Benjamin Raich

Benjamin Raich

Data i miejsce urodzenia	28 lutego 1978 Arzl im Pitztal
Klub	SV Leins
Wzrost	181 cm
Debiut w PŚ	10.03 1996, Kvitfjell (DNF - slalom)
Pierwsze punkty w PŚ	15.03 1997, Vail (18. miejsce - gigant)
Pierwsze podium w PŚ	6.01 1999, Kranjska Gora (3. miejsce - slalom)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ	7.01 1999, Schladming (slalom)
Dorobek medalowy
Reprezentacja Austria Igrzyska olimpijskie złoto Turyn 2006 Slalom złoto Turyn 2006 Gigant brąz Salt Lake City 2002 Kombinacja brąz Salt Lake City 2002 Slalom Mistrzostwa świata złoto Bormio 2005 Kombinacja złoto Bormio 2005 Slalom złoto Åre 2007 Drużynowo srebro St. Anton 2001 Slalom srebro Bormio 2005 Gigant srebro Bormio 2005 Drużynowo srebro Åre 2007 Superkombinacja srebro Val d’Isère 2009 gigant srebro Ga-Pa 2011 Drużynowo brąz Bormio 2005 Supergigant Mistrzostwa świata juniorów złoto Schwyz 1996 Slalom złoto Schladming 1997 Gigant złoto Megève 1998 Slalom złoto Megève 1998 Gigant złoto Megève 1998 Kombinacja Puchar Świata Kryształowa Kula 2005/2006 2. miejsce 2004/2005 2. miejsce 2006/2007 2. miejsce 2007/2008 2. miejsce 2008/2009 2. miejsce 2009/2010 3. miejsce 2003/2004 Puchar Świata (Slalom) Mała Kryształowa Kula 2000/2001 Mała Kryształowa Kula 2004/2005 Mała Kryształowa Kula 2006/2007 3. miejsce 2003/2004 3. miejsce 2005/2006 Puchar Świata (Gigant) Mała Kryształowa Kula 2004/2005 Mała Kryształowa Kula 2005/2006 2. miejsce 2001/2002 2. miejsce 2007/2008 2. miejsce 2008/2009 3. miejsce 2006/2007 3. miejsce 2009/2010 Puchar Świata (Kombinacja) Mała Kryształowa Kula 2004/2005 Mała Kryształowa Kula 2005/2006 Mała Kryształowa Kula 2009/2010 2. miejsce 2003/2004 Puchar Świata (Supergigant) 3. miejsce 2007/2008
Strona internetowa

Benjamin Raich (ur. 28 lutego 1978 r. w Arzl im Pitztal) – austriacki narciarz alpejski, czterokrotny medalista olimpijski, wielokrotny medalista mistrzostw świata seniorów i juniorów, a także zdobywca Pucharu Świata.

Kariera

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Benjamin Raich pojawił się 17 grudnia 1994 roku w Neustift im Stubaital, gdzie w zawodach FIS Race w gigancie zajął 22. miejsce. W marcu 1996 roku wystartował na mistrzostwach świata juniorów w Schwyz, gdzie nie ukończył rywalizacji w gigancie, jednak w slalomie wywalczył złoty medal. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata juniorów w Schladming nie ukończył drugiego przejazdu w slalomie, był za to najlepszy w gigancie. Najlepsze wynik w tej kategorii wiekowej osiągnął jednak podczas mistrzostw świata juniorów w Megève w 1998 roku, gdzie zwyciężał w slalomie, gigancie oraz kombinacji. W międzyczasie, 10 marca 1996 roku w Kvitfjell, zadebiutował w zawodach Pucharu Świata, jednak nie ukończył zawodów w slalomie. Pierwsze punkty zdobył nieco ponad rok później 15 marca 1997 roku w Vail, zajmując osiemnaste miejsce w gigancie.

