Konwent Cysterek w Ołoboku: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 15:35, 9 maj 2017

Konwent cysterek w Ołoboku – zgromadzenie sióstr cysterek istniejące w latach 1211-1864 w Ołoboku (według Słownika Geograficznego Królestwa Polskiego).

We władanie klasztoru ołobockiego w roku 1245 weszły wsie Konarzewo, Pudliszki, Chróścin, Mieleszyn, Ochędzyn, Skomlin i Łubnice z tym warunkiem, że gdyby cysterki wyniosły się z Łubnicy to wszystkie posiadłości przypadłyby klasztorowi staniąteckiemu a jeśli nie to powinny one przyjąć z następującymi posiadłościami Ołobok, Janówka, Chróścin, Nosków, Myślanów, Doruchów, Brzozę i Kurów.

W roku 1250 otrzymał klasztor łubnicki pozwolenie osadzania na prawie niemieckim wsi Ochędzyn, Ołobok, Mieleszyn i Skomlin. W 1253 roku synowie Odonica - Bolesław i Przemysł zezwalają na wolne targi w Ołoboku i Łubnicy, nadając posiadłościom klasztornym obszerne wolności tudzież dodali Baranów i Dzietrzkowice. Bolesław zwraca w roku 1277 klasztorowi Mieleszyn, który był zamienił na Białą spod Wielunia.

W r. 1519 na synodzie gnieźnieńskim prymas Jan Łaski publicznie zarzucił cysterkom z Ołoboka "nieobyczajny żywot".

Rozporządzeniem króla pruskiego z 28 lipca 1796 roku odebrano dobra klasztoru. Przed likwidacją klasztor posiadał następujące wsie: Łubnice, Namysłaki, Białą, Chróścin, Dzietrzkowice, Kaliszkowice, Ochędzyn, Ołobok, Radcztów (Rudczdowo) i Wielowieś. Rząd pruski płacił skromne pensje wymierającym zakonnicom. W roku 1864, dnia 28 lutego po śmierci ostatniej cysterki, Rozalii Korczyńskiej, klasztor stanął pustką. W 1881 roku został sprzedany na licytacji publicznej.

W prawie nienaruszonym stanie przetrwał natomiast kościół poklasztorny, wzniesiony na przełomie XV i XVI wieku w stylu gotyckim i znacznie przebudowany w duchu baroku pod koniec XVII wieku. Wieżę dzwonniczą od strony zachodniej dobudowano do niego w latach 80. XVIII wieku.

Linki zewnętrzne

PTTK
Historia Klasztoru, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VII: Netrebka – Perepiat, Warszawa 1886, s. 522 .
Władysław Odonic, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 666 .
Przyjaciel Ludu, 1841, No 25, str 195

Literatura

Aleksander ANDRZEJEWSKI, Leszek KAJZER, Marcin LEWANDOWSKI, Klasztor w Ołoboku w badaniach archeologicznych roku 1997, „Acta Universitatis Lodziensis”. Seria: Folia Archaeologica, z. 23 (2001), t. 2, s. 103-116/117
Stawski Antoni Kazimierz Monografia Czastar. GOK, Czastary, 1994. ISBN 83-902800-5-1.
Wasylewski Kazimierz - "Klasztor i kobieta".

