Rzeczyca (obwód homelski)
52°22′N 30°24′E/52,366667 30,400000
_plac.JPG)
| |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Populacja (2010) • liczba ludności |
| ||||
| Nr kierunkowy |
2340 | ||||
| Kod pocztowy |
247500 | ||||
| Tablice rejestracyjne |
3 | ||||
Położenie na mapie obwodu homelskiego  | |||||
Położenie na mapie Białorusi  | |||||
| 52°22′N 30°24′E/52,366667 30,400000
| |||||
| Strona internetowa | |||||
Rzeczyca (biał. Рэчыца, Reczyca; ros. Речица, Rieczica) – miasto w południowo-wschodniej części Białorusi, w obwodzie homelskim, nad Dnieprem i Wiedryczem. Stolica rejonu rzeczyckiego. 64,6 tys. mieszkańców (2010).
Przemysł lekki, spożywczy, chemiczny, maszynowy, poligraficzny, stocznia, port rzeczny; w pobliżu wydobycie ropy naftowej i gazu ziemnego oraz torfu.
_kosciol.jpg)
Historia[edytuj | edytuj kod]
Miasto królewskie położone było w końcu XVIII wieku w starostwie grodowym rzeczyckim w powiecie rzeczyckim województwa mińskiego[2].
Miejsce obrad sejmików ziemskich powiatu rzeczyckiego od XVI wieku do pierwszej połowy XVIII wieku[3][4].
W 1909 roku, w czasie wyborów samorządowych, do rady miejskiej zostało wybranych 11 Rosjan i 1 Żyd[5].
W czasie wojny polsko-bolszewickiej między 6 a 9 maja 1920 roku Rzeczyca została zajęta przez Wojsko Polskie. Dokonała tego Grupa Poleska pod dowództwem gen. Władysława Sikorskiego. Polacy administrowali miastem do czerwca 1920 roku[6].
W Rzeczycy urodził się Włodzimierz Spasowicz, polski prawnik, działacz społeczny, krytyk literacki, publicysta w Rosji.
Podczas okupacji hitlerowskiej, w listopadzie 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 3000 osób. W grudniu 1941 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowali na terenie getta[7].
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
- Kościół św. Trójcy z 1896 roku w stylu neogotyckim
- Cerkiew Zaśnięcia NMP z 1842 roku
- Cmentarz żydowski
Miasta partnerskie[edytuj | edytuj kod]
Satka
Oknica- Bielce
Pryłuki
Konin - współpraca rozwiązana 4 marca 2022 w związku z rosyjską agresją na Ukrainie[8]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Численность населения по Республике Беларусь, областям и г. Минску (тысяч человек) на 1 января 2010 года. belstat.gov.by. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-18)]. (ros.).
- ↑ Вялікі гістарычны атлас Беларусі Т.2, Mińsk 2013, s. 113.
- ↑ Wojciech Kriegseisen, Sejmiki Rzeczypospolitej szlacheckiej w XVII i XVIII wieku, Warszawa 1991, s. 33.
- ↑ na czas okupacji rosyjskiej sejmiki powiatu rzeczyckiego przeniesiono do Kiejdan w 1659 roku
- ↑ W walce o prymat w kraju. Samorząd lokalny. W: Między nadzieją…. s. 168–169.
- ↑ Lech Wyszczelski: Operacja na Mozyrz i Kalenkowicze. W: Lech Wyszczelski: Wojna polsko-rosyjska 1919–1920. Wyd. 1. Warszawa: Bellona, 2010, s. 313. ISBN 978-83-11-11934-5.
- ↑ Geoffrey P. Megargee (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1564.
- ↑ Konin zerwał współpracę z Briańskiem i Rzeczycą - Konin. Tu płynie energia [online], www.konin.pl [dostęp 2022-03-08].
-
Plan obozu wojsk polskich pod Rzeczycą w 1663 roku
.jpg)
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dariusz Tarasiuk: Między nadzieją a niepokojem. Działalność społeczno-kulturalna i polityczna Polaków na wschodniej Białorusi w latach 1905–1918. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 2007, s. 211. ISBN 978-83-227-2629-7.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Rzeczyca, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 133.
- Rzeczyca w radzima.org