Regularne starty w zawodach pucharowych rozpoczął w sezonie 1998/1999. W swoim ósmym starcie tego sezonu, 6 stycznia 1999 roku w Kranjskiej Gorze po raz pierwszy stanął na podium, zajmując trzecie miejsce w slalomie. W zawodach tych wyprzedzili go jedynie Słoweniec Jure Košir oraz kolejny Austriak, Thomas Stangassinger. W kolejnych startach jeszcze cztery razy stawał na podium, w tym trzykrotnie zwyciężał: 7 stycznia w Schladming w slalomie, 10 stycznia we Flachau w gigancie oraz 17 stycznia 1999 roku w Wengen, ponownie w slalomie. W klasyfikacji generalnej dało mu to dziesiąte miejsce, w klasyfikacji giganta był siódmy, a wśród slalomistów zajął szóste miejsce. W lutym 1999 roku wystartował na mistrzostwach świata w Vail, gdzie był szósty w slalomie, a giganta nie ukończył. Podobne wyniki osiągał w sezonie 1999/2000, który ukończył na dziewiątym miejscu w klasyfikacji generalnej oraz czwartym w klasyfikacji giganta. Na podium stawał siedmiokrotnie, przy czym 26 lutego w Yongpyong i 18 marca 2000 roku w Bormio wygrywał giganta.

Pierwszy medal wśród seniorów wywalczył na mistrzostwach świata w St. Anton, gdzie zdobył srebrny medal w slalomie. Na podium rozdzielił tam swego rodaka Mario Matta oraz Mitję Kunca ze Słowenii. Do zwycięzcy stracił zaledwie 0,15 sekundy. Wystąpił także w gigancie, jednak nie ukończył drugiego przejazdu. W zawodach pucharowych ośmiokrotnie plasował się w najlepszej trójce, odnosząc cztery zwycięstwa w slalomie: 14 stycznia w Wengen, 21 stycznia w Kitzbühel, 23 stycznia w Schladming oraz 11 marca 2001 roku w Åre. Wyniki te pozwoliły mu zająć czwarte miejsce w klasyfikacji generalnej i giganta, a w klasyfikacji slalomu wywalczył pierwszą w karierze Małą Kryształową Kulę. W kolejnym sezonie na podium stanął trzy razy: 20 grudnia 2001 roku w Kranjskiej Gorze był drugi, dzień później zwyciężył, a 10 marca 2002 roku w Altenmarkt ponownie był drugi w slalomie gigancie. W klasyfikacji generalnej zajął ostatecznie dziewiąte miejsce, a wśród gigancistów był drugi za Francuzem, Frédérikiem Covilim. W lutym 2002 roku startował na igrzysk olimpijskich w Salt Lake City, gdzie wywalczył dwa medale. Najpierw wystąpił w kombinacji, osiągając trzynasty czas zjazdu i trzeci w slalomie, co dało mu ostatecznie brązowy medal. W zawodach tych wyprzedzili go tylko Norweg Kjetil André Aamodt i Bode Miller z USA. Trzecie miejsce zajął także w rozgrywanym dziesięć dni później slalomie, plasując się za dwoma Francuzami: Jean-Pierre'em Vidalem i Sébastienem Amiezem. Był ponadto czwarty w gigancie, przegrywając walkę o podium z Norwegiem Lasse Kjusem o 0,08 sekundy.

Starty w sezonie 2002/2003 rozpoczął od występu w slalomie 27 października w Sölden, jednak nie ukończył rywalizacji. W dwóch kolejnych startach, 22 i 24 listopada w Park City zajmował trzecie miejsce, kolejno w gigancie i slalomie. W pozostałej części sezonu lepsze występy przeplatał słabszymi, na podium stając jeszcze trzy razy: 28 stycznia w Schladming był drugi w slalomie, 2 marca w Yongpyong trzeci w tej konkurencji, a 15 marca 2003 roku w Lillehammer był drugi w gigancie. Po raz pierwszy od czterech lat nie odniósł żadnego pucharowego zwycięstwa. Dało mu to ósme miejsce w klasyfikacji generalnej i giganta oraz szóste w klasyfikacji slalomu. Z rozgrywanych w lutym 2003 roku mistrzostw świata w Sankt Moritz wrócił bez medalu. Kombinacji nie ukończył, w gigancie był dziewiąty, a w slalomie czwarty, przegrywając walkę o brązowy medal z Włochem Giorgio Roccą o 0,10 sekundy. Pierwszy raz na podium klasyfikacji generalnej PŚ stanął w sezonie 2003/2004, zajmując trzecie miejsce za dwoma innymi Austriakami: Hermannem Maierem i Stephanem Eberharterem. Był także drugi w klasyfikacji kombinacji, trzeci w klasyfikacji slalomu i czwarty w gigancie. Na podium stawał sześć razy, z czego trzy na najwyższym stopniu: 3 stycznia we Flachau był najlepszy w gigancie, a 18 stycznia w Wengen i 27 stycznia 2004 roku w Schladming zwyciężał w slalomie.

