Tomasz Malicki
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Wojewoda tarnopolski | |
| Okres |
od 16 kwietnia 1937 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Tomasz Malicki (ur. 24 grudnia 1885 w Łukawcu, zm. 18 kwietnia 1951 we Wrocławiu) – urzędnik państwowy okresu międzywojennego, wojewoda tarnopolski w latach 1937–1939.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 24 grudnia 1885 w Łukawcu jako syn Agaty[1]. W maju 1908 zdał egzamin dojrzałości w C. K. Gimnazjum w Rzeszowie[2] [1]. Studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim i na Wydziale Prawa Uniwersytetu Lwowskiego, gdzie uzyskał tytuł magistra prawa i administracji. Od 1903 do 1908 był zaangażowany w działalność niepodległościową. Od 1913 do 31 października 1918 pracował w Głównej Krajowej Radzie Szkolnej, a następnie w administracji byłego zaboru austriackiego. Podczas I wojny światowej od 1915 do 1918 działał w Polskiej Organizacji Wojskowej, w tym w ramach werbunku do II Brygady Legionów Polskich
W służbie Rzeczypospolitej przeszedł wszystkie stopnie awansu służby państwowej – powiatowej i wojewódzkiej. Pracę urzędniczą rozpoczął jako koncypient w Mościskach, następnie komisarz powiatowy w Kosowie i Tarnowie, skąd w 1921 został oddelegowany do Starostwa w Krakowie. W 1922 przeniósł się do Kuratorium Okręgu Szkolnego w Toruniu, następnie do Tarnopola, a w 1925 został komisarzem miasta Trembowla. W 1926 został starostą powiatu tarnopolskiego. W kwietniu 1936 w Tarnopolu odbyły się obchody 10-lecia urzędowania Malickiego na stanowisku starosty[3]. 14 kwietnia 1937 otrzymał mianowanie na stanowisko wicewojewody i p.o. wojewody tarnopolskiego[4], a 16 stycznia 1938 – wojewody tarnopolskiego[5]. Urząd ten pełnił do agresji ZSRR na Polskę 17 września 1939.
Za jego urzędowania wybudowano na terenie województwa 22 Domów Ludowych, 3 kościołów, 9 kaplic, 5 szkół publicznych, ufundowano 3 probostwa i wiele orkiestr dla związków strzeleckich.
W 1936 otrzymał od papieża Piusa XI godność szambelana papieskiego za wybitną działalność na polu budowy kościołów i kaplic w powiecie tarnopolskim[6]. Latem 1939 otrzymał tytuł członka honorowego Stowarzyszenie Uczestników Bitwy pod Zadwórzem z dnia 17 sierpnia 1920 (Stowarzyszenia Zadwórzaków)[7].
W 1940 zgłosił się ochotniczo do Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Walczył na Bliskim Wschodzie w Samodzielnej Brygadzie Strzelców Karpackich i jako szeregowy (nr ew. 7947) odbył kampanię afrykańską 1941-1943. W czerwcu 1947 wrócił z rodziną do Polski i osiadł we Wrocławiu.
Zmarł 18 kwietnia 1951 we Wrocławiu i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Grabiszyńskim[8]. W tym miejscu spoczęła też jego żona Małgorzata (1897-1982)[9], która podczas pracy męża w Tarnopolu była przewodniczącą Sekcji Pracy Kobiet TSL, przewodniczącą Delegatury Związku Kół Gospodyń Wiejskich[10]. z
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1938)[11][12]
- Złoty Krzyż Zasługi (1929)[13]
- Złota Odznaka Honorowa Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej I stopnia[14]
- Odznaka pamiątkowa 12 pułku artylerii lekkiej (1938)[15]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Spis maturzystów w latach 1860–1938. W: Sprawozdanie Dyrekcji I Państwowego Gimnazjum im. ks. St. Konarskiego w Rzeszowie za rok szkolny 1937/38. Rzeszów: 1938, s. XXXIX.
- ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. I Wyższego Gimnazyum w Rzeszowie za rok szkolny 1908. Rzeszów: 1908, s. 39. [dostęp 2023-01-31].
- ↑ Jubileusz starosty Tomasza Malickiego. „Wschód”. Nr 8, s. 11, 10 kwietnia 1936.
- ↑ Nowy wojewoda tarnopolski. „Gazeta Lwowska”. Nr 86, s. 1, 17 kwietnia 1937.
•Nowy wojewoda tarnopolski Tomasz Malicki objął urzędowanie. „Gazeta Lwowska”. Nr 88, s. 2, 20 kwietnia 1937.
•Tomasz Malicki p. o. woj. tarnopolskiego. „Gazeta Lwowska”. Nr 89, s. 2, 21 kwietnia 1937. - ↑ Awans wojewody tarnopolskiego. „Wschód”. Nr 71, s. 9, 10 stycznia 1938.
- ↑ Wręczenie dyplomu szambelana papieskiego dla wojewody Malickiego. „Gazeta Lwowska”. Nr 105, s. 3, 13 maja 1937.
- ↑ Zebranie uczestników bitwy pod Zadwórzem. „Wschód”. Nr 145, s. 7, 27 sierpnia 1939.
- ↑ Tomasz Malicki. groby.cui.wroclaw.pl. [dostęp 2023-01-31].
- ↑ Małgorzata Malicka. groby.cui.wroclaw.pl. [dostęp 2023-01-31].
- ↑ Lista odznaczeń z terenu województwa tarnopolskiego. „Wschód. Prasowa Agencja Informacyjna”, s. 2, nr 725 z 12 listopada 1934.
•Wojewodzina Malicka wśród gospodyń wiejskich i na półkoloniach. „Wschód”. Nr 54, s. 2, 20 lipca 1937. - ↑ M.P. z 1938 r. nr 258, poz. 592.
- ↑ Odznaczenia. „Gazeta Lwowska”, s. 2, nr 260 z 16 listopada 1938.
- ↑ 261. Ogłoszenia o nadaniu Złotego i Srebrnego Krzyża Zasługi. „Tarnopolski Dziennik Wojewódzki”, s. 179, nr 15 z 1 lipca 1929.
- ↑ Piętnastolecie L. O. P. P.. Warszawa: Wydawnictwo Zarządu Głównego Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, 1938, s. 286.
- ↑ Przekazanie sztandaru pułkowi artylerii w Złoczowie. „Wschód”. Nr 109, s. 1, 18 grudnia 1938.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tomasz Malicki p. o. woj. tarnopolskiego. „Gazeta Lwowska”, s. 2, nr 89 z 21 kwietnia 1937.
- Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej (redakcja naukowa Jacek M. Majchrowski przy współpracy Grzegorza Mazura i Kamila Stepana), Warszawa 1994, wyd. BGW, ISBN 83-7066-569-1, s. 171
|
- Absolwenci i studenci Uniwersytetu Franciszkańskiego we Lwowie
- Absolwenci i studenci Uniwersytetu Jagiellońskiego (okres zaborów)
- Absolwenci Wydziału Prawa Uniwersytetu Lwowskiego
- Członkowie Polskiej Organizacji Wojskowej
- Komisarze rządowi miast II Rzeczypospolitej
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Złotą Odznaką Honorową Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej I stopnia
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Pochowani na Cmentarzu Grabiszyńskim we Wrocławiu
- Powiatowi komisarze rządowi II Rzeczypospolitej
- Starostowie powiatowi II Rzeczypospolitej
- Wicewojewodowie II Rzeczypospolitej
- Wojewodowie tarnopolscy
- Urodzeni w 1885
- Zmarli w 1951