Władysław Chmielewski (rotmistrz)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władysław Chmielewski
Smyczek
rotmistrz rotmistrz
Data i miejsce urodzenia

11 grudnia 1884
Warszawa

Data i miejsce śmierci

28 listopada 1928
Rajcza

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

3 Dywizja Piechoty Legionów

Stanowiska

dowódca plutonu żandarmerii

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie)

Władysław Chmielewski, ps. „Smyczek” (ur. 11 grudnia 1884 w Warszawie, zm. 28 listopada 1928 w Rajczy) – rotmistrz Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1914 roku, razem z Julianem Filipowiczem, Kazimierzem Peszkowskim, Ludwikiem Horodyskim, Władysławem Kadyi, Michałem Hochtaubel, Władysławem Müllerem i Janem Mieszkowskim ps. „Ułan”, został przeniesiony z batalionu Albina Fleszara ps. „Satyr” do organizowanego w Częstochowie przez Zdzisława Lewińskiego ps. „Brochwicz” oddziału konnego. W szeregach tego oddziału pod dowództwem Henryka Gundelacha ps. „Wanda” został wcielony do szwadronu kawalerii Władysława Prażmowskiego ps. „Belina”. Następnie pełnił służbę w 4 szwadronie 1 pułku ułanów Legionów Polskich. Był wachmistrzem IV plutonu, dowodzonego przez porucznika Konstantego Dzieduszyckiego[1].

1 kwietnia 1917 awansował na chorążego taborów. Pełnił wówczas służbę w Komendzie Taborów Legionów Polskich[2].

W latach 1917–1918 był komendantem Polskiej Organizacji Wojskowej w Płocku i jednocześnie członkiem loży wolnomularskiej „Walerian Łukasiński” z Warszawy, w której występował pod nazwiskiem „Wacław Wolicki”[3]. W 1919 był komendantem Okręgu III Lubelskiego Milicji Ludowej. W 1920 był dowódcą plutonu żandarmerii 3 Dywizji Piechoty Legionów, a od maja do września tego roku dowódcą Ekspozytury Żandarmerii Polowej Frontu Środkowego[4].

Po zakończeniu działań wojennych został przeniesiony do rezerwy i zweryfikowany w stopniu rotmistrza ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919. W 1922 był jednym z organizatorów Związku Legionistów Polskich na terenie Warszawy, a sześć lat później członkiem Zarządu Głównego tego związku[5]. W latach 1923–1924 był oficerem rezerwowym 1 pułku strzelców konnych w Garwolinie[6][7]. Zmarł na gruźlicę 28 listopada 1928 w Sanatorium Wojskowym w Rajczy[5]. Pochowany 3 grudnia 1928 na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach[8][9].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Roman Horoszkiewicz, Strzelcy konni w I brygadzie Leg. Pol., „Barwa i broń” Biuletyn Stowarzyszenia Przyjaciół Muzeum Wojska nr 2, luty 1935, s. 32.
  2. Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 50.
  3. Ludwik Hass, Masoneria polska XX wieku. Losy, loże, ludzie, Kopia, Warszawa 1996, rec. Norberta Wójtowicza, „Notatki Płockie” nr 41, Płock 1996, s. 52.
  4. Suliński 2003 ↓, s. 67–68.
  5. a b Ś.p. rtm. Władysław Smyczek-Chmielewski. „Polska Zbrojna”. 332, s. 8, 1928-11-29. Warszawa. .
  6. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 655, 695.
  7. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 583, 618.
  8. Nekrolog. „Polska Zbrojna”. 335, s. 6, 1928-12-02. Warszawa. .
  9. Pogrzeb s.p. Wł. Chmielewskiego. „Polska Zbrojna”. 335, s. 8, 1928-12-02. Warszawa. .
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 43 z 27 grudnia 1921, s. 1722.
  11. M.P. z 1933 r. nr 258, poz. 276.
  12. M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 632.
  13. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928, s. 402.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]