W przeciągu swych startów w Pucharze Świata najwięcej punktów Austriak zgromadził w sezonie 2004/2005. W sumie jedenaście razy plasował się w najlepszej trójce, odnosząc trzy zwycięstwa: 5 grudnia w Beaver Creek wygrał slalom, 14 stycznia w Wengen był najlepszy w kombinacji, a 26 lutego 2005 roku w Kranjskiej Gorze zwyciężył w gigancie. Łącznie zebrał 1454 punkty, co dało mu drugie miejsce w klasyfikacji generalnej, 194 punkty za zwycięzcą, Bode Millerem. W tym samym sezonie Raich zwyciężył ponadto w klasyfikacjach kombinacji, slalomu i giganta, a w klasyfikacji supergiganta był szósty. Mistrzostwa świata w Bormio w 2005 roku okazały się dla Raicha najbardziej udaną imprezą w karierze; Austriak w pięciu startach wywalczył pięć medali. Najpierw wystąpił w supergigancie, w którym startował po raz pierwszy w zawodach tej rangi. Zajął w nim trzecie miejsce, ulegając tylko Millerowi i swemu rodakowi, Michaelowi Walchhoferowi. Cztery dni później wystartował w kombinacji, uzyskując trzeci czas zjazdu i najlepszy w slalomie. Dało mu to najlepszy łączny czas i zwycięstwo z przewagą 0,91 sekundy nad Norwegiem Akselem Lundem Svindalem. Następnie wywalczył srebrny medal w gigancie, rozdzielając Hermanna Maiera i Darona Rahlvesa z USA. Ponadto okazał się najlepszy w slalomie, a wspólnie z Renate Götschl, Kathrin Zettel, Michaelem Walchhoferem, Nicole Hosp i Rainerem Schönfelderem zdobył srebrny medal w zawodach drużynowych.

Swoją jedyną Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji generalnej zdobył w sezonie 2005/2006. Dziewiętnaście zawodów kończył w najlepszej dziesiątce, z czego na podium stawał aż dwunastokrotnie. Trzykrotnie był trzeci, dwukrotnie drugi, a siedem razy zwyciężał: 21 grudnia w Kranjskiej Gorze, 7 stycznia w Adelboden i 17 marca w Åre wygrywał giganta, 13 stycznia w Wengen, 22 stycznia w Kitzbühel i 3 lutego w Chamonix był najlepszy w superkombinacji, a 10 marca 2006 roku w Shiga Kōgen zwyciężył w slalomie. W efekcie zwyciężył w klasyfikacjach giganta i kombinacji, a wśród slalomistów był trzeci za Giorgio Roccą i Kalle Palanderem z Finlandii. W lutym 2006 roku wystartował na igrzyskach olimpijskich w Turynie, gdzie zwyciężył w slalomie oraz gigancie. Zajął tam również 21. miejsce w supergigancie, a rywalizacji w kombinacji nie ukończył.

W czterech kolejnych sezonach zajmował drugie miejsce w klasyfikacji generalnej. W tym czasie wielokrotnie stawał na podium zawodów Pucharu Świata, zwyciężając dwanaście razy. W sezonie 2006/2007 wygrywał 12 listopada w Levi, 30 stycznia w Schladming i 18 marca 2007 roku w Lenzerheide (slalom), 6 stycznia w Adelboden i 3 marca w Kranjskiej Gorze (gigant) oraz 9 marca 2007 roku w Kvitfjell (superkombinacja). W sezonach 2007/2008 i 2009/2010 odniósł po jednym zwycięstwie, odpowiednio 9 grudnia 2008 roku w Bad Kleinkirchheim (slalom) i 11 grudnia 2009 roku w Val d’Isère (superkombinacja). Kolejne cztery zwycięstwa zanotował w sezonie 2008/2009: 7 grudnia w Beaver Creek, 10 stycznia w Adelboden i 13 marca 2009 roku w Åre był najlepszy w gigancie, a 12 grudnia w Val d’Isère wygrał superkombinację. Zdobył Małą Kryształową Kulę w slalomie w sezonie 2006/2007 oraz w kombinacji w sezonie 2009/2010, a w klasyfikacji giganta był drugi w sezonach 2007/2008 i 2008/2009 oraz trzeci w sezonach 2006/2007 i 2009/2010.

