5 Armia Uderzeniowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
5 Armia Uderzeniowa
5-я ударная армия
Historia
Państwo

 ZSRR

Sformowanie

9 grudnia 1942

Rozformowanie

1946

Tradycje
Rodowód

10 Armia

Dowódcy
Pierwszy

gen. lejtn. Nikołaj Bierzarin

Działania zbrojne
II wojna światowa
operacja miuska
Operacja jasko-kiszyniowska
Operacja wiślańsko-odrzańska
Operacja berlińska
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Podległość

1 Front Białoruski[1]

Feldmarszałek Wilhelm Keitel podpisuje akt bezwarunkowej kapitulacji armii niemieckiej w kwaterze głównej 5 Armii Uderzeniowej mieszczącej się w Karlshorst w Berlinie.

5 Armia Uderzeniowa (ros. 5-я ударная армия) – związek operacyjny Armii Czerwonej.

Historia[edytuj | edytuj kod]

5 AU powstała 9 grudnia 1942 roku poprzez przemianowanie 10 Armii rezerwowej. Weszła w skład 1 Frontu Białoruskiego. Jej dowódcami byli generałowie: Markian Popow, Wiaczesław Cwietajew, Nikołaj Bierzarin i Aleksandr Gorbatow.

5 AU brała udział m.in. w uderzeniu nad Miusem w lipcu 1943 oraz operacji jassko-kiszyniowskiej, operacji wiślańsko-odrzańskiej i bitwie o Berlin. Żołnierze z 248 Dywizji Piechoty i 301 Dywizji Piechoty z 5 Armii Uderzeniowej uczestniczyli w ataku na Kancelarię Rzeszy. Po zakończeniu walk, czerwoną flagę na gmachu zatknęła mjr Anna Nikulina, pełniąca funkcję oficera politycznego 9 Korpusu Armijnego[2].

Dowódcy armii[edytuj | edytuj kod]

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

Skład 16 kwietnia 1945[3]:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]