Olga Sanfirowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Olga Sanfirowa
Ольга Санфирова
Ilustracja
kapitan lotnictwa kapitan lotnictwa
Pełne imię i nazwisko

Olga Aleksandrowna Sanfirowa

Data i miejsce urodzenia

2 maja 1917
Samara

Data i miejsce śmierci

13 grudnia 1944
Pułtusk

Przebieg służby
Lata służby

1941–1944

Siły zbrojne

Wojskowe Siły Powietrzne

Jednostki

46 Gwardyjski Pułk Nocnych Bombowców

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Aleksandra Newskiego (ZSRR) Order Wojny Ojczyźnianej I klasy

Olga Aleksandrowna Sanfirowa (ros. Ольга Александровна Санфирова, ur. 19 kwietnia?/2 maja 1917 w Samarze, zm. 13 grudnia 1944 w Domosławiu) – radziecka pilotka wojskowa, Bohater Związku Radzieckiego (1945).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w tatarskiej rodzinie robotniczej. W połowie lat 30. wraz z rodziną wyjechała do Nowego Urgencza w Uzbeckiej SRR, gdzie skończyła 9 klas, później pracowała w fabryce i jednocześnie uczyła się w aeroklubie w Kołomnie. W 1940 została lotnikiem-instruktorem 78 szkolnej eskadry Północno-Zachodniego Zarządu Lotnictwa Cywilnego w Tatarsku, od grudnia 1941 służyła w Armii Czerwonej, od 1942 należała do WKP(b), ukończyła wojskową szkołę pilotów w Batajsku. Od maja 1942 walczyła na froncie w składzie 588 pułku/46 gwardyjskiego pułku nocnych bombowców 325 Nocnej Bombowej Dywizji Lotniczej 4 Armii Powietrznej jako pilotka, potem dowódca klucza, zastępca dowódcy i dowódca eskadry, brała udział w obronie Kaukazu, operacji noworosyjsko-tamańskiej, kerczeńsko-eltigeńskiej, krymskiej i białoruskiej (2 Front Białoruski), wykonała 630 nocnych lotów bojowych mających na celu zniszczenie siły żywej i uzbrojenia wroga, miała nalot bojowy 875 godzin, zrzuciła na przeciwnika 77 ton bomb lotniczych. Zginęła podczas wykonywania zadania bojowego wskutek zestrzelania jej samolotu nad Domosławiem k. Pułtuska. Została pochowana w zbiorowej mogile żołnierskiej w Grodnie. Jej imieniem nazwano ulice w Samarze (gdzie postawiono jej pomnik) i w Grodnie.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

I medale.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]