Polygonum equisetiforme
| |
| Systematyka[1][2] | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Podkrólestwo | |
| Nadgromada | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Nadklasa | |
| Klasa | |
| Nadrząd | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Polygonum equisetiforme |
| Nazwa systematyczna | |
| Polygonum equisetiforme Sm. Fl. Graec. Prodr. 1: 266 1809[3] | |
Polygonum equisetiforme Sm. – gatunek rośliny z rodziny rdestowatych (Polygonaceae Juss.). Występuje naturalnie w basenie Morza Śródziemnego, na Wyżynie Irańskiej oraz Nizinie Turańskiej[4]. Epitet gatunkowy equisetiforme pochodzi z łaciny i oznacza „przypominający skrzyp”[5].
Rozmieszczenie geograficzne[edytuj | edytuj kod]
Rośnie naturalnie w basenie Morza Śródziemnego, na Wyżynie Irańskiej oraz Nizinie Turańskiej[4]. Występuje między innymi w północno-zachodniej części Afryki Północnej, Portugalii, Hiszpanii, Włoszech (tylko na Sycylii i w Apulii), Grecji, Bułgarii, Turcji oraz Izraelu[6][7][8]. Na Cyprze ma status gatunku autochtonicznego i jest spotykany na całej wyspie[9].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
- Pokrój
- Bylina dorastająca do 25–200 cm wysokości[6]. Pędy są zdrewniałe, sztywne, są rozesłane lub wzniosłe, dorastają do 30–100 cm długości[5][6].
- Liście
- Ulistnienie jest naprzemianległe, są pojedyncze, więdnące przed kwitnieniem. Ich blaszka liściowa jest naga i ma eliptyczny kształt. Mierzy 20–60 mm długości, jest całobrzega lub ząbkowana przy wierzchołku[5]. Gatka jest zazwyczaj krótsza niż międzywęźla (dorasta do 3–4 mm długości), jest błoniasta i ma białą barwę[5][7].
- Kwiaty
- Zebrane w luźne kłosy[7]. Pojedyncze kwiaty mierzą 2–4 mm średnicy. Okwiat składa się z 5 listków okwiatu zrośniętych u podstawy, które mają biało-różową barwę z zielonymi kreskami. Pręcików jest najczęściej 8, mają białe nitki i żółte pylniki. Słupki są 3[5]. Podsadki są małe, nie przypominają liści[7].
- Owoce
- Bardzo błyszczące niełupki o czarniawej barwie, nie mają skrzydełek, osiągają 2–5 mm długości[5].
- Gatunki podobne
- Roślina jest podobna do gatunku P. maritimum, jednak różni się od niego dłuższymi i sztywnymi gałązkami[7].
Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]
Rośnie na nieużytkach, przy drogach i polach uprawnych oraz na terenach skalistych[5][7]. Występuje na wysokości do 600 m n.p.m.[6] Kwitnie od lipca do października[6] (według innych źródeł kwitnienie rozpoczyna się już w kwietniu[5]). Rośnie od 9 do 10 strefy mrozoodporności[6]. Preferuje stanowiska w pełnym nasłonecznieniu, źle znosi cień[10].
Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]
Roślina jest używana jako przyprawa do herbaty. Roślina zawiera kwas szczawiowy, który nie jest substancją toksyczną, jednak może prowadzić do niedoboru minerałów u organizmie[10].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-01] (ang.).
- ↑ Polygonum equisetiforme Sm.. The Plant List. [dostęp 2016-10-26]. (ang.).
- ↑ a b F. Guiso Gallisai: Polygonum equisetiforme. FAO. [dostęp 2016-10-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (21 stycznia 2013)]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h Polygonum equisetiforme. cretanflora.com. [dostęp 2016-10-26]. (ang.).
- ↑ a b c d e f Polygonum equisetiforme [Poligono simile all'equiseto]. [w:] Schede di botanica [on-line]. Altervista. [dostęp 2016-10-26]. (wł.).
- ↑ a b c d e f M. Blamey, C. Grey-Wilson: Toutes les fleurs de Méditerranée. Paris: Delachaux & Niestlé, 2009, s. 38. ISBN 978-2-603-01657-2. (fr.).
- ↑ Polygonum equisetiforme Sm.. Flora of Israel Online. [dostęp 2016-10-26]. (ang.).
- ↑ Polygonum equisetiforme. Flora of Cyprus — a dynamic checklist. [dostęp 2016-10-26]. (ang.).
- ↑ a b Polygonum equisetiforme. Practical Plants. [dostęp 2016-10-26]. (ang.).