Turyngit

Turyngit

Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny	(Fe2+ ,Mg,Fe3+ ,Al) 6[(OH) 8(Al,Si) 4O 10] lub (Fe2+ ,Fe3+ ,Al) 2[OH] 2[Al 1,2−2,0,Si 2,8−2,9O 10]· ·(Mg,Fe2+ ,Fe3+ ) 3[O,OH] 4
Twardość w skali Mohsa	od 2 do 2,5
Przełam	nierówny
Łupliwość	doskonała, według (001)
Pokrój kryształu	łuseczkowy
Układ krystalograficzny	jednoskośny
Gęstość minerału	3,15-3,19 g/cm³
Właściwości optyczne
Barwa	oliwkowa, zielonobrunatna, a niekiedy zielonoczarna
Rysa	szarozielona
Połysk	perłowy lub matowy
Współczynnik załamania	n$\beta$ = 1,64-1,68
Inne	nieprzeźroczysty lub przeświecający
Dodatkowe dane
Szczególne własności	rozpuszczalny w kwasie solnym

Turyngit – złożony minerał z gromady krzemianów żelaza, magnezu i glinu, z grupy chlorytów żelazistych. Odmiana szamozytu.

Nazwa minerału wiąże się z niemiecką Turyngią, w której minerał ten odkryto i tamtejsze okazy po raz pierwszy opisano.

Charakterystyka

Właściwości

Współwystępuje z innymi minerałami rud żelaza: limonitem, magnetytem, syderytem i szamozytem. Minerał w płomieniu redukującym czernieje i przechodzi w szkliwo. Roztwarza się w kwasie solnym.

Geneza

Produkt przeobrażeń hydrotermalnych, metamorficznych i w skałach osadowych pochodzenia morskiego.

Występowanie

Występuje w morskich skałach osadowych, w tym w postaci ooidów, tworząc wapienie oolitowe będące źródłem rud żelaza. Pojawia się jako produkt hydrotermalny wyższych temperatur oraz w facji zieleńcowej (skały metamorficzne).

W Polsce: Miedzianka koło Jeleniej Góry, Góry Izerskie. Także Częstochowa i Łęczyca (składnik rud żelaza.

W świecie: rozpowszechniony, m.in. Turyngia; Morawy; okolice Jeziora Górnego (USA).

Zastosowanie

• jeden z minerałów kruszcowych rud żelaza związanych z morskimi skałami osadowymi.

Zobacz też

• krzemiany warstwowe