Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Alpejskim 2011

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Alpejskim 2011
2009 2013
ilustracja
Data

7 - 20 lutego 2011

Miejscowość

Garmisch-Partenkirchen, Niemcy

Strona internetowa

41. Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Alpejskim – zawody sportowe, które odbywały się w Garmisch-Partenkirchen w Niemczech między 7 i 20 lutego 2011 roku. Były to drugie mistrzostwa świata organizowane przez Garmisch-Partenkirchen, w 1987 roku miasto gościło najlepszych alpejczyków świata. Zawody alpejek i alpejczyków rozgrywane były na trzech trasach narciarskich, były to Kandahar 1 (kobiety), Kandahar 2 (mężczyźni) i Gudiberg (kobiety i mężczyźni). Trasa dla panów Kandahar 2 szczyciła się bardzo dużą trudnością, w środkowej części stoku, była ściana o największym nachyleniu, bo aż 92%, ściana ta miała wdzięczną nazwę free fall, w historii mistrzostw świata zawodnicy nigdy jeszcze nie ścigali się na tak dużej stromiźnie. Klasyfikację medalową wygrała Austria dzięki czterem medalom kobiet, w tym dwukrotna złota medalistka tych mistrzostw, czyli Elisabeth Görgl. Reprezentacja męska spisała się bardzo słabo, bo zdobyła tylko dwa medale (srebrny i brązowy), łącznie Austria zdobyła 8 medali. Na drugim miejscu uplasowała się reprezentacja Francji ze czterema krążkami (2 złote,1 srebrny i 1 brązowy). Trzecie miejsce zajęła reprezentacja Włoch głównie dzięki multimedaliście tych mistrzostw świata Christoferowi Innerhoferowi. Na tych mistrzostwach zostało obronione tylko jedno mistrzostwo świata z 2009 roku, wyczynu tego dokonał Norweg Aksel Lund Svindal w superkombinacji. Dużego zawodu doznali kibice miejscowej reprezentantki i głównej faworytki gospodarzy borykającej się z grypą i gorączką Mari Riesch, która wywalczyła tylko dwa brązowe medale, jak się później okazało były to jedyne medale dla Niemiec. Prawdopodobnie tabela medalowa wyglądałaby całkiem inaczej gdyby nie lekka kontuzja Lindsey Vonn, która przed mistrzostwami zaliczyła upadek na treningu giganta i trafiła do szpitala ze wstrząśnięciem mózgu. Po tym upadku Amerykanka miała problemy z koncentracją. Udało się jej ukończyć tylko dwie konkurencje, supergigant na (7 miejscu) i zjazd gdzie wywalczyła srebrny medal, zjazd do kombinacji potraktowała jako trening. W obu tych konkurencjach broniła mistrzostwa świata.

Reprezentacje państw uczestniczących w mistrzostwach[edytuj | edytuj kod]

W mistrzostwach tych wystartowało łącznie 525 zawodników z 67 krajów.

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Mężczyźni[edytuj | edytuj kod]

Konkurencja Data Złoto Czas Srebro Czas Brąz Czas
Supergigant
szczegóły
9 lutego Włochy Christof Innerhofer 1:38,31 Austria Hannes Reichelt 1:38,91 Chorwacja Ivica Kostelić 1:39,03
Zjazd
szczegóły
12 lutego Kanada Erik Guay 1:58,41 Szwajcaria Didier Cuche 1:58,73 Włochy Christof Innerhofer 1:59,17
Superkombinacja
szczegóły
14 lutego Norwegia Aksel Lund Svindal 2:54,51 Włochy Christof Innerhofer 2:55,52 Włochy Peter Fill 2:56,41
Slalom gigant
szczegóły
18 lutego Stany Zjednoczone Ted Ligety 2:10.56 Francja Cyprien Richard 2:10.64 Austria Philipp Schörghofer 2:10.99
Slalom
szczegóły
20 lutego Francja Jean-Baptiste Grange 1:41.72 Szwecja Jens Byggmark 1:42.15 Włochy Manfred Mölgg 1:42.33

Kobiety[edytuj | edytuj kod]

Konkurencja Data Złoto Czas Srebro Czas Brąz Czas
Supergigant
szczegóły
8 lutego Austria Elisabeth Görgl 1:23,82 Stany Zjednoczone Julia Mancuso 1:23,87 Niemcy Maria Riesch 1:24,03
Superkombinacja
szczegóły
11 lutego Austria Anna Fenninger 2:43,23 Słowenia Tina Maze 2:43,32 Szwecja Anja Pärson 2:43,50
Zjazd
szczegóły
13 lutego Austria Elisabeth Görgl 1:47,24 Stany Zjednoczone Lindsey Vonn 1:47,68 Niemcy Maria Riesch 1:47,84
Slalom gigant
szczegóły
17 lutego Słowenia Tina Maze 2:20,54 Włochy Federica Brignone 2:20,63 Francja Tessa Worley 2:21,02
Slalom
szczegóły
19 lutego Austria Marlies Schild 1:45,79 Austria Kathrin Zettel 1:46,13 Szwecja Maria Pietilä-Holmner 1:46,44

Drużynowo[edytuj | edytuj kod]

Zawody drużynowe (ang.: Team Event) rozegrane zostały w formie slalomu równoległego.

Konkurencja Data Złoto Srebro Brąz
Rywalizacja drużynowa
szczegóły
16 lutego  Francja
Anémone Marmottan
Tessa Worley
Taïna Barioz
Thomas Fanara
Cyprien Richard
Gauthier de Tessières
 Austria
Anna Fenninger
Michaela Kirchgasser
Marlies Schild
Philipp Schörghofer
Romed Baumann
Benjamin Raich
 Szwecja
Anja Pärson
Maria Pietilä-Holmner
Sara Hector
Axel Bäck
Hans Olsson
Matts Olsson

Tabela medalowa[edytuj | edytuj kod]

Lp. Państwo
złoto

srebro

brąz

razem
1  Austria 4 3 1 8
2  Francja 2 1 1 4
3  Włochy 1 2 3 6
4  Stany Zjednoczone 1 2 0 3
5  Słowenia 1 1 0 2
6  Norwegia 1 0 0 1
7  Kanada 1 0 0 1
8  Szwecja 0 1 3 4
9  Szwajcaria 0 1 0 1
10  Niemcy 0 0 2 2
11  Chorwacja 0 0 1 1

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]