Józef Lubomirski (1751–1817): Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Mathiasrex (dyskusja | edycje) kat. |
drobne merytoryczne |
||
Linia 30: | Linia 30: | ||
Syn [[Stanisław Lubomirski (wojewoda kijowski)|Stanisława Lubomirskiego]] wojewody kijowskiego i bracławskiego, rodzony brat [[Michał Lubomirski|Michała]], również generała lejtnanta, dziedzic Równego z przyległościami. Żonaty z [[Ludwika Sosnowska|Ludwiką Sosnowską]], niegdyś ukochaną [[Tadeusz Kościuszko|Tadeusza Kościuszki]], która wniosła mu w posagu olbrzymie dobra szarogrodzkie (jej ojciec hetman [[Józef Sylwester Sosnowski]] wygrał je w karty w [[1768]] r.). |
Syn [[Stanisław Lubomirski (wojewoda kijowski)|Stanisława Lubomirskiego]] wojewody kijowskiego i bracławskiego, rodzony brat [[Michał Lubomirski|Michała]], również generała lejtnanta, dziedzic Równego z przyległościami. Żonaty z [[Ludwika Sosnowska|Ludwiką Sosnowską]], niegdyś ukochaną [[Tadeusz Kościuszko|Tadeusza Kościuszki]], która wniosła mu w posagu olbrzymie dobra szarogrodzkie (jej ojciec hetman [[Józef Sylwester Sosnowski]] wygrał je w karty w [[1768]] r.). |
||
Od [[1774]] r. starosta romanowski i dowódca chorągwi pancernej. W latach [[1786]]–[[1788]] szef [[12 Regiment Pieszy Koronny|12 regimentu pieszego koronnego]]. Potem szef [[5 Pułk Koronny Przedniej Straży|5 regimentu konnego koronnego]]{{odn|Machynia|Srzednicki|2002|s=462}}. Generał lejtnant z [[1792]] r. Był członkiem konfederacji [[Sejm Czteroletni|Sejmu Czteroletniego]]<ref> Kalendarzyk narodowy y obcy na rok ... 1792. ..., Warszawa 1791, s. 311.</ref>. Poparł [[Konstytucja 3 maja|Konstytucję 3 Maja]], jednak nie walczył w jej obronie, wymawiając się złym stanem zdrowia. Pozostał w służbie za czasów |
Od [[1774]] r. starosta romanowski i dowódca chorągwi pancernej. W latach [[1786]]–[[1788]] szef [[12 Regiment Pieszy Koronny|12 regimentu pieszego koronnego]]. Potem szef [[5 Pułk Koronny Przedniej Straży|5 regimentu konnego koronnego]]{{odn|Machynia|Srzednicki|2002|s=462}}. W 1791 roku wziął pożyczkę w banku holenderskim pod zastaw majątku Równe<ref>{{Cytuj |tytuł = Państwowy Instytut Sztuki [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (72.2010) |data dostępu = 2020-01-02 |opublikowany = digi.ub.uni-heidelberg.de |url = https://digi.ub.uni-heidelberg.de/diglit/bhs2010/0352/image |język = de}}</ref>. Generał lejtnant z [[1792]] r. Był członkiem konfederacji [[Sejm Czteroletni|Sejmu Czteroletniego]]<ref> Kalendarzyk narodowy y obcy na rok ... 1792. ..., Warszawa 1791, s. 311.</ref>. Poparł [[Konstytucja 3 maja|Konstytucję 3 Maja]], jednak nie walczył w jej obronie, wymawiając się złym stanem zdrowia. Pozostał w służbie za czasów przejęcia władzy przez Konfederację Targowicką, przydzielony do 4 Dywizji w [[Kamieniec Podolski|Kamieńcu Podolskim]]. Rychło zredukowany ze względu na brak znajomości służby liniowej. Od [[1790]] r. kasztelan kijowski. |
||
Początkowo jeden z najbogatszych magnatów polskich. Pionier uprzemysłowienia kraju. Zakładał manufaktury i fabryki m.in. znaną wytwórnię fajansu w Korcu. W grudniu 1794 roku w obliczu bankructwa przekazał cały swój majątek żonie Ludwice Sosnowskiej, która doprowadziła go do dobrego stanu. |
|||
Był członkiem [[loża wolnomularska|loży wolnomularskiej]] [[Doskonała Tajemnica]] w [[1786]] roku i mistrzem loży [[Polak Dobroczynny]] w [[1787]] roku. <ref>Stanisław Małachowski-Łempicki, Wykaz polskich lóż wolnomularskich oraz ich członków w latach 1738–1821, w: Archiwum Komisji Historycznej, t. XIV, Kraków 1930, s. 248.</ref> |
Był członkiem [[loża wolnomularska|loży wolnomularskiej]] [[Doskonała Tajemnica]] w [[1786]] roku i mistrzem loży [[Polak Dobroczynny]] w [[1787]] roku. <ref>Stanisław Małachowski-Łempicki, Wykaz polskich lóż wolnomularskich oraz ich członków w latach 1738–1821, w: Archiwum Komisji Historycznej, t. XIV, Kraków 1930, s. 248.</ref> |
Wersja z 11:55, 2 sty 2020
Szreniawa bez Krzyża | |
Rodzina | |
---|---|
Data urodzenia |
ok. 1751 |
Data i miejsce śmierci | |
Ojciec | |
Matka |
Ludwika Pociejówna |
Żona | |
Odznaczenia | |
Józef Lubomirski herbu Szreniawa bez Krzyża (ur. 1751, zm. 1817 Równe) – polski książę Świętego Cesarstwa Rzymskiego, generał lejtnant wojsk koronnych, kasztelan kijowski, starosta romanowski, członek Zgromadzenia Przyjaciół Konstytucji Rządowej, wolnomularz[1], członek konfederacji targowickiej. [2]
Syn Stanisława Lubomirskiego wojewody kijowskiego i bracławskiego, rodzony brat Michała, również generała lejtnanta, dziedzic Równego z przyległościami. Żonaty z Ludwiką Sosnowską, niegdyś ukochaną Tadeusza Kościuszki, która wniosła mu w posagu olbrzymie dobra szarogrodzkie (jej ojciec hetman Józef Sylwester Sosnowski wygrał je w karty w 1768 r.).
