Pelikan brunatny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Thijs!bot (dyskusja | edycje) o 02:48, 3 cze 2008. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
{{{nazwa łacińska}}}[1]
{{{zoolog}}}
[[Plik:{{{grafika}}}|240x240px|alt=Ilustracja|]]
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Pelikan brunatny (Pelecanus occidentalis) – duży gatunek ptaka pełnopłetwego z rodziny pelikanowatych występujący w całej Ameryce, od Kanady, po Argentynę. W Polsce nie występuje.

Systematyka

Po raz pierwszy opisany przez Karola Linneusza w 1766 roku.

Etymologia nazwy naukowej i polskiej

Jego polska nazwa nawiązuje do ubarwienia piór..

Charakterystyka

Morfologia

Wygląd zewnętrzny: Obie płci ubarwione jednakowo, ale samiec nieco większy od samicy. Upierzenie samca i samicy: głowa biała, czoło żółte, szyja kasztanowata, ciało szarobrązowe. Nogi czarne. Dziób szary. Upierzenie młodych: szarobrązowe z białym spodem ciała. Samce poza okresem lęgowym: mniejsza ilość barwy żółtej i ciemniejsza szyja.

Rozmiary:

  • Długość ciała - 1,1 m
  • Rozpiętość skrzydeł - 2 m

Waga: ok. 3,5 kg

Głos

  • Zwykle milczy, czasami kracze. Pisklęta piszczą.

Występowanie

Środowisko

Najczęściej wybrzeża, urwiska, klify.

Zasięg występowania

Północną granicę zasięgu występowania wyznacza stan Waszyngton na zachodzie i północno-wschodnie stany USA na wschodzie, a południową - Peru i Galapagos na zachodzie i Brazylia na wschodzie. Sporadycznie spotykany na wschodnim i zachodnim wybrzeżu Kanady, w głębi USA oraz w południowej części Chile i Argentyny.

Pożywienie

Głównie żywi się rybami, czasem padliną. Rzuca się w locie w dół i nurkuje. Nabiera pełny dziób wody oraz ryb. Przecedza wodę, połykając same ryby i odlatuje. Mewy często atakują pelikany i starają się je zmusić do wypuszczenia zdobyczy, by same mogły ją złapać (kleptoparazytyzm).

Tryb życia

Jest to gatunek towarzyski. Poza porą lęgową żyje w stadach liczących ok. 50 ptaków, gromadzących się na wspólny sen i w miejscach, gdzie występują najlepsze ryby.

W porze gniazdowania stada stają się liczniejsze. Często można zaobserwować pelikany brunatne lecące w falistych rzędach, podążające za prowadzącym ptakiem.

Długość życia: ok 15 - 25 lat

Rozród

Habitat: Gniazdują w dołkach na ziemi lub na drzewach.

Gniazdo: Gniazda na ziemi są wysłane pierzem i ograniczone niskim kręgiem. Gniazda na drzewach zbudowane są ze źdźbeł i liści trzcin i umiejscowione na małej platformie z gałęzi. Niezależnie od miejsca gniazda, pelikany te gniazdują w koloniach.

Okres lęgowy

Jaja: Z reguły samica składa 3 jaja.

Wysiadywanie: Jaja są wysiadywane przez oboje rodziców. Okres wysiadywania trwa ok. 39 dni.

Pora lęgowa rozpoczyna się zazwyczaj wiosną.

Pisklęta: Młode wykluwają się nieopierzone, ale już po 2 tygodniach wyrasta im gęsty puch.

Rodzice karmią pisklęta na wpół strawionymi resztkami ryb. W pierwszych dniach życia dorosłe ptaki uchylają dziób i zakraplają z niego oleistą ciecz w dzioby młodych. Kiedy małe pelikany podrosną, same wsadzają rodzicom głowy do dzioba.

Wychowanie piskląt trwa najczęściej do 9 tygodni.

Status, zagrożenie i ochrona

Choć pelikan brunatny jest w USA i w innych rejonach pod ochroną, w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych XX w. jego liczebność spadła w następstwie stosowania pestycydów w rolnictwie. Teraz jednak pelikany tak się rozmnożyły, że globalna populacja tego gatunku nie jest zagrożona.

Możliwości obserwacji

Zaobserwować go można na wybrzeżach.

Od innych pelikanów odróżnić go można po upierzeniu. Jest jedynym pelikanem, u którego pióra są kasztanowate. Reszta pelikanów jest cała biała lub z niewielką ilością brązu na skrzydłach lub innych częściach ciała.

Podgatunki

Wyróżniane podgatunki
Pelecanus occidentalis occidentalis
Linnaeus, 1766
Podgatunek nominatywny. Ameryka - od Kanady (sporadycznie) i USA, po Peru oraz sporadycznie Chile i Argentynę
Pelecanus occidentalis carolinensis
Gmelin, 1789
Wybrzeża Morza Karaibskiego i Morza Sargassowego; spotykany na wybrzeżach Karoliny Południowej i Wenezueli.
Pelecanus occidentalis californicus
Ridgway, 1884
Kalifornia (USA), Meksyk
Pelecanus occidentalis murphyi
Wetmore, 1945
Kolumbia, Ekwador
Pelecanus occidentalis urinator
Wetmore, 1945
Galapagos

Bibliografia

Zobacz też

ptaki Polski

Linki zewnętrzne

  1. {{{nazwa łacińska}}}, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).