Kościół Najświętszego Serca Jezusa w Bukowie Morskim

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół Najświętszego Serca Jezusa
A-720 z dnia 11.11.1959
kościół parafialny
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 zachodniopomorskie

Miejscowość

Bukowo Morskie

Wyznanie

katolickie

Kościół

Polskokatolicki

Parafia

Najświętszego Serca Jezusa w Bukowie Morskim

Wezwanie

Najświętszego Serca Jezusa

Wspomnienie liturgiczne

piątek po oktawie Bożego Ciała

Położenie na mapie gminy wiejskiej Darłowo
Mapa konturowa gminy wiejskiej Darłowo, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Najświętszego Serca Jezusa”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół Najświętszego Serca Jezusa”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół Najświętszego Serca Jezusa”
Położenie na mapie powiatu sławieńskiego
Mapa konturowa powiatu sławieńskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół Najświętszego Serca Jezusa”
Ziemia54°21′14,0″N 16°20′06,0″E/54,353889 16,335000

Kościół Najświętszego Serca Jezusa w Bukowie Morskimkościół parafialny w Bukowie Morskim. Świątynia należy do parafii polskokatolickiej w Bukowie Morskim. Znajduje się na liście Europejskiego Szlaku Cystersów[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Kościół został wybudowany w stylu gotyckim na przełomie XIII i XIV w. przez zakon cystersów[2]. Pierwsi mnisi przybyli do Bukowa Morskiego w 1252 z klasztoru w Dargun(inne języki) w Meklemburgii, na zaproszenie księcia pomorskiego Świętopełka II. Oprócz kościoła wybudowali we wsi opactwo, a także utworzyli dużą własność ziemską oddziałującą gospodarczo na rozwój księstwa słupskiego.

Kościół został rozbudowany w XV w. Konwent opiekował się nim do XVI w. Zmiany nastąpiły w 1535, po przyjęciu na Pomorzu protestantyzmu zgodnie z postanowieniami sejmu trzebiatowskiego. Cystersi zostali zmuszeni do oddania świątyni na rzecz utworzonego w tym czasie Pomorskiego Kościoła Ewangelickiego.

W latach 1535–1945 kościół był wykorzystywany przez lokalny zbór luterański. W XIX w. dokonano jego remontu i regotyzacji. Od 1964 roku należy do parafii Kościoła Polskokatolickiego.

Kościół wpisano do rejestru zabytków 11 listopada 1959 pod nr A-720[3].

Opis[edytuj | edytuj kod]

Kościół jest trójnawowy, w układzie halowym, z czteroprzęsłowym korpusem i z pięciobocznym, jednonawowym prezbiterium. Do korpusu świątyni od strony zachodniej przylega dzwonnica, a od strony północnej niewielka zakrystia.

We wnętrzu kościoła znajdują się: późnogotycki tryptyk[a], gotyckie epitafium i renesansowa ambona z XVII w[4][5].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. wpisany do rejestru zabytków pod № 217 z dn. 11 listopada 1959; ołtarz składał się z szafy ołtarzowej z 3 figurami oraz 2 skrzydeł po 4 figury na każdym; tryptyk zaginął — 27 lipca 1983 odnotowano przekazanie ołtarza do Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku, jednakże w muzeum przechowywana jest jedynie szafa ołtarzowa, zaś w Muzeum Narodowym w Szczecinie znajduje się rzeźba Madonny, los pozostałych figur jest nieznany. [za:] Marek Łuczak, Policja w walce o zabytki: zbiór zagadnień z przeciwdziałania przestępczości przeciwko zabytkom, katalog zabytków i dzieł sztuki utraconych z województwa zachodniopomorskiego, Zapol, Komenda Wojewódzka Policji w Szczecinie, Fundacja "Razem Bezpieczniej", wyd. II, Szczecin 2012, s. 132-135, ISBN 978-83-7518-487-7

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Bukowo Morskie: kościół pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa. ekai.pl. [dostęp 2012-06-02]. (pol.).
  2. Bukowo Morskie. [w:] Szlak cysterski w Polsce [on-line]. [dostęp 2012-06-02]. (pol.).
  3. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo zachodniopomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023.
  4. Czesław Piskorski, Pomorze Zachodnie, mały przewodnik, Wyd. Sport i Turystyka Warszawa 1980 s. 112, ISBN 83-217-2292-X
  5. Piotr Skurzyński, Pomorze, Warszawa: Wyd. Muza S.A., 2007, s. 196, ISBN 978-83-7495-133-3.