Przejdź do zawartości

11 Korpus Pancerny (ZSRR)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
11 Korpus Pancerny
11-й танковый корпус
Ilustracja
Czołgiści 11 Korpusu Pancernego przed Bramą Brandenburską w zdobytym Berlinie.
Historia
Państwo

 ZSRR

Sformowanie

1942

Rozformowanie

1945

Nazwa wyróżniająca

Radomski, Berliński

Działania zbrojne
II wojna światowa
Bitwa o Siedlce
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

Armia Czerwona

Rodzaj wojsk

wojska pancerne

Odznaczenia
Order Suworowa II stopnia Order Kutuzowa II stopnia
gen. mjr Iwan Juszczuk, ostatni dowódca 11 KPanc.

11 Radomsko-Berliński Korpus Pancerny odznaczony Orderem Czerwonego Sztandaru, Suworowa i Kutuzowa (ros. 11-й танковый Радомско-Берлинский Краснознамённый орденов Суворова и Кутузова корпус) – jednostka pancerna Armii Czerwonej z okresu II wojny światowej.

11 Korpus Pancerny (11 KPanc) utworzony został w 1942 roku i brał udział w głównych operacjach bojowych prowadzonych przez Armię Czerwoną przeciw armii niemieckiej, wśród nich były: operacja Bagration, operacja wiślańsko-odrzańska i bitwa o Berlin. W latach 1942–1945 wchodził w skład następujących jednostek: 5 Armia Pancerna, 2 Armia Pancerna, 4 Armia Pancerna, 13 Armia, 69 Armia i 5 Armia Uderzeniowa[1].

Na ziemiach polskich uczestniczył w następujących działaniach bojowych: walkach o zdobycie Parczewa, Radzynia Podlaskiego i Łukowa, odparciu przeciwuderzenia pod wsią Borki, bitwie o Siedlce, walkach przeciw XXXXVI Korpusowi Pancernemu o zdobycie przyczółka na Wiśle i walkach o Babimost[2].

Za wykazane męstwo i odwagę w walkach o Radom jednostka otrzymała zaszczytną nazwę: 11 Radomski Korpus Pancerny[3]. Po walkach i zdobyciu 19 stycznia 1945 roku Tomaszowa Mazowieckiego została odznaczona Orderem Suworowa II stopnia[4].

Dowództwo korpusu

[edytuj | edytuj kod]

Dowódcy:

  • gen. mjr Aleksiej Popow (11.05.1942 - 01.09.1942)
  • gen. mjr Iwan Łazariew (18.09.1942 - 07.06.1943)
  • gen. mjr Nikolaj Radkiewicz (07.06.1943 - 31.10.1943)
  • gen. mjr Filipp Rudkin (01.10.1943 - 31.07.1944)
  • gen. mjr Iwan Juszczuk (01.07.1944 - 30.06.1945)[5]

Szefowie sztabu:

  • płk Piotr Kaliniczenko (01.05.1942 - 30.06.1943)
  • gen. mjr Dmitrij Griczenko (07.06.1943 - 30.06.1945)[5]

Struktura organizacyjna

[edytuj | edytuj kod]
  • 53 Brygada Pancerna (ros. 53-я танковая бригада)
  • 59 Brygada Pancerna (ros. 59-я танковая бригада)
  • 160 Brygada Pancerna (ros. 160-я танковая бригада)
  • 12 Brygada Piechoty Zmotoryzowanej (ros. 12-я мотострелковая бригада)[1]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b 11-й танковый корпус [online], ru/ussr/tk/tk11.html [dostęp 2024-04-22].
  2. Dolata i Jurga 1977 ↓, s. 17, 43, 200, 287, 375, 440, 464.
  3. Dolata i Jurga 1977 ↓, s. 436.
  4. Dolata 1971 ↓, s. 152.
  5. a b Память народа::Подлинные документы о Второй Мировой войне [online], pamyat-naroda.ru [dostęp 2024-05-19].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.
  • Bolesław Dolata: Wyzwolenie Polski 1944-1945. Warszawa: 1971.