Mur pruski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Konarski (dyskusja | edycje)
ilustracja, drobne redakcyjne
Konarski (dyskusja | edycje)
→‎Galeria: drobne merytoryczne, ilustracja
Linia 32: Linia 32:
Plik:Bydgoszcz, Restauracja Stary Port 13 - fotopolska.eu (241922).jpg|Spichlerz w Bydgoszczy
Plik:Bydgoszcz, Restauracja Stary Port 13 - fotopolska.eu (241922).jpg|Spichlerz w Bydgoszczy
Plik:Wierzbiecice 20 (6).jpg|[[Budynek Spar- und Bauverein w Poznaniu]]
Plik:Wierzbiecice 20 (6).jpg|[[Budynek Spar- und Bauverein w Poznaniu]]
Plik:Stegna kosciol tyl.jpg|[[Stegna]], kościół
Plik:Amboise colombage.jpg|[[Amboise]] (Francja)
Plik:Amboise colombage.jpg|[[Amboise]] (Francja)
Plik:Hornburg Fachwerk.jpg|[[Hornburg]] (Niemcy) - mur pruski po prawej, po lewej szachulec
Plik:Hornburg Fachwerk.jpg|[[Hornburg]] (Niemcy) - mur pruski po prawej, po lewej szachulec

Wersja z 16:14, 20 maj 2015

Mur pruski (niem. Fachwerk) jest to rodzaj ściany szkieletowej, inaczej ryglowej, ramowej lub fachówki (z niem. Fachwerk), wypełnionej murem z cegły[1], często mylona z szachulcem, czyli ścianą szkieletową z wypełnieniem gliniano-słomianym lub gliniano-trzcinowym. Jego konstrukcja drewniana jest widoczna, często impregnowana i może być traktowana jako element dekoracyjny. Ceglane pola elewacji, zwykle już w trakcie użytkowania budynku, mogły ulegać tynkowaniu i bieleniu, co nadawało im pozorny wygląd bielonej elewacji szachulcowej.

Historia

"Mur pruski" w Polsce znany jest od średniowiecza i często był spotykany w miastach, zamkach, kościołach. W XVII-wiecznych ilustracjach pojawia się określenie o domach "budowanych na sposób pruski". Rozpowszechnił w XIX w. na terenach ówcześnie należących do Prus (stąd potoczna nazwa "mur pruski"), co badacze wiążą ze sprzyjającym temu prawem i zaleceniami administracyjnymi pruskiego rządu[1]. Nie bez znaczenia była w owym czasie powszechna i łatwa dostępność gliny, jako materiału budulcowego, w stosunku do znacznie mniejszej (lub elitarnej) dostępności innych materiałów budulcowych (drewno czy łatwy w obróbce kamień).

Występowanie

Budownictwo ryglowe stosowane było w budownictwie mieszkalnym i gospodarczym głównie w Europie Północnej, w Anglii, Niemczech, Francji, Holandii, Belgii, Danii i Szwecji.

W Polsce budowle z muru pruskiego występują na Śląsku, w zachodniej i północno-wschodniej Polsce, na Kaszubach (zabytkowe zabudowania w Swołowie i na Helu, w Łęgowie) czy Warmii i Mazurach.

Konstrukcja

Elementy ściany ryglowej to:

  • podwalina - belka oparta na całej długości na fundamencie i zakotwiona w nim. Podwaliny łączy się na długości na nakładkę. Od wilgoci zawartej w gruncie drewno chroni się izolacją poziomą z papy.
  • oczep - górna belka zamykająca ścianę, przejmuje obciążenia od belek stropowych lub krokwi dachowych.
  • słupki - w rozstawie ok. 1,0 - 1,5 m. Słupki połączone są z podwaliną i oczepem na czopy.
  • zastrzały - ukośne belki w skrajnych polach przenoszące siły parcia wiatru i zapewniające stateczność budynku. Z podwaliną i oczepem łączy się je na wręby.
  • rygle (rozwory) - elementy dzielące pola między słupami i ograniczające otwory okienne i drzwiowe. Ich zadaniem jest przejęcie obciążenia od wypełnienia i przekazanie go na słupki. Rygle ze słupkami łączy się na wręby ukośne a z zastrzałami na czopy.

Typologia

W Polsce wyróżnia się kilka typów domów szachulcowo-ryglowych:

  • dolnośląski
  • kaszubski
  • lubuski
  • łużycki
  • sudecki
  • wielkopolski

Galeria

Zobacz też

  1. a b Prokopek M., 1976. "Budownictwo ludowe w Polsce", Ludowa Spółdzielna Wydawnicza, str. 92