7,5 cm PaK 97/38

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
7,5 cm PaK 97/38
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 III Rzesza

Rodzaj

Armata przeciwpancerna

Historia
Wyprodukowano

3 712 sztuk

Dane taktyczno-techniczne
Kaliber

75 mm

Nabój

75 × 350 mm R

Długość lufy

2721 mm (L/36, bez hamulca wylotowego)

Donośność

11 000 m

Prędkość pocz. pocisku

570 m/s (7.5 cm KGrPzPatr (p)
450 m/s (7.5 cm GPatr 97/38 HL/C)

Długość

4650 mm

Szerokość

1850 mm

Wysokość

1050 mm

Masa

1190 (bojowa)
1270 kg (marszowa)

Kąt ostrzału

–8° do 18° (25°?, w pionie)
60° (w poziomie)

Długość odrzutu

700–900 mm

Szybkostrzelność

10–14 strz./min

Obsługa

6 osób

7,5 cm PaK 97/38 (Panzerabwehrkanone 97/38, pol. armata przeciwpancerna wzór 97/38) – niemiecka armata przeciwpancerna kalibru 75 mm z okresu II wojny światowej, uzyskana z połączenia luf zdobycznych dział francuskich Canon de 75 mle 1897 z łożami niemieckich armat 5 cm PaK 38. Do 1943 wyprodukowano około 3,7 tysiąca tych dział. Opracowano je w celu szybkiego wprowadzenia do służby większej ilości armat przeciwpancernych zdolnych do walki z radzieckimi czołgami T-34 i KW – podobnym rozwiązaniem była armata 7,62 cm PaK 36(r).

Niemcy uruchomili masową produkcję pocisków kumulacyjnych dla tych dział. Używali również zdobycznej amunicji polskiej i francuskiej.

Około 160 dział Canon de 75 mle 1897 zamontowano również na łożach niemieckich armat 7,5 cm PaK 40. Działa te nosiły oznaczenie PaK 97/40.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]