Zdzisław Majewski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zdzisław Marian Majewski
major audytor major audytor
Data i miejsce urodzenia

22 lutego 1895
Częstochowa

Data i miejsce śmierci

między 20 a 22 kwietnia 1940
Katyń

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

I Brygada Legionów Polskich
7 Pułk Piechoty Legionów
Wojskowy Sąd Okręgowy Nr I
Wojskowy Sąd Okręgowy Nr II
Departament Sprawiedliwości Ministerstwa Spraw Wojskowych

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Odznaka honorowa za Rany i Kontuzje
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Pamiątkowy Jubileuszowy 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej

Zdzisław Marian Majewski (ur. 22 lutego 1895 w Częstochowie, zm. między 20 a 22 kwietnia[1] 1940 w Katyniu) – magister prawa, major audytor Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem Stanisława (ur. 1860) i Florentyny Marii z Janowskich (ur. 1863)[3][4]. Żołnierz I Brygady Legionów, walczył m.in. pod Łowczówkiem. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej w 36 pułku piechoty Legii Akademickiej.

Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku. W 1923 służył w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 1002 lokatą w 7 pułku piechoty Legionów[5]. Absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu Warszawskiego (1925)[3]. 20 sierpnia 1925 w stopniu porucznika został powołany ze stanu nieczynnego i powrócił do macierzystego 7 pp Leg[6]. W 1926 awansował do stopnia kapitana w korpusie oficerów piechoty ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925 i 131 lokatą[7]. Został przeniesiony z korpusu oficerów piechoty do korpusu oficerów sądowych i w 1928 służył w Wojskowym Sądzie Okręgowym nr I[8]. 1 stycznia 1935 awansował do stopnia majora ze starszeństwem z dniem awansu i 9 lokatą[9]. 31 sierpnia 1936 został zwolniony ze stanowiska podprokuratora przy Wojskowym Sądzie Okręgowym nr I i przeniesiony do Wojskowego Sądu Okręgowego nr II na stanowisko sędziego śledczego[10]. W marcu 1939 służył w Departamencie Sprawiedliwości MSWojsk. na stanowisku kierownika referatu[11].

W czasie kampanii wrześniowej dostał się do sowieckiej niewoli. Według stanu z grudnia 1939 był jeńcem kozielskiego obozu. Między 19 a 21 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD[1] – lista wywózkowa 036/4 poz. 75 nr akt 4151[12], z 16 kwietnia 1940[1]. Został zamordowany między 20 a 22 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim[1]. Zidentyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943 wpis w dzienniku ekshumacji z 04.05.1943, nr 804. Figuruje liście AM-187-804 i Komisji Technicznej PCK: GARF-17-0804. Na obydwóch listach zostało podane jedno imię – Zdzisław. Przy szczątkach Majewskiego znaleziono przepustkę, 3 karty pocztowe, karty wizytowe, świadectwo szczepienia w Kozielsku nr. 3448, 3 listy, kalendarzyk kieszonkowy[13][14]. Znajduje się na liście ofiar (pod nr 0804) opublikowanej w Gońcu Krakowskim nr 107, w Nowym Kurierze Warszawskim nr 112 z 1943. Krewni do 1990 poszukiwali informacji przez Biuro Informacji i Badań Polskiego Czerwonego Krzyża w Warszawie.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Żonaty z Haliną z Krzemińskich

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

  • Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 awansował go pośmiertnie na stopnień podpułkownika. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
  • Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 14384) – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie żołnierzy polskich zamordowanych w Katyniu i innych nieznanych miejscach kaźni, nadane przez Prezydenta RP na Uchodźstwie profesora Stanisława Ostrowskiego (11 listopada 1976).
  • Krzyż Kampanii Wrześniowej – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie pamiątkowe wszystkich ofiar zbrodni katyńskiej (1 stycznia 1986).

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, s. 500.
  2. ↑ Jędrzej Tucholski, Mord w Katyniu, 1991, s. 163.
  3. ↑ a b Kiński i inni, Katyń, Księga Cmentarna, 2000, s. 372.
  4. ↑ Zdzisław Marian Majewski - ku pamięci. Ogrody Wspomnień. Cmentarz Internetowy [online], www.ogrodywspomnien.pl [dostęp 2022-09-22].
  5. ↑ a b Rocznik Oficerski, Warszawa: MSWojsk., 1923, s. 143, 431.
  6. ↑ „Dziennik Personalny” (R.6, nr 77), MSWojsk., 24 lipca 1925, s. 415.
  7. ↑ „Dziennik Personalny” (R.7, nr 18), MSWojsk., 3 maja 1926, s. 128.
  8. ↑ Rocznik Oficerski, Warszawa: MSWojsk., 1928, s. 696.
  9. ↑ „Dziennik Personalny” (R.16, nr 9), MSWojsk., 28 czerwca 1935, s. 72.
  10. ↑ „Dziennik Personalny” (R.16, nr 11), MSWojsk., 31 sierpnia 1935, s. 93, 100.
  11. ↑ a b Rybka R., Stepan K., Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006, s. 322, 439.
  12. ↑ Jędrzej Tucholski, Mord w Katyniu, 1991, s. 696.
  13. ↑ Listy katyńskie w zasobie Archiwum Państwowego w Lublinie – Archiwum Państwowe w Lublinie [online] [dostęp 2019-03-10] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-07] (pol.).
  14. ↑ Auswaertiges Amt – Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943, s. 188.
  15. ↑ M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 100 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  16. ↑ M.P. z 1939 r. nr 45, poz. 76 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
  17. ↑ M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 103 „za zasługi na polu sądownictwa wojskowego”.
  18. ↑ a b c Na podstawie fotografii [1].
  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. Nr 12 z 6 sierpnia 1929 r., s. 241.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa. Ministerstwo Spraw Wojskowych. 1928.
  • Rocznik Oficerski 1932. Warszawa. Ministerstwo Spraw Wojskowych. 1932.
  • Auswaertiges Amt – Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943.
  • Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
  • Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
  • УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, ISBN 978-5-78700-123-5.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zdzisław_Majewski&oldid=72220870”