Tadeusz Mięsowicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tadeusz Stanisław Mięsowicz
kapitan artylerii kapitan artylerii
Data i miejsce urodzenia

12 stycznia 1896
Liszki

Data i miejsce śmierci

1940
Katyń

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Srebrny Krzyż Zasługi Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)

Tadeusz Stanisław Mięsowicz (ur. 12 stycznia 1896 w Liszkach, zm. w kwietniu 1940 w Katyniu) – kapitan artylerii Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Tadeusz Stanisław Mięsowicz urodził się 12 stycznia 1896 roku w Liszkach, w rodzinie Józefa i Marii ze Strończaków[1]. W czasie I wojny światowej, jako absolwent gimnazjum wstąpił do Legionów Polskich. Służył w 9 kompanii III batalionu 6 pułku piechoty[2].

W latach 1923–1924 pełnił służbę w 1 pułku artylerii najcięższej w Warszawie[3][4]. 31 marca 1924 roku został awansowany na kapitana ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 roku i 92. lokatą w korpusie oficerów artylerii[5]. W grudniu 1927 roku przeniesiony został z Komendy Obozu Ćwiczeń Leśna do 20 pułku artylerii polowej w Prużanie[6][7]. Następnie pełnił służbę w 5 pułku artylerii ciężkiej w Krakowie[8]. W 1934 roku przeniesiony został do składu osobowego I wiceministra spraw wojskowych w Warszawie[9]. W latach 30. XX wieku był członkiem Komendy Koła Szóstaków[10]. Członek Zarządu Okręgu Warszawa Województwo Związku Legionistów Polskich w 1936 roku[11].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku dostał się do niewoli radzieckiej. Przebywał w obozie w Kozielsku. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Katyniu i tam pogrzebany. Od 28 lipca 2000 roku spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.

5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia majora[12]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Odznaka 6 pp Leg (Krzyż Wytrwałości)

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 400.
  2. Wykaz Legionistów ↓.
  3. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 799, 822.
  4. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 718, 745.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 175.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 23 grudnia 1927 roku, s. 365.
  7. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 394, 463.
  8. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 187, 705.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 164.
  10. Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 607.
  11. Związek Legionistów Polskich: 1936-1938 r.: sprawozdanie Zarządu Głównego Związku Legionistów Polskich, Warszawa 1938, s. 86.
  12. Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  13. M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  14. M.P. z 1934 r. nr 64, poz. 98 „za zasługi na polu wyszkolenia i administracji wojska”.
  15. Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 232.
  16. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 394.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]