Piotr Drozdow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piotr Drozdow
Пётр Дроздов
ilustracja
młodszy porucznik młodszy porucznik
Data i miejsce urodzenia

12 lipca 1923
Zawodowka, obwód odeski

Data i miejsce śmierci

20 stycznia 1945
Kutno

Przebieg służby
Lata służby

1941–1945

Siły zbrojne

Armia Czerwona

Jednostki

19 Brygada Zmechanizowana 1 Korpusu Zmechanizowanego

Stanowiska

dowódca plutonu

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Czerwonej Gwiazdy Medal „Za Odwagę” (ZSRR)

Piotr Władimirowicz Drozdow (ros. Пётр Владимирович Дроздов, ur. 12 lipca 1923 we wsi Zawodowka obecnie w rejonie berezowskim w obwodzie odeskim, zm. 20 stycznia 1945 w Kutnie) – radziecki wojskowy, młodszy porucznik, Bohater Związku Radzieckiego (1943).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w ukraińskiej rodzinie chłopskiej. Skończył 7 klas, od 1939 mieszkał w Donbasie, skończył szkołę uniwersytetu fabryczno-zawodowego w Kramatorsku i pracował jako tokarz w fabryce. W 1941 został powołany do Armii Czerwonej, walczył w wojnie z Niemcami na Froncie Kalinińskim, m.in. pod Rżewem, gdzie został ranny. Skończył kursy młodszych poruczników, później walczył w składzie 19 Brygady Zmechanizowanej 1 Korpusu Zmechanizowanego na Froncie Stepowym, 2 Ukraińskim i 1 Białoruskim jako dowódca plutonu, w 1943 został członkiem WKP(b). Szczególnie wyróżnił się podczas forsowania Dniepru w rejonie wierchniednieprowskim w obwodzie dniepropietrowskim jesienią 1943; 11 października wraz z grupą żołnierzy odparł wiele kontrataków wroga i zdobył trzy karabiny maszynowe, utrzymując zdobyte pozycje na wzgórzu do przybycia batalionu. Latem 1944 podczas jednej z walk zastąpił ciężko rannego dowódcę kompanii. W walkach na terytorium Polski został ciężko ranny i zmarł w szpitalu. Został pochowany w Kutnie. W jego rodzinnej wsi jego imieniem nazwano ulicę i szkołę i postawiono poświęcony mu obelisk.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]