Od 1774 r. starosta romanowski i dowódca chorągwi pancernej. W latach 1786–1788 szef 12 regimentu pieszego koronnego. Potem szef 5 regimentu konnego koronnego[3]. W 1791 roku wziął pożyczkę w banku holenderskim pod zastaw majątku Równe[4]. Generał lejtnant z 1792 r. Był członkiem konfederacji Sejmu Czteroletniego[5]. Poparł Konstytucję 3 Maja, jednak nie walczył w jej obronie, wymawiając się złym stanem zdrowia. Pozostał w służbie za czasów przejęcia władzy przez Konfederację Targowicką, przydzielony do 4 Dywizji w Kamieńcu Podolskim. Rychło zredukowany ze względu na brak znajomości służby liniowej. Od 1790 r. kasztelan kijowski.
Początkowo jeden z najbogatszych magnatów polskich. Pionier uprzemysłowienia kraju. Zakładał manufaktury i fabryki m.in. znaną wytwórnię fajansu w Korcu. W grudniu 1794 roku w obliczu bankructwa przekazał cały swój majątek żonie Ludwice Sosnowskiej, która doprowadziła go do dobrego stanu.
Był członkiem loży wolnomularskiej Doskonała Tajemnica w 1786 roku i mistrzem loży Polak Dobroczynny w 1787 roku. [6]
Kawaler Orderu Orła Białego i Orderu Świętego Stanisława, w 1773 roku odznaczony został Orderem Świętego Huberta[7].
Założyciel Józefgrodu, czyli późniejszej Bałty.
Przypisy
- ↑ Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705–2008, 2008, 865.
- ↑ Korrespondent Warszawski Donoszący Wiadomości Kraiowe y Zagraniczne. 1792, no 53, s. 465.
- ↑ Machynia i Srzednicki 2002 ↓, s. 462.
- ↑ Państwowy Instytut Sztuki [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (72.2010) [online], digi.ub.uni-heidelberg.de [dostęp 2020-01-02] (niem.).
- ↑ Kalendarzyk narodowy y obcy na rok ... 1792. ..., Warszawa 1791, s. 311.
- ↑ Stanisław Małachowski-Łempicki, Wykaz polskich lóż wolnomularskich oraz ich członków w latach 1738–1821, w: Archiwum Komisji Historycznej, t. XIV, Kraków 1930, s. 248.
- ↑ Stanisław Łoza, Order domowy rycerski p.w. świętego Huberta, w: Broń i Barwa, 1935, r. II, nr 3, s. 63.
Bibliografia
- Mariusz Machynia, Czesław Srzednicki: Oficerowie Rzeczypospolitej Obojga Narodów 1717-1794. T.1: Oficerowie wojska koronnego, cz.1: Sztaby i kawaleria. Kraków: Księgarnia Akademicka. Wydawnictwo Naukowe, 2002. ISBN 83-71-88-500-8.
- H. P Kosk Generalicja polska t. 1 Oficyna Wydawnicza "Ajaks" Pruszków 1998.
- Członkowie konfederacji Sejmu Czteroletniego
- Członkowie Zgromadzenia Przyjaciół Konstytucji Rządowej
- Generałowie armii koronnej
- Lubomirscy herbu Szreniawa bez Krzyża
- Ludzie związani z Równem (zabór rosyjski)
- Polacy odznaczeni Orderem Świętego Huberta
- Polscy książęta Świętego Cesarstwa Rzymskiego
- Kasztelanowie kijowscy
- Konfederaci targowiccy
- Senatorowie świeccy I Rzeczypospolitej
- Starostowie romanowscy
- Generałowie lejtnanci I Rzeczypospolitej
- Polscy wolnomularze (I Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Orderem Świętego Stanisława (I Rzeczpospolita)
- Urodzeni w 1751
- Zmarli w 1817
- Odznaczeni Orderem Orła Białego (I Rzeczpospolita)