W 2007 roku wystąpił na mistrzostwach świata w Åre, wspólnie z Renate Götschl, Fritzem Stroblem, Michaelą Kirchgasser, Marlies Schild i Mario Mattem zdobywając złoty medal w zawodach drużynowych. Indywidualnie wywalczył drugie miejsce w superkombinacji, w której uplasował się o 0,08 sekundy za Danielem Albrechtem, a o 0,16 sekundy przed jego rodakiem, Markiem Berthodem. Był też między innymi piąty w supergigancie i czwarty w slalomie, w którym w walce o medal lepszy o 0,03 sekundy okazał się Francuz Jean-Baptiste Grange. Na rozgrywanych dwa lata później mistrzostwach świata w Val d’Isère zdobył srebrny medal w gigancie, rozdzielając Szwajcara Carlo Jankę i Teda Ligety'ego z USA. Brał także udział w igrzyskach olimpijskich w Vancouver, gdzie jego najlepszym wynikiem było czwarte miejsce w slalomie. Po pierwszym przejeździe zajmował trzecie miejsce, jednak w drugim uzyskał szósty wynik, dzięki czemu wyprzedził go bezpośrednio Szwed André Myhrer. Zajął tam także szóste miejsce w superkombinacji i gigancie.

Ostatni medal zdobył w 2011 roku, kiedy podczas mistrzostw świata w Garmisch-Partenkirchen razem z Romedem Baumannem, Anną Fenninger, Michaelą Kirchgasser, Marlies Schild i Philippem Schörghoferem zajął drugie miejsce w zawodach drużynowych. Indywidualnie był piąty w supergigancie i czwarty w superkombinacji, w której walkę o podium przegrał z Włochem Peterem Fillem. W zawodach pucharowych tylko dwa razy znalazł się na podium, nie odnosząc zwycięstwa. W klasyfikacji generalnej, podobnie jak w kolejnych sezonach, plasował się poza najlepszą dziesiątką klasyfikacji generalnej. Ostatnie zwycięstwo odniósł 25 lutego 2012 roku w Crans Montana, gdzie był najlepszy w supergigancie. W sezonie 2012/2013 ani razu nie stanął na podium, a w sezonie 2013/2014 dokonał tego tylko raz, 8 marca 2014 roku w Kranjskiej Gorze zajmując drugie miejsce w gigancie. W 2013 roku wystąpił na mistrzostwach świata w Schladming, gdzie jego najlepszym wynikiem było dziewiąte miejsce w gigancie. Brał również udział w igrzyskach w Soczi w 2014 roku, gdzie był siódmy w gigancie, a rywalizacji w slalomie nie ukończył.

W 2006 roku otrzymał nagrodę Skieur d’Or, przyznawaną przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Dziennikarzy Narciarskich. W tym samym roku został również sportowcem roku w Austrii oraz otrzymał Odznakę Honorową za Zasługi dla Republiki Austrii. Kilkukrotnie zdobywał medale mistrzostw kraju, w tym złoty w gigancie w 2000 roku.

Jego siostra, Carina Raich, również uprawiała narciarstwo alpejskie, a szwagier, Mario Stecher reprezentował Austrię w kombinacji norweskiej.