@@ Linia 3: / Linia 3: @@
 '''Konwent cysterek w Ołoboku''' – zgromadzenie sióstr [[Cystersi|cysterek]] istniejące w latach [[1211]]-[[1864]] w [[Ołobok (województwo wielkopolskie)|Ołoboku]] (według Słownika Geograficznego Królestwa Polskiego).
-Do klasztoru ołobockiego w roku 1245 dochodzą Konarzewo, [[Pudliszki]], [[Chróścin]], [[Mieleszyn (gmina Bolesławiec)|Mieleszyn]], [[Stary Ochędzyn|Ochędzyn]], [[Skomlin]] i [[Łubnice (województwo łódzkie)|Łubnice]] z tym warunkiem, że gdyby cysterki wyniosły się z Łubnicy to wszystkie posiadłości przypadłyby klasztorowi [[staniątki|staniąteckiemu]] a jeśli nie to powinny one przyjąć z następującymi posiadłościami [[Ołobok (województwo wielkopolskie)|Ołobok]], [[Janówka (województwo opolskie)|Janówka]], Chróścin, Nosków, Myślanów, [[Doruchów]], [[Brzoza (powiat wieluński)|Brzozę]] i [[Kurów (powiat wieluński)|Kurów]].
+We władanie klasztoru ołobockiego w roku 1245 weszły wsie Konarzewo, [[Pudliszki]], [[Chróścin]], [[Mieleszyn (gmina Bolesławiec)|Mieleszyn]], [[Stary Ochędzyn|Ochędzyn]], [[Skomlin]] i [[Łubnice (województwo łódzkie)|Łubnice]] z tym warunkiem, że gdyby cysterki wyniosły się z Łubnicy to wszystkie posiadłości przypadłyby klasztorowi [[staniątki|staniąteckiemu]] a jeśli nie to powinny one przyjąć z następującymi posiadłościami [[Ołobok (województwo wielkopolskie)|Ołobok]], [[Janówka (województwo opolskie)|Janówka]], Chróścin, Nosków, Myślanów, [[Doruchów]], [[Brzoza (powiat wieluński)|Brzozę]] i [[Kurów (powiat wieluński)|Kurów]].
 W roku 1250 otrzymał klasztor łubnicki pozwolenie osadzania na prawie niemieckim wsi Ochędzyn, Ołobok, Mieleszyn i Skomlin. W 1253 roku synowie [[Władysław Odonic|Odonica]] - [[Bolesław Pobożny|Bolesław]] i [[Przemysł I|Przemysł]] zezwalają na wolne targi w Ołoboku i Łubnicy, nadając posiadłościom klasztornym obszerne wolności tudzież dodali [[Baranów (gmina w województwie wielkopolskim)|Baranów]] i [[Dzietrzkowice]]. Bolesław zwraca w roku 1277 klasztorowi Mieleszyn, który był zamienił na [[Biała Druga|Białą]] spod [[Wieluń|Wielunia]].
@@ Linia 9: / Linia 9: @@
 W r. 1519 na synodzie gnieźnieńskim prymas [[Jan Łaski (prymas)|Jan Łaski]] publicznie zarzucił cysterkom z Ołoboka "nieobyczajny żywot".
-Rozporządzeniem [[Fryderyk Wilhelm II Hohenzollern|króla pruskiego]] z 28 lipca 1796 roku zabrano dobra klasztoru. Przed likwidacją klasztor posiadał następujące wsie: Łubnice, [[Namysłaki]], Białą, Chróścin, Dzietrzkowice, [[Kaliszkowice Kaliskie|Kaliszkowice]], Ochędzyn, Ołobok, Radcztów (Rudczdowo) i [[Wielowieś (wieś w powiecie ostrowskim)|Wielowieś]]. Rząd pruski płacił skromne pensje wymierającym zakonnicom. W roku 1864, dnia 28 lutego po śmierci ostatniej cysterki, Rozalii Korczyńskiej, klasztor stanął pustką. W 1881 roku został sprzedany na licytacji publicznej.
+Rozporządzeniem [[Fryderyk Wilhelm II Hohenzollern|króla pruskiego]] z 28 lipca 1796 roku odebrano dobra klasztoru. Przed likwidacją klasztor posiadał następujące wsie: Łubnice, [[Namysłaki]], Białą, Chróścin, Dzietrzkowice, [[Kaliszkowice Kaliskie|Kaliszkowice]], Ochędzyn, Ołobok, Radcztów (Rudczdowo) i [[Wielowieś (wieś w powiecie ostrowskim)|Wielowieś]]. Rząd pruski płacił skromne pensje wymierającym zakonnicom. W roku 1864, dnia 28 lutego po śmierci ostatniej cysterki, Rozalii Korczyńskiej, klasztor stanął pustką. W 1881 roku został sprzedany na licytacji publicznej.
+W prawie nienaruszonym stanie przetrwał natomiast kościół poklasztorny, wzniesiony na przełomie XV i XVI wieku w stylu gotyckim i znacznie przebudowany w duchu baroku pod koniec XVII wieku. Wieżę dzwonniczą od strony zachodniej dobudowano do niego w latach 80. XVIII wieku.
 == Linki zewnętrzne ==
@@ Linia 18: / Linia 20: @@
 == Literatura ==
+* Aleksander ANDRZEJEWSKI, Leszek KAJZER, Marcin LEWANDOWSKI, ''Klasztor w Ołoboku w badaniach archeologicznych roku 1997'', „Acta Universitatis Lodziensis”. Seria: Folia Archaeologica, z. 23 (2001), t. 2, s. 103-116/117
 * Stawski Antoni Kazimierz ''Monografia Czastar.'' GOK, [[Czastary]], [[1994]]. {{ISBN|83-902800-5-1}}.
-Wasylewski Kazimierz - "Klasztor i kobieta".
+* Wasylewski Kazimierz - "Klasztor i kobieta".
 {{Cystersi w Polsce}}