Stanisław Siczek
 Medalion ze zdjęciem nagrobnym Stanisława Siczka | |
 plutonowy podchorąży rezerwy
| |
| Data i miejsce urodzenia |
17 lutego 1914 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
9 października 1978 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1937–1938, 1939–1945 |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska |
Zastępca dowódcy podobwodu Kolonka ZWZ-AK |
| Główne wojny i bitwy |
II wojna światowa (potyczka pod Siczkami 1943) |
| Późniejsza praca |
Radomska Wytwórnia Telefonów |
Stanisław Siczek ps. „Jeleń” (ur. 17 lutego 1914 w Hucie k. Radomia[1], zm. 9 października 1978 w Reptach Śląskich, obecnie dzielnica Tarnowskich Gór) – podoficer Wojska Polskiego II RP, żołnierz Związku Walki Zbrojnej oraz Armii Krajowej. Zastępca dowódcy podobwodu Kolonka ZWZ-AK w Puszczy Kozienickiej (Obwód Kozienice Inspektoratu Radom Okręgu Radomsko-Kieleckiego "Jodła").
Młodość[edytuj | edytuj kod]
Syn Adama Siczka i Wiktorii z domu Kołodziej[1]. Od 1934 r. absolwent Powszechnej Szkoły Podstawowej w Jedlni. W 1937 r. zdał maturę i ukończył szkołę przemysłu skórzanego w Radomiu, uzyskując tytuł technika chemika-garbarza[2][3][4].
W latach 1937-1938 odbył jednoroczną służbę wojskową, w trakcie której ukończył Dywizyjny Kurs Podchorążych Rezerwy 28 DP przy 15 Pułku Piechoty „Wilków” w Dęblinie i został mianowany do stopnia: plutonowy podchorąży rezerwy (na mocy art. 44 Rozporządzenia Prezydenta RP z dnia 7 października 1932 r. o służbie wojskowej podoficerów i szeregowców)[5].
Od lutego 1938 do 1 września 1939 r. należał do ZMW RP „Wici” we wsi Kieszek. Od 1 kwietnia do 7 września 1939 r. pracował w Państwowej Wytwórni Prochu w Pionkach[5].
Okres II wojny światowej[edytuj | edytuj kod]
Od 6 października 1939 r. do 15 stycznia 1945 r. należał do ZWZ-AK w Kolonce koło Jedlni. Nosił pseudonim „Jeleń” i pełnił funkcję zastępcy komendanta podobwodu w Kolonce. Dowódcą (komendantem) tegoż podobwodu, czyli bezpośrednim przełożonym weterana był ppor. Jerzy Dąbkowski ps. „Longin” (od lutego do lipca 1945 r. żołnierz wyklęty jako dowódca organizacji pod nazwą Delegatura Sił Zbrojnych)[5][6][7].
Podczas działalności konspiracyjnej Stanisław Siczek poznał wielu zasłużonych żołnierzy Obwodu, tj. m.in. Roman Bielawski ps. „Adam”, Józef Pawlak ps. „Bartosz” vel „Brzoza”, Władysław Molenda ps. „Grab”, a także Bolesław Krakowiak „Bilof”, Jerzy Krynicki, Feliks Szkoła, czy Józef Warchoł ps. „Maciuś”[8].
Jako pracownik Baudienstu pomagał przy budowie baraków w Siczkach (obóz pracy przymusowej w Siczkach albo obóz szkoleniowy Lager Jedlnia), a w 1942 r. znalazł pracę jako chemika w laboratorium bawełny Wytwórni Prochów w Pionkach[5].
Na początku 1943 r., w Siczkach, w potyczce z „własowcami”, został zraniony bagnetem w lewe płuco. Przeżył jedynie dzięki natychmiastowej pomocy żony. Przebywał w Szpitalu Miejskim w Radomiu. Był także świadkiem masowych egzekucji w Puszczy Kozienickiej nieopodal gminy Jedlnia Letnisko (okolice na północ od dzisiejszego zalewu w Siczkach)[5].
W październiku 1943 r. podobwód został praktycznie rozbity, ale w sierpniu 1944 r. w ramach akcji „Burza” został reaktywowany jako część 172 Pułku Piechoty AK, powstałego na bazie Obwodu Kozienice ZWZ-AK[8].
Lata powojenne[edytuj | edytuj kod]
Krótko po zakończeniu wojny wraz z żoną i dziećmi zamieszkał w jednej z pożydowskich kamienic przy ul. 1 Maja (obecnie ul. 25 Czerwca) w Radomiu. Znalazł jeszcze zatrudnienie w kilku zakładach pracy, tj. np. Sanepid, Wojewódzkie Przedsiębiorstwo Handlu Spożywczego, Radomska Wytwórnia Telefonów, Radomska Wytwórnia Farb i Lakierów[5].
Zmarł 9 października 1978 r. w Górnośląskim Centrum Rehabilitacji (GCR) „Repty” im. gen. Jerzego Ziętka. Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Poświętnem, należącym do parafii pw. św. Mikołaja i św. Małgorzaty w Jedlni[9].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Archiwum Państwowe w Radomiu, USC Parafii Rzymskokatolickiej Jedlnia, nr zasobu 58/140/0/1/104, str. 48, wpis nr 94
- ↑ Archiwum Zespołu Szkół Skórzano-Odzieżowych im. Jana Kilińskiego w Radomiu, arkusze ocen 1935/1936 i 1936/1937.
- ↑ Archiwum Państwowe w Radomiu, Szkoła Rzemieślniczo-Przemysłowa im. Jana Kilińskiego w Radomiu, nr zasobu 58/1473/0
- ↑ Maria Szwajkowska, Zespół Szkół Przemysłu Skórzanego im. J. Kilińskiego: 1927-1997, Radom 1997 (spis absolwentów).
- ↑ a b c d e f Życiorys weterana według jego deklaracji członkowskiej ZBOWiD w zasobach ZKRPiBWP Oddział w Radomiu.
- ↑ http://pionki24.pl/nowosci,top,18,1,ciekawe_zycie_pana_jerzego_biega,2650.html
- ↑ Pięć lat w szeregach Armii Podziemnej - Zeszyty Kombatanckie [online], zeszytykombatanckie.pl [dostęp 2024-04-25] (pol.).
- ↑ a b Kedyw" Okręgu Radomsko - Kieleckiego Armii Krajowej [online], dws-xip.pl [dostęp 2024-04-25] (pol.).
- ↑ Księga pochowanych z 1978 r. parafii pw. św. Mikołaja i św. Małgorzaty w Jedlni.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Wojciech Borzobohaty, „Jodła” Okręg Radomsko-Kielecki ZWZ-AK 1939-1945, Warszawa 1988, ISBN 83-211-0901-2.
- Maria Szwajkowska, Zespół Szkół Przemysłu Skórzanego im. J. Kilińskiego: 1927-1997, Radom 1997, ISBN 83-720-4011-7.