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
3.	13 lutego	2002	Salt Lake City	Kombinacja	3:17,56	+0,70	Kjetil André Aamodt
4.	21 lutego	2002	Salt Lake City	Gigant	2:23,28	+1,12	Stephan Eberharter
3.	23 lutego	2002	Salt Lake City	Slalom	1:41,06	+0,15	Stephan Eberharter
DNF	14 lutego	2006	Turyn	Kombinacja	3:09,35	-	Ted Ligety
21.	18 lutego	2006	Turyn	Supergigant	1:30,65	+1,40	Kjetil André Aamodt
1.	20 lutego	2006	Turyn	Gigant	2:35,00	-	-
1.	25 lutego	2006	Turyn	Slalom	1:43,14	-	-
14.	19 lutego	2010	Vancouver	Supergigant	1:30,65	+1,01	Aksel Lund Svindal
6.	21 lutego	2010	Vancouver	Superkombinacja	2:44,92	+1,21	Bode Miller
6.	23 lutego	2010	Vancouver	Gigant	2:37,83	+1,00	Carlo Janka
4.	23 lutego	2010	Vancouver	Slalom	1:39,32	+0,49	Giuliano Razzoli
7.	19 lutego	2014	Soczi	Gigant	2:45,29	+1,06	Ted Ligety
DNF	22 lutego	2014	Soczi	Slalom	1:41,84	-	Mario Matt

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
DNF2	12 lutego	1999	Vail i Beaver Creek	Gigant	2:19,31	-	Lasse Kjus
5.	14 lutego	1999	Vail i Beaver Creek	Slalom	1:42,12	+0,43	Kalle Palander
DNF2	8 lutego	2001	Sankt Anton	Gigant	2:23,80	-	Michael von Grünigen
2.	10 lutego	2001	Sankt Anton	Slalom	1:39,66	+0,15	Mario Matt
9.	12 lutego	2003	Sankt Moritz	Gigant	2:45,93	+1,06	Bode Miller
4.	16 lutego	2003	Sankt Moritz	Slalom	2:45,93	+0,46	Ivica Kostelić
3.	29 stycznia	2005	Bormio	Supergigant	1:27,55	+0,78	Bode Miller
1.	3 lutego	2005	Bormio	Kombinacja	3:19,10	-	-
2.	9 lutego	2005	Bormio	Gigant	2:50,41	+0,15	Hermann Maier
1.	12 lutego	2005	Bormio	Slalom	1:41,34	-	-
2.	13 lutego	2005	Bormio	Drużynowo	-	-	Niemcy
2.	8 lutego	2007	Åre	Superkombinacja	2:28,99	+0,08	Daniel Albrecht
DNF1	14 lutego	2007	Åre	Gigant	2:19,64	-	Aksel Lund Svindal
4.	17 lutego	2007	Åre	Slalom	1:57,33	+2,24	Mario Matt
1.	18 lutego	2007	Åre	Drużynowo	-	-	-
5.	4 lutego	2009	Val d’Isère	Supergigant	1:19,41	+1,15	Didier Cuche
DNF1	9 lutego	2009	Val d’Isère	Superkombinacja	2:23,00	-	Aksel Lund Svindal
2.	13 lutego	2009	Val d’Isère	Gigant	2:18,82	+0,71	Carlo Janka
DSQ2	15 lutego	2009	Val d’Isère	Slalom	1:44,17	-	Manfred Pranger
5.	9 lutego	2011	Ga-Pa	Supergigant	1:38,31	+1,24	Christof Innerhofer
4.	14 lutego	2011	Ga-Pa	Superkombinacja	2:54,51	+2,17	Aksel Lund Svindal
2.	16 lutego	2011	Ga-Pa	Drużynowo	-	-	Francja
DNF	11 lutego	2013	Schladming	Superkombinacja	2:56,96	-	Ted Ligety
9.	15 lutego	2013	Schladming	Gigant	2:28,92	+2,40	Ted Ligety
13.	17 lutego	2013	Schladming	Slalom	1:51,03	+2,59	Marcel Hirscher
DNF1	13 lutego	2015	Vail/Beaver Creek	Gigant	2:34,16	-	Ted Ligety
DNF1	15 lutego	2015	Vail/Beaver Creek	Slalom	1:57,47	-	Jean-Baptiste Grange

Mistrzostwa świata juniorów

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
DNF1	1 marca	1996	Schwyz	Gigant	2:03,09	-	Rainer Schönfelder
1.	3 marca	1996	Schwyz	Slalom	1:31,71	-	-
1.	28 lutego	1997	Schladming	Gigant	2:00,57	-	-
DNF2	1 marca	1997	Schladming	Slalom	1:34,80	-	Mitja Dragšič
14.	26 lutego	1998	Megève	Zjazd	1:20,39	+1,00	Andreas Buder
12.	27 lutego	1998	Megève	Supergigant	1:27,52	+1,55	Freddy Rech
1.	28 lutego	1998	Megève	Gigant	2:01,62	-	-
1.	1 marca	1998	Megève	Slalom	1:23,06	-	-
1.	1 marca	1998	Megève	Kombinacja	15,55 pkt	-	-

