Niwa (województwo dolnośląskie)

Niwa
	wieś
	; Kościół św. Wita w Niwie
Państwo	Polska
Województwo	dolnośląskie
Powiat	kłodzki
Gmina	Szczytna
Wysokość	380-390 m n.p.m.
Liczba ludności (III 2011)	363
Strefa numeracyjna	74
Kod pocztowy	57-322
Tablice rejestracyjne	DKL
SIMC	0855931
	Położenie na mapie gminy Szczytna Niwa
	Położenie na mapie Polski Niwa
	Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Niwa
	Położenie na mapie powiatu kłodzkiego Niwa
	50°27′10″N 16°30′19″E/50,452778 16,505278
	Multimedia w Wikimedia Commons

Niwa (niem. Reichenau) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Szczytna^[5].

W przeszłości do wsi należał przysiółek Tworów (niem. Ludwigsdörfel)^[6]. Obecnie nazwa niestandaryzowana.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Niwa to duża wieś łańcuchowa o długości około 2 km, leżąca w zachodniej części Kotliny Kłodzkiej, na terenie Wzgórz Ścinawskich, między Polanicą-Zdrojem a Wambierzycami, nad potokiem Cicha, na wysokości około 380-390 m n.p.m.^[2]

Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]

W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie wałbrzyskim.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza wzmianka o Niwie pochodzi z 1337 roku^[7]. W roku 1380 istniało tu wolne sędziostwo^[2]. W roku 1404 część wsi kupił zakon kanoników regularnych z Kłodzka^[7]. W roku 1549 Niwa była już dużą wsią, nadal istniało wolne sędziostwo, były też: kościół parafialny, cegielnia i piekarnia^[2]. W 1840 roku w miejscowości były: kościół, szkoła i gorzelnia^[7]. Po 1945 roku Niwa zachowała swój rolniczy charakter^[2].

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest^[8]:

kościół parafialny pw. św. Wita z 1623 roku z masywną wieżą wzniesioną na planie kwadratu w roku 1907^[7]. Wewnątrz jest barokowa chrzcielnica z XVIII wieku i inne wyposażenie pochodzące z początku XX wieku^[7]. W zewnętrznej ścianie kościoła wmurowany jest zespół pięciu renesansowych płyt nagrobnych^[7]. Kościół otoczony jest murem z XVII wieku z budynkiem bramnym^[7].

Inne zabytki^[7]:

kolumna z figurą św. Jana Nepomucena z 1734 roku^[9]
kolumna maryjna z 1737 roku,
drewniana wieża przeciwpożarowa,
krzyże przydrożne i kapliczki oraz domy mieszkalne z XIX wieku.

Atrakcje turystyczne[edytuj | edytuj kod]

Okolice Niwy są często odwiedzane przez zbieraczy kamieni szlachetnych, ponieważ można tu znaleźć okazy ametystów^[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 87261
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 15: Kotlina Kłodzka i Rów Górnej Nysy. Wrocław: I-BiS, 1993, s. 295-299. ISBN 83-85773-06-1.
↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 825 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
↑ Główny Urząd Statystyczny: Rejestr TERYT. [dostęp 2013-03-07].
↑ Rozporządzenie Ministrów Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 1 października 1948 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości. [online], isap.sejm.gov.pl [dostęp 2023-07-31] .
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Waldemar Brygier, Tomasz Dudziak: Ziemia Kłodzka. Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Rewasz", 2010, s. 386. ISBN 978-83-89188-95-3.
↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 83. [dostęp 2012-08-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
↑ Renata Foryś, Jerzy Foryś: Nepomuceny odwiedzone. [dostęp 2017-01-18].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 15: Kotlina Kłodzka i Rów Górnej Nysy. Wrocław: I-BiS, 1994, ISBN 83-85773-06-1
WaldemarW. Brygier WaldemarW., TomaszT. Dudziak TomaszT., IwonaI. Chomiak IwonaI., Ziemia Kłodzka, Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Rewasz", 2010, ISBN 978-83-89188-95-3, OCLC 751422625 .

[prng-1] Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 87261

[staffa-2] Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 15: Kotlina Kłodzka i Rów Górnej Nysy. Wrocław: I-BiS, 1993, s. 295-299. ISBN 83-85773-06-1.

[GUS-3] GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.

[4] Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 825 [zarchiwizowane 2022-10-26] .

[teryt-5] Główny Urząd Statystyczny: Rejestr TERYT. [dostęp 2013-03-07].

[6] Rozporządzenie Ministrów Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 1 października 1948 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości. [online], isap.sejm.gov.pl [dostęp 2023-07-31] .

[rewasz-7] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Waldemar Brygier, Tomasz Dudziak: Ziemia Kłodzka. Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Rewasz", 2010, s. 386. ISBN 978-83-89188-95-3.

[nid-8] Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 83. [dostęp 2012-08-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].

[Nepomuceny_odwiedzone-9] Renata Foryś, Jerzy Foryś: Nepomuceny odwiedzone. [dostęp 2017-01-18].

[2]

[3]

[4]

[1]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

Miasto	Szczytna
Części miasta	Batorów Bobrowniki Borek Borowina Bystra Ocieszów Piekielna Góra Szczytnik Szklana Góra
Wsie	Chocieszów Dolina Łężyce Niwa Słoszów Studzienno Wolany Złotno
Nieoficjalna część miasta	Batorówek
Nieoficjalne części wsi	Borownik Dłużynka Dziób Kopanka Łężno Makoszyce Męciszów Przysiodłki Ściegne Tworów Wolanki
Opuszczone miejscowości	Góra Anny Młyny