11 Korpus Pancerny (ZSRR)
 Czołgiści 11 Korpusu Pancernego przed Bramą Brandenburską w zdobytym Berlinie. | |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1942 |
| Rozformowanie |
1945 |
| Nazwa wyróżniająca | |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa Bitwa o Siedlce | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych |
wojska lądowe |
| Rodzaj wojsk |
wojska pancerne |
| Odznaczenia | |
  
| |
11 Radomsko-Berliński Korpus Pancerny odznaczony Orderem Czerwonego Sztandaru, Suworowa i Kutuzowa (ros. 11-й танковый Радомско-Берлинский Краснознамённый орденов Суворова и Кутузова корпус) – jednostka pancerna Armii Czerwonej z okresu II wojny światowej.
11 Korpus Pancerny (11 KPanc) utworzony został w 1942 roku i brał udział w głównych operacjach bojowych prowadzonych przez Armię Czerwoną przeciw armii niemieckiej, wśród nich były: operacja Bagration, operacja wiślańsko-odrzańska i bitwa o Berlin. W latach 1942–1945 wchodził w skład następujących jednostek: 5 Armia Pancerna, 2 Armia Pancerna, 4 Armia Pancerna, 13 Armia, 69 Armia i 5 Armia Uderzeniowa[1].
Na ziemiach polskich uczestniczył w następujących działaniach bojowych: walkach o zdobycie Parczewa, Radzynia Podlaskiego i Łukowa, odparciu przeciwuderzenia pod wsią Borki, bitwie o Siedlce, walkach przeciw XXXXVI Korpusowi Pancernemu o zdobycie przyczółka na Wiśle i walkach o Babimost[2].
Za wykazane męstwo i odwagę w walkach o Radom jednostka otrzymała zaszczytną nazwę: 11 Radomski Korpus Pancerny[3]. Po walkach i zdobyciu 19 stycznia 1945 roku Tomaszowa Mazowieckiego została odznaczona Orderem Suworowa II stopnia[4].
Dowództwo korpusu[edytuj | edytuj kod]
Dowódcy:
- gen. mjr Aleksiej Popow (11.05.1942 - 01.09.1942)
- gen. mjr Iwan Łazariew (18.09.1942 - 07.06.1943)
- gen. mjr Nikolaj Radkiewicz (07.06.1943 - 31.10.1943)
- gen. mjr Filipp Rudkin (01.10.1943 - 31.07.1944)
- gen. mjr Iwan Juszczuk (01.07.1944 - 30.06.1945)[5]
Szefowie sztabu:
- płk Piotr Kaliniczenko (01.05.1942 - 30.06.1943)
- gen. mjr Dmitrij Griczenko (07.06.1943 - 30.06.1945)[5]
Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]
- 53 Brygada Pancerna (ros. 53-я танковая бригада)
- 59 Brygada Pancerna (ros. 59-я танковая бригада)
- 160 Brygada Pancerna (ros. 160-я танковая бригада)
- 12 Brygada Piechoty Zmotoryzowanej (ros. 12-я мотострелковая бригада)[1]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b 11-й танковый корпус [online], ru/ussr/tk/tk11.html [dostęp 2024-04-22].
- ↑ Dolata i Jurga 1977 ↓, s. 17, 43, 200, 287, 375, 440, 464.
- ↑ Dolata i Jurga 1977 ↓, s. 436.
- ↑ Dolata 1971 ↓, s. 152.
- ↑ a b https://pamyat-naroda.ru/warunit/id235/
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.
- Bolesław Dolata: Wyzwolenie Polski 1944-1945. Warszawa: 1971.