opola: tajemnice wydarte ziemi. Opole: Instytut Śląski w Opolu, 1995. ISBN 83-86708-06-9

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

(opracowano na podstawie materiału źródłowego[16])

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Inne źródło podaje, że była córką Jana i Marii[2].
  2. ↑ Inne źródło podaje, że obroniła pracę pt. Miasto i powiat Opole w starożytności[5].
  3. ↑ Inne źródło podaje, że małżeństwo zawarła 16 lipca 1960[7].
  4. ↑ Inne źródło podaje, że stopień uzyskała 19 czerwca 1966[9].
  5. ↑ Inne źródła podają, że zmarła 8 listopada 1994[3][10].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Reisky 2018 ↓, s. 28.
  2. ↑ a b c d Reisky 2018 ↓, s. 237.
  3. ↑ a b c d e f g h i Opolski Rocznik Muzealny 2011 ↓, s. 198.
  4. ↑ a b c d e f g h i j k Polski Słownik Biograficzny 2009 ↓, s. 377.
  5. ↑ a b c Reisky 2018 ↓, s. 238.
  6. ↑ a b Instytut Śląski w Opolu ↓.
  7. ↑ a b c Reisky 2018 ↓, s. 239.
  8. ↑ a b c d e f g Polski Słownik Biograficzny 2009 ↓, s. 378.
  9. ↑ Reisky 2018 ↓, s. 240.
  10. ↑ Nicieja 2005 ↓, s. 223.
  11. ↑ Reisky 2018 ↓, s. 247.
  12. ↑ Polski Słownik Biograficzny 2009 ↓, s. 377–378.
  13. ↑ Nicieja 2005 ↓, s. 148, 223.
  14. ↑ Mitura-Karwowska 2014 ↓, s. 142.
  15. ↑ Katalog Biblioteki Narodowej [online], Katalogi.bn.org.pl [dostęp 2024-03-16].
  16. ↑ Reisky 2018 ↓, s. 242–245.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Lucyna_Szafran-Szadkowska&oldid=73367480”