Marian Markiewicz (1895–1965)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marian Adam Markiewicz
podpułkownik piechoty podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia

8 grudnia 1895
Kraków

Data i miejsce śmierci

14 grudnia 1965
Kraków

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie
ludowe Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

7 Łużycka Dywizja Piechoty

Stanowiska

szef sztabu dywizji

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
wojna polsko-bolszewicka,
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie) Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Marian Markiewicz
Pełne imię i nazwisko

Marian Adam Markiewicz

Wzrost

174 cm

Pozycja

obrońca

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1918–1926 Wisła Kraków 15 (0)
1926 Wilja Wilno
1927–1928 WKS 20 pp
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1924  Polska 3 (0)
  1. ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Marian Adam Markiewicz (ur. 8 grudnia 1895 w Krakowie, zm. 14 grudnia 1965 tamże) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari, reprezentant Polski, wicemistrz i brązowy medalista mistrzostw Polski z Wisłą Kraków w piłce nożnej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1914 wstąpił do Legionów, służył w 2 pułku piechoty. Ranny w walkach pod Hruziatynem. Następnie służył w II Brygadzie Legionów Polskich, po bitwie pod Rarańczą, internowany w lutym 1918, w kwietniu 1918 został wcielony do austriackiego 80 pułku piechoty i walczył na froncie włoskim i serbskim.

Marszałek Józef Piłsudski w otoczeniu zawodników Pogoni Lwów i Wisły Kraków. Stoją od lewej: Henryk Reyman, Stefan Wójcik, prezes Aleksander Dembiński (w czapce), Władysław Krupa (na prawo za marszałkiem), Edward Garbien (w mundurze), Mieczysław Balcer (na prawo od E. Garbiena). Siedzą: Karol Hanke, Bronisław Fichtel, Edward Gulisz, Franciszek Giebartowski, Marian Markiewicz.

W listopadzie 1918 wstąpił do Wojska Polskiego. 1 lipca 1919 awansowany na stopień podporucznika, od października 1919 służył w Dowództwie Okręgu Generalnego Pomorze. Od sierpnia 1920 walczył w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 20 pułku piechoty Ziemi Krakowskiej. 21 grudnia 1920 awansowany na stopień porucznika. Po zakończeniu działań wojennych służył do 1931 w 20 pp, awansując na stopień kapitana (1 lipca 1923). 2 grudnia 1930 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 roku i 83. lokatą w korpusie oficerów piechoty[1]. 26 marca 1931 roku został przeniesiony do 71 pułku piechoty w Zambrowie na stanowisko dowódcy batalionu[2][3]. W kwietniu 1934 roku został przesunięty na stanowisko kwatermistrza pułku[4]. Od kwietnia 1938 ponownie służył w 20 pp na stanowisku dowódcy II batalionu[5]. Na podpułkownika został awansowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 46. lokatą w korpusie oficerów piechoty[6].

Walczył w wojnie obronnej 1939, w 8 Dywizji Piechoty w składzie Armii „Modlin”. Od 25 września 1939 dowodził 13 pułkiem piechoty. Po kapitulacji przebywał w obozie jenieckim w Działdowie, skąd został zwolniony w październiku 1939 na mocy warunków kapitulacji Twierdzy Modlin. W czasie okupacji ukrywał się w Krakowie.

W lutym 1945 wcielony do ludowego Wojska Polskiego, był m.in. szefem sztabu 7 Łużyckiej Dywizji Piechoty, a w czerwcu 1946 zwolniony. Następnie pracował jako kierownik zaopatrzenia w Krakowskim Zarządzie Aptek.

Kariera sportowa[edytuj | edytuj kod]

W latach 1918–1926 był piłkarzem Wisły Kraków[7], z którą wystąpił dwukrotnie w finałach mistrzostw Polski (1923 – 2 m., 1925 – 3 m.). Zagrał łącznie w piętnastu spotkaniach. Trzykrotnie wystąpił w reprezentacji Polski. Debiutował 10 czerwca 1924 w meczu ze Stanami Zjednoczonymi, następnie wystąpił w meczach z Finlandią (10 sierpnia 1924) i Węgrami (31 sierpnia 1924)[8].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 3 grudnia 1930 roku, s. 329.
  2. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 101.
  3. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 39, 599.
  4. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 150.
  5. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 571.
  6. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 18.
  7. ↑ www.footballdatabase.eu
  8. ↑ kadra.pl
  9. ↑ M.P. z 1931 r. nr 111, poz. 163 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938, s. 24 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
  11. ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
  12. ↑ a b Na podstawie fotografii [1].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Marian_Markiewicz_(1895–1965)&oldid=71859266”