Szkłów

Szkłów

biał. Шклоў, ros. Шклов

Herb flaga rejonu szkłowskiego↗
Państwo	Białoruś
Obwód	mohylewski
Rejon	szkłowski
Wysokość	154 m n.p.m.
Populacja (2010) • liczba ludności	16400
Nr kierunkowy	+375 2239
Kod pocztowy	213010
Położenie na mapie Białorusi Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:town}

{{Miejscowość infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | współrzędne = Nieznane pola: "sekundN", "stopniN", "sekundE", "stopniE", "minutE" oraz "minutN".

Szkłów (łac. Sclovia, biał. Шклоў, Łacinka białoruska: Škłoŭ, ros. Шклов; jid. שקלאָוו, Szklow) – białoruskie miasto położone w obwodzie mohylewskim przy ujściu rzeki Szkłówki do Dniepru. Jest stolicą rejonu szkłowskiego. 16,4 tys. mieszkańców (2010).

Historia

Miasto magnackie położone było w końcu XVIII wieku w hrabstwie szkłowskim w powiecie orszańskim województwa witebskiego. Wzmiankowana po raz pierwszy w 1535 roku. Do 1542 własność Gasztołdów, po których wymarciu przeszła we władanie króla Zygmunta Augusta. Przed 1561 roku podarowana za zasługi Janowi Hieronimowi Chodkiewiczowi. Prawa miejskie przed 1577 rokiem. Poprzez małżeństwo Anny Eufrozyny Sieniawskiej z chorążym wielkim koronnym Prokopem Sieniawskim miasto i dobra przeszły w 1629 roku na Sieniawskich. Dnia 12 sierpnia 1654 miała tu miejsce bitwa pomiędzy 3,5 tys oddziałem litewskim pod dowództwem Janusza Radziwiłła z 20 tys. armią moskiewską Jakowa Czerkaskiego. Od 1731 roku własność Czartoryskich. W 1769 całkowicie zniszczony przez pożar, co spowodowało że w latach 1770–72 wzniesiono Nowy Szkłów, który stał się dużym centrum handlowym. Od 1772 w zaborze rosyjskim, wykupiony przez carycę Katarzynę II i nadany ks. Potiomkinowi, a w 1778 gen. Zaryczowi. Od 1773 siedziba powiatu. W XIX wieku było to liczne skupisko ludności żydowskiej, dla której było to ważne centrum religijne. Od 1919 roku w granicach ZSRR. W latach 1941-1944 roku pod okupacją niemiecką, w trakcie której Niemcy wymordowali około 3200 Żydów. Od 1991 roku w Republice Białorusi. Do 1994 roku jako dyrektor sowchozu „Haradziec” koło Szkłowa pracował Aleksandr Łukaszenka.

W Szkłowie funkcjonowały w przeszłości dwa klasztory prawosławne: męski monaster Zmartwychwstania Pańskiego oraz żeński Zaśnięcia Matki Bożej. Obydwa zostały ufundowane przez rodzinę Sieniawskich w 1702. Wspólnota męska istniała do 1847, zaś żeńska do 1795 - jej cerkiew została przekształcona w parafialną.

Zabytki

• ratusz z XVIII wieku
• cerkiew Przemienienia Pańskiego z 1905 roku
• Kościół parafialny z około 1900 roku
• miejsce po zamku, ok. 2,5 km od dworca kolejowego, brak śladów budowli
• Zespół dworski dawnego majątku Zabrammne (teraz w granicach miasta). Drewniany, parterowy, modernistyczny. Wewnątrz zachowały się oryginalne kaflowe piece. Obok dworu dwie oficyny (dawna kuchnia i dom gościnny). We dworze znajduje się biblioteka.
• Park regularno-krajobrazowy o pow. ok. 20 ha otaczający dwór, założony w k. XVIII w., obecnie część parku to miejski park kultury i wypoczynku ze stadionem.
• dwór Kriwoszejna (1902–03).
• synagoga

Galeria

• 
  Ratusz miejski
• 
  Cerkiew Przemienienia Pańskiego
• 
  Cerkiew Zamkowa pw. Zmartwychwstania Pańskiego
• 
  Kościół katolicki Świętych Piotra i Pawła
• 
  Synagoga
• 
  Synagoga
• 
  Szkłów w XVIII wieku.
• 
  Cerkiew św. Trójcy

Linki zewnętrzne

• Szkłów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 922 .