Prowizorium rządowe Władysława Wróblewskiego
Prowizorium rządowe Władysława Wróblewskiego – Rada Kierowników Ministerstw, prowizoryczny ostatni gabinet rządowy Królestwa Polskiego, kierowany przez Władysława Wróblewskiego. Rada Kierowników Ministerstw została powołana 4 listopada 1918 r. przez Radę Regencyjną, po udzieleniu dymisji rządowi Józefa Świeżyńskiego[1] w związku z próbą zamachu stanu. Co do zasady w skład Rady wchodzili najwyżsi stanowiskiem urzędnicy danego resortu[2]. Począwszy od 7 listopada 1918 r. prowizorium funkcjonowało równolegle do konkurencyjnego rządu Ignacego Daszyńskiego. Ostatnie posiedzenie prowizorium rządowego odbyło się 11 listopada 1918[3]. Kierownicy Ministerstw zakończyli pełnienie swoich funkcji wraz z przejęciem poszczególnych resortów przez członków rządu Jędrzeja Moraczewskiego, w dniu 18 listopada 1918[4].
Skład[edytuj | edytuj kod]
- Władysław Wróblewski – kierownik ministrów, kierownik Ministerstwa Spraw Zagranicznych (Szef Biura Prezydjalnego Rady Ministrów)
- Stanisław Ustyanowski – kierownik Ministerstwa Spraw Wewnętrznych (podsekretarz stanu)
- Franciszek Jossé – kierownik Ministerstwa Skarbu (szef sekcji)
- Bronisław Dembiński – kierownik Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego (podsekretarz stanu)
- Jan Wroczyński – kierownik Ministerstwa Spraw Wojskowych (szef sekcji)
- Stanisław Janicki – kierownik Ministerstwa Rolnictwa i Dóbr Koronnych (podsekretarz stanu)
- Władysław Szenajch – kierownik Ministerstwa Zdrowia Publicznego i Opieki Społecznej (naczelnik wydziału)
- Julian Eberhardt – kierownik Ministerstwa Kolei Żelaznych (szef sekcji)
- Józef Światopełk-Zawadzki – kierownik Ministerstwa Sprawiedliwości (podsekretarz stanu)
- Henryk Strasburger – kierownik Ministerstwa Przemysłu i Handlu (podsekretarz stanu)
- Franciszek Sokal – kierownik Ministerstwa Ochrony Pracy (naczelnik wydziału)
- Janusz Machnicki – kierownik Ministerstwa Aprowizacji (podsekretarz stanu)
Na podstawie porozumienia Józefa Piłsudskiego z Władysławem Wróblewskim po 11 listopada 1918 r. funkcję kierownika Ministerstwa Spraw Zagranicznych pełnił Tytus Filipowicz[5][6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ M. P. Nr 194 z 5 listopada 1918 r.
- ↑ Por. też art. 10 dekretu Rady Regencyjnej o tymczasowej organizacji Władz Naczelnych w Królestwie Polskiem z 3 stycznia 1918 r.(Dz.U. z 1918 r. nr 1, poz. 1).
- ↑ Protokuł 4-go posiedzenia Rady Kierowników Ministerstw w dniu 11 listopada 1918 r., Prezydium Rady Ministrów, Polska Biblioteka Internetowa.
- ↑ Protokuł 1-go posiedzenia Rady Ministrów Republiki Polskiej w dniu 18 listopada 1918 r., Prezydium Rady Ministrów, Polska Biblioteka Internetowa. Protokoły posiedzeń Rady Ministrów Rzeczypospolitej Polskiej 1918-1923. T. 1, Gabinet Jędrzeja Moraczewskiego : 18 listopada 1918 – 16 stycznia 1919 s. 39.
- ↑ Tytus Filipowicz: Kolekcje Archiwalne Online. Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce. [w:] Listy ws. dymisji z urzędu Ministra Spraw Zagranicznych [on-line]. 1918-12-17. [dostęp 2014-12-19]. (pol.).
- ↑ Podpisany jako kierownik Ministerstwa Spraw Zagranicznych pod pismem do Ignacego Paderewskiego z 17 listopada 1918 r. – M. P. Nr 208 z 20 listopada 1918 r. W dniu 16 listopada w zastępstwie ministra podpisany pod pismem notyfikującym istnienie państwa polskiego – M. P. Nr 206 z 18 listopada 1918 r.
| Pierwszy skład | |
|---|---|
| Późniejsi członkowie prowizorium |