Śluza Czyżkówko

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Śluza Czyżkówko
Ilustracja
Wrota
Państwo

 Polska

Województwo

 kujawsko-pomorskie

Miejscowość

Bydgoszcz

Droga wodna

Wisła-Odra

Lokalizacja

na 16,0 km

Dane techniczne
Długość

57,4 m

Szerokość

9,6 m

Różnica poziomów

7,52 m

Wrota

stalowe dwuskrzydłowe

Rodzaj napędu

elektryczny, awaryjny ręczny

Położenie na mapie Bydgoszczy
Mapa konturowa Bydgoszczy, po lewej znajduje się punkt z opisem „Śluza Czyżkówko”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Śluza Czyżkówko”
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego
Mapa konturowa województwa kujawsko-pomorskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Śluza Czyżkówko”
Ziemia53°08′00″N 17°57′04″E/53,133333 17,951111
Zbiorniki oszczędnościowe

zabytek Śluza Czyżkówkośluza na Kanale Bydgoskim w Bydgoszczy.

Stanowi jedną z budowli hydrotechnicznych Kanału Bydgoskiego, zarządzaną przez Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej w Bydgoszczy, Zarząd Zlewni w Inowrocławiu. Jest to śluza nr 4 drogi wodnej Wisła-Odra, która jest elementem międzynarodowej drogi wodnej E-70.

Lokalizacja[edytuj | edytuj kod]

Śluza znajduje się przy ul. Mińskiej na osiedlu Flisy w Bydgoszczy.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Śluza została oddana do użytku w 1915 r. podczas przebudowy Kanału Bydgoskiego. Oddano wówczas do użytku nowy dwukilometrowy odcinek Kanału, podczas gdy odcinek stary o długości 3,5 km (z pięcioma śluzami) wyłączono z użytku przekształcając go w park.

W 2005 r. śluzę Czyżkówko wraz z budynkami towarzyszącymi wpisano do rejestru zabytków województwa kujawsko-pomorskiego[1].

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Jest to śluza betonowa II klasy z okładziną ceglaną. W skład obiektu wchodzą: śluza żeglugowa i dwa zbiorniki oszczędnościowe.

Jej parametry spełniają wymogi II klasy według klasyfikacji śródlądowych dróg wodnych. Posiada zamknięcia górne w postaci klapy stalowej oraz dolne wrota wsporne, stalowe dwuskrzydłowe. Napęd śluzy jest elektryczny i awaryjny ręczny. Praktyczny czas śluzowania wynosi 20 minut. Napełnianie śluzy odbywa się poprzez galerie biegnące wzdłuż budowli, obustronnie w ścianach bocznych. Dwa zbiorniki oszczędnościowe o pojemności 9 mln l są wykorzystywane w celu zmniejszenia ilości wody potrzebnej do śluzowania i dodatkowo umożliwiają jej wielokrotne użycie. Śluza posiada dodatkowe urządzenia do przepuszczania wody.

Na zamknięciach śluzy znajdują się dwa przejścia technologiczne o szerokości 1 m i długości 9,6 m. Kładka na głowie górnej w czasie śluzowana chowa się pod wodę, natomiast kładka na głowie dolnej razem ze skrzydłami wrót rozchyla się na boki[1].

Poziomy[edytuj | edytuj kod]

Śluza umożliwia podniesienie jednostek o 7,52 m; od 43,46 do 50,98 m n.p.m.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Monografia mostów województwa kujawsko-pomorskiego. Brda i Kanał Bydgoski. Tom II z serii: Mosty z biegiem rzek pod red. Krzysztofa Dudka. Bydgoszcz – Grudziądz 2012. Wydawca: Związek Mostowców Rzeczypospolitej Polskiej Oddział Pomorsko-Kujawski. ISBN 978-83-934160-2-8.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]