Złota Orda: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne redakcyjne |
ilustracja |
||
| Linia 27: | Linia 27: | ||
|n7 = |
|n7 = |
||
|n7_flaga = |
|n7_flaga = |
||
|flaga_obraz = |
|flaga_obraz = Golden Horde flag 1339.svg |
||
|godło_obraz = |
|godło_obraz = |
||
|nazwa_dopełniacz = Złotej Ordy |
|nazwa_dopełniacz = Złotej Ordy |
||
Wersja z 13:06, 18 lis 2013
| ok. 1260 - 1502 | |||
| |||
| Stolica | |||
|---|---|---|---|
| Głowa państwa | |||
| Data powstania |
ok. 1260 | ||
| Data likwidacji |
1502 | ||
| |||
Złota Orda (mong. Алтан Ордын улс tatar. Алтын Урда) – historyczne państwo mongolskie, założone ok. 1240 r. w zachodniej części imperium Czyngis-chana przez jego wnuka Batu-chana, ze stolicą w Saraj Batu.
Po podbojach w swym największym zasięgu obejmowało terytoria na zachód od Irtyszu do gór Kaukazu, Morza Czarnego i dorzecza Wołgi i Kamy, przy uzależnieniu wszystkich księstw ruskich. Początkowo była podzielona na dwie odrębne części: Błękitną Ordę (właściwą, zachodnią) i Białą Ordę (wschodnią). Obie części połączył w 1378 Tochtamysz.
W 1375 roku całe państwo zostało podbite i zwasalizowane przez Timura Chromego.
Od XIV wieku kraj pogrążał się w stopniowej destabilizacji. Na początku XV wieku rozpadło się na chanaty syberyjski, astrachański, kazański, krymski, uzbecki i inne. Po 1435 r. nastąpiła odbudowa kraju jako Wielka Orda. Kres Wielkiej Ordzie położył najazd wojsk chanatu krymskiego pod wodzą chana Mengli I Gireja w 1502 roku.
Chanowie Błękitnej Ordy i Złotej Ordy
- Batu-chan (1227–1255)
- Sartak (1255–1256)
- Ulagczy (1256–1257)
- Berke (1257–1267)
- Monge Timur (1267–1280)
- Tode Monge (1280–1287)
- Tole Buka (1287–1291)
- Tokta (1291–1312)
- Ozbeg (1312–1341)
- Tyny Beg (1341–1342)
- Dżany Beg (1342–1357)
- Berdi Beg (1357–1359)
- Kulpa (1359–1360)
- Newruz (1360)
- Chidr (1360–1361)
- Timur Kodża (1361)
- brak władcy (1361–1374)
- Urus (1374–1375)
- Tuktatija (1375)
- Timur Melik (1375–1377)
Chanowie Złotej Ordy
- Tochtamysz (1377–1395)
- Temür Kutług (1397–1400)
- Szadi Beg (1401–1407)
- Pulad Chan (1407–1410)
- Temür-chan (1411)
- Dżalal ad-Din (1411-1412)
- Kerim Berdi (1412–1414)
- Kibek (1414–1417)
- Jeremferden (1417–1419)
- Uług Mehmed (1419–1421)
- Dewlet Berdi (1419–1421)
- Borak (1422–1427)
- Uług Mehmed (1428–1433)
- Sejjid Ahmed (1433–1435)
Zobacz też