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

• sezon 1997/1998: 96.
• sezon 1998/1999: 10.
• sezon 1999/2000: 9.
• sezon 2000/2001: 4.
• sezon 2001/2002: 9.
• sezon 2002/2003: 8.
• sezon 2003/2004: 3.
• sezon 2004/2005: 2.
• sezon 2005/2006: 1.
• sezon 2006/2007: 2.
• sezon 2007/2008: 2.
• sezon 2008/2009: 2.
• sezon 2009/2010: 2.
• sezon 2010/2011:11.
• sezon 2011/2012: 12.
• sezon 2012/2013: 20.
• sezon 2013/2014: 20.
• sezon 2014/2015: 28.

Zwycięstwa w zawodach

1. Schladming – 7 stycznia 1999 (slalom)
2. Flachau – 10 stycznia 1999 (gigant)
3. Wengen – 17 stycznia 1999 (slalom)
4. Yongpyong – 26 lutego 2000 (gigant)
5. Bormio – 18 marca 2000 (gigant)
6. Wengen – 14 stycznia 2001 (slalom)
7. Kitzbühel – 21 stycznia 2001 (slalom)
8. Schladming – 23 stycznia 2001 (slalom)
9. Åre – 11 marca 2001 (slalom)
10. Kranjska Gora – 21 grudnia 2001 (gigant)
11. Flachau – 3 stycznia 2004 (gigant)
12. Wengen – 18 stycznia 2004 (slalom)
13. Schladming – 27 stycznia 2004 (slalom)
14. Beaver Creek – 5 grudnia 2004 (slalom)
15. Wengen – 14 stycznia 2005 (superkombinacja)
16. Kranjska Gora – 26 lutego 2005 (slalom)
17. Kranjska Gora – 21 grudnia 2005 (gigant)
18. Adelboden – 7 stycznia 2006 (gigant)
19. Wengen – 13 stycznia 2006 (superkombinacja)
20. Kitzbühel – 22 stycznia 2006 (kombinacja)
21. Chamonix – 3 lutego 2006 (superkombinacja)
22. Shiga Kōgen – 10 marca 2006 (slalom)
23. Åre – 17 marca 2006 (gigant)
24. Levi – 12 listopada 2006 (slalom)
25. Adelboden – 6 stycznia 2007 (gigant)
26. Schladming – 30 stycznia 2007 (slalom)
27. Kranjska Gora – 3 marca 2007 (gigant)
28. Kvitfjell – 9 marca 2007 (superkombinacja)
29. Lenzerheide – 18 marca 2007 (slalom)
30. Bad Kleinkirchheim – 9 grudnia 2007 (slalom)
31. Beaver Creek – 7 grudnia 2008 (gigant)
32. Val d’Isère – 12 grudnia 2008 (superkombinacja)
33. Adelboden – 10 stycznia 2009 (gigant)
34. Åre – 13 marca 2009 (gigant)
35. Val d’Isère – 11 grudnia 2009 (superkombinacja)
36. Crans-Montana – 25 lutego 2012 (supergigant)

