Adam Bogoria-Zakrzewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skocz do: nawigacja, szukaj
Adam Kazimierz Zakrzewski
pułkownik kawalerii pułkownik kawalerii
Data i miejsce urodzenia 25 lutego 1892
Mokrowszczyzna
Data i miejsce śmierci 14 października 1958
Sopot
Przebieg służby
Lata służby 1914–1947
Siły zbrojne Armia Imperium Rosyjskiego,
Wojsko Polskie; Polskie Siły Zbrojne
Jednostki 1 Pułk Strzelców Konnych
Pomorska Brygada Kawalerii
7 Brygada Kadrowa Strzelców
Brygada Szkolna
Stanowiska dowódca pułku kawalerii
zastępca dowódcy brygady kawalerii
dowódca brygady kawalerii
dowódca brygady piechoty
zastępca dowódcy brygady
Główne wojny i bitwy wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa
Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920-1941, czterokrotnie) Złoty Krzyż Zasługi Medal Zwycięstwa

Adam Kazimierz Zakrzewski herbu Bogoria (ur. 25 lutego 1892 w Mokrywszczyźnie k. Żytomierza, zm. 14 października 1958 w Sopocie) – pułkownik kawalerii Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj]

W 1914 roku wstąpił jako ochotnik do armii rosyjskiej. Od 1917 roku służył w 3 Pułku Ułanów w składzie I Korpusu Polskiego w Rosji. Od 1920 roku zastępca dowódcy 14 Pułku Ułanów Jazłowieckich, W dniach 29 lipca – 2 sierpnia 1920 roku w Kaliszu, pełniąc obowiązki dowódcy zorganizował 203 Ochotniczy Pułk Ułanów. Do 9 września 1920 roku był zastępcą dowódcy pułku, mjr. Zygmunta Podhorskiego, a następnie objął dowództwo 203 Ochotniczego Pułku Ułanów i sprawował je do marca 1921 roku.

Po zakończeniu wojny z bolszewikami został skierowany na kurs do Grudziądza. Później dowodził II dywizjonem 19 Pułku Ułanów Wołyńskich w Ostrogu[1]. Od maja 1924 roku pełnił obowiązki zastępcy dowódcy 3 Pułk Strzelców Konnych im. Hetmana Stefana Czarnieckiego w Wołkowysku[2], a od marca 1926 roku pełnił obowiązki zastępcy dowódcy 3 Pułku Ułanów Śląskich w Tarnowskich Górach[3]. Do wiosny 1929 roku był zastępcą dowódcy 10 Pułku Strzelców Konnych w Łańcucie[4]. W okresie od 11 kwietnia 1929 do 12 czerwca 1937 roku dowodził 1 Pułkiem Strzelców Konnych w Garwolinie[5]. Do sierpnia 1939 roku pełnił służbę na stanowisku zastępcy dowódcy Pomorskiej Brygady Kawalerii. Z chwilą objęcia przez gen. bryg. Stanisława Grzmot-Skotnickiego dowództwa Grupy Osłonowej "Czersk" został dowódcą Pomorskiej Brygady Kawalerii.

Następnie stał na czele Biura Ewakuacyjnego jeńców polskich na Węgrzech. W okresie od 24 listopada 1940 roku do 1 grudnia 1941 roku dowodził 7 Brygadą Kadrową Strzelców. Następnie pełnił służbę na stanowisku I zastępcy dowódcy Brygady Szkolnej. Równocześnie od czerwca 1942 roku do stycznia 1943 roku sprawował funkcję komendanta Obozu Rozdzielczego w Auchtertool. Po wojnie mieszkał w kraju.

Awanse[edytuj]

  • major – zweryfikowany 3 maja 1922 roku ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 101. lokatą w korpusie oficerów jazdy
  • podpułkownik – 12 kwietnia 1927 roku ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 roku i 14. lokatą w korpusie oficerów kawalerii
  • pułkownik – ze starszeństwem z 1 stycznia 1931 roku w korpusie oficerów kawalerii

Ordery i odznaczenia[edytuj]

Przypisy

  1. ↑ Rocznik oficerski 1923 s. 637, 677.
  2. ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 42 z 29.04.1924 r. Rocznik oficerski 1924 s. 587, 600.
  3. ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 13 z 11.03.1926 r.
  4. ↑ Rocznik oficerski 1928 s. 326, 338.
  5. ↑ Rocznik oficerski 1932 s. 140, 655.
  6. ↑ Dekret Wodza Naczelnego L. 3370 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 39, poz. 1822)
  7. ↑ 17 marca 1930 „za zasługi na polu organizacji i wyszkolenia wojska” M.P. z 1930 r. Nr 98, poz. 143

Bibliografia[edytuj]

  • Ryszard Juszkiewicz, Andrzej Urbaniak, Dowódcy Polskiego Września, Ciechanów 1989.
  • Rocznik Oficerów Kawalerii 1930, Główna Drukarnia Wojskowa, Warszawa 1930,
  • Roczniki Oficerskie 1923, 1924, 1928 i 1932
  • Dzienniki Personalne Ministra Spraw Wojskowych
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Adam_Bogoria-Zakrzewski&oldid=47574812”