Tadeusz Maj (kapral)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Tadeusz Maj (weteran))
Tadeusz Maj
plutonowy radiooperator plutonowy radiooperator
Data i miejsce urodzenia

19 kwietnia 1916
Strzelce Małe

Data i miejsce śmierci

10 listopada 2013
Chicago

Przebieg służby
Lata służby

1934–1948

Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Formacja

Lotnictwo Wojska Polskiego
RAF

Jednostki

Korpus Ochrony Pogranicza,
Samodzielna Brygada Strzelców Karpackich,
16 pułk piechoty,
dywizjon 300

Stanowiska

dowódca drużyny 4. kompanii 2. batalionu Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa (bitwa o Tobruk, bitwa pod Gazala)

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Zasługi RP Krzyż Walecznych (od 1941) Order Krzyża Wolności za bohaterstwo na polu walki (Estonia) Medal Lotniczy (dwukrotnie)

Tadeusz Maj (ur. 19 kwietnia 1916 w Strzelcach Małych, zm. 10 listopada 2013 w Chicago) – plutonowy radiooperator Polskich Sił Powietrznych[1], weteran kampanii wrześniowej i walk o Tobruk, przewodniczący Stowarzyszenia Lotników Polskich w USA i Kanadzie.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Przyszedł na świat 19 kwietnia 1916 roku w Strzelcach Małych[2] w dzisiejszym powiecie brzeskim jako syn Wojciecha i Marii z domu Drabik.

W 1934 w wieku osiemnastu lat zgłosił się do służby wojskowej, trafił do Korpusu Ochrony Pogranicza. Od grudnia 1936 roku był dowódcą strażnicy KOP „Stajki” na trójstyku Polski, Rosji i Łotwy. Podczas służby w KOP ukończył kurs narciarski[2].

26 sierpnia 1939 roku został skierowany do 16 pułku piechoty Ziemi Tarnowskiej. 19 września 1939 roku pułk przekroczył granicę węgierską, jednak polscy żołnierze – wbrew umowie – zostali internowani. 11 grudnia kapral Maj uciekł z Komarom do Konsulatu RP w Budapeszcie[2]. W 1940 roku wstąpił do 2 pułku Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich. Jako dowódca drużyny 4 kompanii w stopniu kaprala wziął udział w bitwie o Tobruk, gdzie walczył od 22 sierpnia do 10 grudnia 1941 roku[3]. Gdy w bitwie pod Gazala został raniony odłamkiem z moździerza, spędził sześć tygodni w przytułku. Później zachorował na malarię[3]. W 1943 roku w Iraku rozpoczął kurs pilotażu, którego jednak nie ukończył. Następnie trafił do Anglii. Po odbyciu rocznego szkolenia radiooperatorskiego został radionawigatorem w dywizjonie 300, gdzie służył na samolotach Avro Lancaster. W Royal Air Force otrzymał numer ewidencyjny 706841[1].

W 1946 roku został przeniesiony do Korpusu Przygotowania i Rozmieszczenia. 1 października 1948 roku na statku „Queen Elizabeth” wyemigrował do USA. Zamieszkał u siostry przy N. Maplewood Avenue w Chicago w stanie Illinois.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Lista Krzystka ↓.
  2. ↑ a b c Tadeusz Maj: Moje wspomnienia wojenne z lat 1939 - 1945. Chicago: Stanisław F. Chwała, 2000.
  3. ↑ a b Tomasz Leszkowicz, Miałem życie inne niż normalne. histmag.org. [dostęp 2013-03-05]. (pol.).
  4. ↑ Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 30, Nr 3 z 27 czerwca 1988. 
  5. ↑ M.P. z 2012 r. poz. 1001.
  6. ↑ Tadeusz Maj skończył 90 lat. expatpol.com. [dostęp 2013-03-05]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Tadeusz Maj. Fundacja Historyczna Lotnictwa Polskiego. [dostęp 2018-05-08].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tadeusz_Maj_(kapral)&oldid=73442702”