Rząd Aleksandra Skrzyńskiego

Rząd Aleksandra Skrzyńskiego

Polska
Premier	Aleksander Skrzyński
Partie	Stronnictwo Prawicy Narodowej, Związek Ludowo-Narodowy, Polskie Stronnictwo Chrześcijańskiej Demokracji, Narodowa Partia Robotnicza, Polskie Stronnictwo Ludowe „Piast”, Polska Partia Socjalistyczna
Kadencja	od 20 listopada 1925 do 5 maja 1926
Poprzedni	Drugi rząd Władysława Grabskiego
Następny	Trzeci rząd Wincentego Witosa

Rząd Aleksandra Skrzyńskiego – rząd koalicyjny utworzony przez Aleksandra Skrzyńskiego 20 listopada 1925 roku. W skład rządu oprócz premiera związanego z pozaparlamentarnym Stronnictwem Prawicy Narodowej, weszli politycy z następujących ugrupowań Sejmu I kadencji: ZLN, PSChD, NPR, PSL „Piast” i PPS.

Rząd działał do 5 maja 1926 roku. Upadł w rezultacie wycofania się (20 kwietnia 1926) z koalicji Polskiej Partii Socjalistycznej niemogącej się pogodzić z przedstawionym przez ministra skarbu Jerzego Zdziechowskiego planem ratowania budżetu kosztem mas pracujących oraz świadczeń socjalnych. Socjaliści obniżenie deficytu skarbowego widzieli jedynie w zmniejszeniu wydatków na wojsko przez skrócenie czasu służby i redukcję stanów, podwyższenia podatku majątkowego z warstw zamożniejszych, a domagali się w obliczu kryzysu gospodarczego zawrotnych sum na zatrudnienie aż 300 tys. bezrobotnych.

W tych warunkach droga do kompromisu znikła, a wraz z nią koalicyjna większość sejmowa.

Skład rządu

• premier i minister spraw zagranicznych – Aleksander Skrzyński - SPN;
• minister spraw wewnętrznych – Władysław Raczkiewicz – bezpartyjny;
• minister skarbu – Jerzy Zdziechowski – ZLN;
• minister sprawiedliwości – Stefan Piechocki – PSChD;
• minister wyznań religijnych i oświecenia publicznego – Stanisław Grabski – ZLN;
• minister rolnictwa i dóbr państwowych – Władysław Kiernik – PSL „Piast”;
• minister przemysłu i handlu – Stanisław Osiecki – PSL „Piast”;
• minister kolei – Adam Chądzyński – NPR;
• minister robót publicznych – Jędrzej Moraczewski – PPS;
• minister pracy i opieki społecznej – Bronisław Ziemięcki – PPS;
• minister reform rolnych – Józef Radwan – bezpartyjny;
• kierownik resortu spraw wojskowych – Stefan Majewski;

Zmiany w składzie

• 27 listopada 1925
  • Lucjan Żeligowski nowym ministrem spraw wojskowych po Stefanie Majewskim;
• 7 lutego 1926
  • Dymisja ministra robót publicznych Jędrzeja Moraczewskiego. Kierownikiem resortu został tymczasowo Mieczysław Rybczyński.
• 13 lutego 1926
  • nowym ministrem robót publicznych został Norbert Barlicki, polityk PPS.
• 20 kwietnia 1926
  • Jan Stanisław Jankowski (NPR) kierownikiem resortu pracy i opieki społecznej po ustąpieniu Bronisława Ziemięckiego;
  • Mieczysław Rybczyński kierownikiem resortu robót publicznych po ustąpieniu Norberta Barlickiego;

Bibliografia

• Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej (redakcja naukowa Jacek M.Majchrowski przy współpracy Grzegorza Mazura i Kamila Stepana), Warszawa 1994, wyd. BGW, ISBN 83-7066-569-1, t. I, s. 25-26