Wojciech Krolopp
 Wojciech Aleksander Krolopp w 1983 | |
| Data i miejsce urodzenia |
12 kwietnia 1945 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
12 października 2013 |
| Typ głosu | |
| Zawód | |
| Aktywność |
1957–2003 |
| Współpracownicy | |
| Jerzy Kurczewski | |
| Zespoły | |
| Międzyszkolny Chór Chłopięcy Poznański Chór Chłopięcy Polskie Słowiki | |
| Odznaczenia | |
| |
Wojciech Aleksander Krolopp (ur. 12 kwietnia 1945 w Poznaniu, zm. 12 października 2013 tamże) – polski dyrygent, długoletni śpiewak – początkowo sopran, a następnie baryton, dziennikarz, menedżer, dyrektor i kierownik artystyczny Polskich Słowików. Z powodu pedofilii skazany na karę pozbawienia wolności.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Wykształcenie muzyczne zdobył w 1977 w poznańskiej Akademii Muzycznej w klasie wokalnej doc. Albina Fechnera. Jako solista – sopran debiutował w 1957, jako solista – baryton w 1964, a jako dyrygent w 1968. Od 1957 był solistą Międzyszkolnego Chóru Chłopięcego założonego przez Jerzego Kurczewskiego, w 1961 przemianowanego na Poznański Chór Chłopięcy[4][1].
W 1968 został zastępcą Jerzego Kurczewskiego do spraw artystycznych i menedżerem Poznańskiego Chóru Chłopięcego. Z jego inicjatywy w 1976 odbyły się Międzynarodowe spotkania chórów chłopięcych „Poznań-76”[a], a także następne festiwale[b][4][3], na których występowały najbardziej znane i cenione zespoły – Wienersaenger – Knaben, niemieckie zespoły z Toelz, Drezna, Lipska, Hannoveru czy Ratyzbony, a także chóry angielskie (Oxford, Windsor), francuskie, rosyjskie (Moskwa), amerykańskie czy południowoafrykańskie. W 1990 przejął po Kurczewskim dyrekcję i kierownictwo artystyczne Polskich Słowików[5][4]. W sezonie muzycznym 2000/2001 chór pod jego kierownictwem zdobył tytuł „Chór Unii Europejskiej – Ambasador Kultury”[6]. Od 1992 zrealizował z Polskimi Słowikami cykl pod hasłem „Muzyka w kościołach Poznania i Wielkopolski”, w którego ramach odbyło się 291 koncertów w 176 kościołach w całym kraju.
Od 1990 przygotował nagranie 25 płyt kompaktowych oraz pierwszej w Polsce płyty kompaktowej video.
Był recenzentem muzycznym, a jego opinie publikowane były na łamach poznańskiej prasy codziennej i ogólnopolskich czasopism muzycznych[7][c]. Ponadto był autorem audycji radiowych na antenie Rozgłośni Polskiego Radia w Poznaniu oraz cyklu programów „Młodzi śpiewacy wielka sztuka” (Polskie Radio Program II).[potrzebny przypis] Z okazji 50-lecia Polskich Słowików ukazała się książka „Słowiki á la carte”, będąca zbiorem reportaży autorstwa Kroloppa.
14 czerwca 1998 w Auli Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu odbył się galowy koncert z okazji 30-lecia pracy artystycznej Kroloppa. Również w 1998 został dyrektorem honorowym Fundacji OPUS III w Holandii, a od 2001 pełnił funkcję członka sekretariatu Organizacji Chórów Unii Europejskiej. Ponadto był prezesem Fundacji Poznańskiego Chóru Chłopięcego oraz prezesem Stowarzyszenia Poznański Chór Chłopięcy „Polskie Słowiki”.
Jako dyrygent poprowadził około 1500 koncertów a cappella oraz kantatowo-oratoryjnych. Zespół pod dyrekcją Wojciecha A. Kroloppa wykonał arcydzieła wokalno-instrumentalne Bacha (Pasja wg św. Mateusza, Pasja wg św. Jana, Oratorium na Boże Narodzenie, Oratorium Wielkanocne, Magnificat, Msza h-moll, kantaty), Haendla (Mesjasz, Cecilien Ode, Dettinger Te Deum), Haydna (Die Sieben letzten Worte unseres Erlösers am Kreuze), Charpentiera (Te Deum), Mozarta (Msza koronacyjna, Nieszpory, Requiem), Pergolesiego (Stabat Mater), Szymanowskiego (Stabat Mater), a także opera dziecięca Mozarta „Bastien und Bastienne”.
Sprawa molestowania seksualnego chórzystów[edytuj | edytuj kod]
Informacje o molestowaniu chórzystów przez Kroloppa pojawiały się już od lat 60., nigdy jednak nie zostały sformułowane w postaci doniesienia o popełnieniu przestępstwa[8].
16 czerwca 2003 został zatrzymany pod zarzutem poddawania osób małoletnich innym czynnościom seksualnym[5][4][9]. 13 stycznia 2004 rozpoczął się proces o molestowanie seksualne małoletnich chórzystów[10], którego dyrygent dopuszczał się w latach 1994–1998. W lutym 2004 w związku z podejrzeniem nowotworu u Kroloppa zdiagnozowane zostało zaawansowane AIDS i proces zawieszono na czas szeregu operacji[8].
23 lipca 2004 sąd skazał Kroloppa na karę ośmiu lat pozbawienia wolności[11][12]. W świetle zebranego przez prokuraturę materiału dowodowego, w tym zeznań ponad 40 świadków, Krolopp wykorzystywał seksualnie trzech małoletnich chłopców (wielokrotny seks oralny, analny oraz molestowanie), każdego co najmniej kilkanaście razy. Jak zauważył sąd w uzasadnieniu, działanie Kroloppa cechowała:
determinacja w zaspokojeniu popędu, premedytacja oraz niewyobrażalna i niedająca się zmierzyć żadnymi środkami krzywda, jaką wyrządził przestępczymi działaniami wobec swoich małoletnich podopiecznych, którzy zamiast znaleźć opiekę i ochronę w osobie oskarżonego, padli ofiarą przestępczych działań[8].
