Michaił Chilinski

Michaił Chilinski

generał brygady
Data i miejsce urodzenia	7 stycznia 1911 Fastowiec w obwodzie kijowskim
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Czerwona ludowe Wojsko Polskie
Jednostki	Sztab Generalny Wojska Polskiego Wojskowy Instytut Geograficzny
Stanowiska	szef sztabu WP
Odznaczenia

Michaił Chilinski (ur. 25 grudnia 1910^?/7 stycznia 1911 w miejscowości Fastowiec w obwodzie kijowskim na Ukrainie) – generał brygady ludowego Wojska Polskiego, oficer sztabowy armii ZSRR.

Życiorys

Urodził się w rodzinie polskiej na Ukrainie. W 1937 ukończył Oficerską Szkołę Piechoty w Kijowie. W 1941 ukończył studia w Akademii Wojskowej im. Frunzego w Moskwie.

Od 7 lipca 1944 pełnił służbę w Wojsku Polskim w stopniu pułkownika dyplomowanego – początkowo jako pomocnik szefa Wydziału Operacyjnego Sztabu Głównego WP, następnie jako starszy pomocnik szefa Oddziału Operacyjnego Sztabu Głównego WP – do końca wojny.

Po wojnie od 6 października 1945 był szefem Wydziału Operacyjnego Dowództwa Okręgu Wojskowego nr V w Krakowie. Od kwietnia 1947 był szefem sztabu Grupy Operacyjnej „Wisła”. Z kolei pełnił obowiązki kierownika grupy wykładowców taktyki Akademii Sztabu Generalnego WP. Następnie dowodził 9 Dywizją Piechoty w Rzeszowie – od 1 października 1947 do 16 kwietnia 1948. Z kolei do 27 kwietnia 1949 był szefem sztabu Dowództwa Okręgu Wojskowego nr VII w Lublinie. Od 1 maja 1949 pełnił służbę jako szef Wojskowego Instytutu Geograficznego, następnie przeformowanego w Zarząd IX Topograficzny Sztabu Generalnego WP – do 29 grudnia 1950. Od stycznia 1951 był zastępcą, następnie – szefem Głównego Zarządu Wyszkolenia Bojowego WP – od 15 listopada 1951 – do 20 września 1958. Na tym stanowisku w dniu 31 maja 1954 awansował na stopień generała brygady. W latach 1952–1953 przebywał na Wyższym Kursie Akademickim przy Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR. Następnie powrócił do ZSRR.

Odznaczenia

• Order Sztandaru Pracy II klasy – 1958
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski – 1954
• Order Krzyża Grunwaldu III klasy – 1945
• Krzyż Kawalerski Orderu Virtuti Militari – 1968
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 1946
• Złoty Krzyż Zasługi – 1947
• Krzyż Walecznych – 1947
• Srebrny Krzyż Zasługi – 1946
• Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” – 1954
• Brązowy Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny – 1951
• Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk
• Medal za Warszawę 1939–1945
• Order Czerwonego Sztandaru (ZSRR) (1944)
• Order Wojny Ojczyźnianej I stopnia (ZSRR) (1944)
• Order Czerwonej Gwiazdy (ZSRR)
• Medal „Za zasługi bojowe” (ZSRR) (1944)
• Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” (ZSRR) (1945)

Bibliografia

• E.Misiło, Akcja Wisła, Wyd. Warszawa 1993 r.
• E.Ginalski, E.Wysokińskim Dziewiąta Drezdeńska, Wyd. MON, Warszawa 1984 r.
• B.Dzikiewicz, Z teodolitem pod Monte Cassino, Wyd. MON, Warszawa 1984 r.
• E.J.Nalepa, Oficerowie Armii Radzieckiej w Wojsku Polskim w latach 1943-1968, Wyd. WIH, Warszawa, 1995 r.
• „Wojskowy Przegląd Historyczny”, nr 4/1988 r., s. 32.
• „Wojskowy Przegląd Historyczny”, nr 3/1968, s. 313.
• Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. I: A-H, Toruń 2010, s. 235-237.