Pozostałe miejsca na podium w zawodach

1. Kranjska Gora – 6 stycznia 1999 (slalom) – 3.miejsce
2. Adelboden – 12 stycznia 1999 (gigant) – 3.miejsce
3. Madonna di Campiglio – 13 grudnia 1999 (slalom) – 2.miejsce
4. Kranjska Gora – 21 grudnia 1999 (slalom) – 2.miejsce
5. Saalbach-Hinterglemm – 22 grudnia 1999 (gigant) – 3.miejsce
6. Kitzbühel – 23 stycznia 2000 (slalom) – 3.miejsce
7. Bormio – 19 marca 2000 (slalom) – 2.miejsce
8. Les Arcs – 6 stycznia 2001 (gigant) – 2.miejsce
9. Shiga Kōgen – 15 lutego 2001 (gigant) – 3.miejsce
10. Shiga Kōgen – 17 lutego 2001 (slalom) – 3.miejsce
11. Åre – 10 marca 2001 (gigant) – 3.miejsce
12. Kranjska Gora – 20 grudnia 2001 (gigant) – 2.miejsce
13. Altenmarkt-Zauchensee – 10 marca 2002 (gigant) – 2.miejsce
14. Park City – 22 listopada 2002 (gigant) – 3.miejsce
15. Park City – 24 listopada 2002 (slalom) – 3.miejsce
16. Schladming – 28 stycznia 2003 (slalom) – 2.miejsce
17. Yongpyong – 2 marca 2003 (slalom) – 3.miejsce
18. Lillehammer – 15 marca 2003 (gigant) – 2.miejsce
19. Chamonix – 11 stycznia 2004 (kombinacja) – 2.miejsce
20. Kitzbühel – 25 stycznia 2004 (kombinacja) – 2.miejsce
21. Adelboden – 8 lutego 2004 (slalom) – 3.miejsce
22. Beaver Creek – 4 grudnia 2004 (gigant) – 3.miejsce
23. Val Gardena – 17 grudnia 2004 (supergigant) – 3.miejsce
24. Alta Badia – 19 grudnia 2004 (gigant) – 2.miejsce
25. Chamonix – 9 stycznia 2005 (slalom) – 2.miejsce
26. Wengen – 16 stycznia 2005 (slalom) – 3.miejsce
27. Schladming – 25 stycznia 2005 (slalom) – 2.miejsce
28. Kranjska Gora – 27 lutego 2005 (slalom) – 3.miejsce
29. Lenzerheide – 12 marca 2005 (gigant) – 3.miejsce
30. Lake Louise – 27 listopada 2005 (supergigant) – 2.miejsce
31. Madonna di Campiglio – 12 grudnia 2005 (slalom) – 2.miejsce
32. Adelboden – 8 stycznia 2006 (slalom) – 3.miejsce
33. Kitzbühel – 22 stycznia 2006 (slalom) – 3.miejsce
34. Schladming – 24 stycznia 2006 (slalom) – 3.miejsce
35. Adelboden – 7 stycznia 2007 (slalom) – 2.miejsce
36. Ga-Pa – 25 lutego 2007 (slalom) – 3.miejsce
37. Kranjska Gora – 4 marca 2007 (slalom) – 2.miejsce
38. Lenzerheide – 15 marca 2007 (supergigant) – 2.miejsce
39. Lake Louise – 25 listopada 2007 (supergigant) – 2.miejsce
40. Alta Badia – 16 grudnia 2007 (gigant) – 2.miejsce
41. Adelboden – 6 stycznia 2008 (slalom) – 2.miejsce
42. Kitzbühel – 20 stycznia 2008 (kombinacja) – 2.miejsce
43. Whistler – 23 lutego 2008 (gigant) – 3.miejsce
44. Bormio – 14 marca 2008 (gigant) – 2.miejsce
45. Alta Badia – 22 grudnia 2008 (slalom) – 3.miejsce
46. Sestriere – 22 lutego 2009 (gigant) – 3.miejsce
47. Lake Louise – 29 listopada 2009 (supergigant) – 2.miejsce
48. Beaver Creek – 6 grudnia 2009 (gigant) – 2.miejsce
49. Val d’Isère – 13 grudnia 2009 (gigant) – 3.miejsce
50. Kitzbühel – 24 stycznia 2010 (kombinacja) – 3.miejsce
51. Val d’Isère – 12 grudnia 2010 (slalom) – 2.miejsce
52. Hinterstoder – 5 lutego 2011 (supergigant) – 2.miejsce
53. Adelboden – 7 stycznia 2012 (gigant) – 2.miejsce
54. Crans-Montana – 24 lutego 2012 (supergigant) – 3.miejsce
55. Kranjska Gora – 8 marca 2014 (gigant) – 2.miejsce
56. Ga-Pa – 1 marca 2015 (gigant) – 3. miejsce

• W sumie (36 zwycięstw, 29 drugich i 27 trzecich miejsc).

Bibliografia

• Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
• Profil na Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-06-30)]. (ang.)