Sąd zwrócił też m.in. uwagę na dbałość Kroloppa o budowanie swojego nieskazitelnego wizerunku w środowisku artystycznym i politycznym Poznania (molestowania dopuszczał się głównie na wyjazdach)[8].
4 lutego 2005 w związku z przedawnieniem się jednego z udowodnionych przestępstw Sąd Okręgowy w Poznaniu skrócił wyrok do sześciu lat pozbawienia wolności[8][13]. Kasacja obrońcy skazanego mec. Eugeniusza Michałka została oddalona przez Sąd Najwyższy oraz uznana przezeń za bezzasadną. Obrona wnosiła w kasacji o uchylenie wyroku[9]. Ze względu na stan zdrowia karę odbywał z przerwami[14], np. w ciągu 3 lat miał 2,5 roku przerw w jej odbywaniu[15], a w 2007 został wypuszczony z więzienia i odtąd przebywał na wolności. Zmarł z powodu AIDS w 2013 roku[16].
Odznaczenia i nagrody[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1986)[17]
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Międzynarodowe spotkania chórów chłopięcych „Poznań-76” odbyły się w dniach 5–14.02.1976; była to kontynuacja I międzynarodowego festiwalu chórów chłopięcych (25–28.06.1967).
- ↑ Np. II Międzynarodowe spotkania chórów chłopięcych „Poznań-80” (16–20.02.1980), III Międzynarodowy festiwal chórów chłopięcych (12–27.02.1983), w 1992, 1995, 2001 jako Światowy Festiwal Chórów Chłopięcych.
- ↑ Np. Gazeta Poznańska (zob. w „Kronika Miasta Poznania” nr 1/1988, s. 102), Gazeta Zachodnia (zob. w „Kronika Miasta Poznania” nr 1–2/1984, s. 109), Wprost, Ruch Muzyczny, Poradnik Muzyczny[potrzebny przypis].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Wojciech Krolopp: Poznański chór chłopięcy i Jerzy Kurczewski (1945–1975) (s. 106–136). „Kronika Miasta Poznania” nr 3/1977. [dostęp 2012-06-01]. (pol.).
- ↑ Wydarzenia w Poznaniu w: „Kronika Miasta Poznania” nr 3/1987, s. 142.
- ↑ a b Romuald Połczyński: Turnieje chórów chłopięcych (1967–1983) (s. 105–140). „Kronika Miasta Poznania” nr 1/1986. [dostęp 2012-06-01]. (pol.).
- ↑ a b c d Paweł Wieczorek: Pan od chóru. Przekrój, 3 lipca 2003. [dostęp 2012-06-01]. (pol.).
- ↑ a b Wojciech Wyszogrodzki: Zły dotyk maestra. Przegląd Tygodnik, 2003. [dostęp 2012-06-01]. (pol.).
- ↑ „Polskie Słowiki” są już w Unii Europejskiej.
- ↑ Poznańskie festiwale symfoniczne w latach 1979–1983 w: „Kronika Miasta Poznania” nr 1–2/1984, s. 109; on-line: [1].
- ↑ a b c d e Marcin Kącki: Maestro. Agora, 2013. ISBN 978-83-268-1528-7.
- ↑ a b pap, ss, ab: Krolopp ostatecznie skazany. Wprost.pl, 2006-03-09. [dostęp 2012-10-20]. (pol.).
- ↑ Osiem lat dla Kroloppa. poznan.naszemiasto.pl, 2004-07-24. [dostęp 2012-10-20]. (pol.).
- ↑ Karolina Chołuj, Wszyscy byli odwróceni. Przypadek wykorzystywania seksualnego podopiecznych przez dyrygenta chóru chłopięcego „Polskie Słowiki” Wojciecha K., „Dziecko Krzywdzone. Teoria, badania, praktyka”, 3 (2), 2004, s. 122–134, ISSN 2545-3475 [dostęp 2023-04-28] (pol.).
- ↑ TVP3 Łódź - Pasek informacyjny - 23.07.2004. [dostęp 2023-04-28].
- ↑ 6 lat dla dyrygenta [online], wydarzenia.interia.pl, 4 lutego 2005 [dostęp 2023-04-28] (pol.).
- ↑ Łukasz Cieśla: Wojciech Krolopp wyszedł z więzienia. Głos Wielkopolski, 2008-08-12. [dostęp 2012-06-01]. (pol.).
- ↑ Pedofilia: Były dyrygent Polskich Słowików nie wraca do więzienia - Polska - Newsweek.pl [online], www.newsweek.pl [dostęp 2020-07-09] (pol.).
- ↑ sjk: Dyrygent-pedofil zmarł na AIDS. Wprost.pl, 2013-10-12. (pol.).
- ↑ Wydarzenia w Poznaniu w: „Kronika Miasta Poznania” nr 3/1987, s. 138.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Wojciech Krolopp: Poznański chór chłopięcy i Jerzy Kurczewski (1945–1975) (s. 106–136). „Kronika Miasta Poznania” nr 3/1977. [dostęp 2012-06-01]. (pol.).
- Romuald Połczyński: Turnieje chórów chłopięcych (1967–1983) (s. 105–140). „Kronika Miasta Poznania” nr 1/1986. [dostęp 2012-06-01]. (pol.).
- Marcin Kącki: Maestro. Historia milczenia, Agora SA, Warszawa 2013.