Albert Dupontel

Albert Dupontel
	; Albert Dupontel na 65. MFF w Cannes (2012).
Prawdziwe imię i nazwisko	Philippe Guillaume
Data i miejsce urodzenia	11 stycznia 1964 ; Saint-Germain-en-Laye
Zawód	aktor, komik, reżyser, scenarzysta
Lata aktywności	od 1988
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach
	Strona internetowa

Albert Dupontel, właśc. Philippe Guillaume^[1]^[2] (ur. 11 stycznia 1964 w Saint-Germain-en-Laye) – francuski aktor, reżyser i scenarzysta filmowy^[3].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Saint-Germain-en-Laye we Francji. Aż do 20 roku życia, mieszkał z ojcem, lekarzem stomatologiem, w Conflans-Sainte-Honorine. Jego ojciec pochodził z Côtes-d’Armor i spędził wiele czasu w pobliżu Saint-Brieuc, w Trégomeur^[4]. Kiedy miał cztery i pół roku, dyrektorka przedszkola skarżyła się, że nie można z nim wytrzymać.

Uczył się w szkole Paul Bert de Conflans, ćwiczył judo i gimnastykę. Po ukończeniu szkoły, przez sześć lat (1982-86), studiował w szkole medycznej Hôpital Bichat-Claude-Bernard, w tym ratownictwo medyczne. Studiował potem przez dwa lata w szkole teatralnej w Théâtre national de Chaillot^[5].

Kariera[edytuj | edytuj kod]

W latach 1986-88 grał małe role teatralne. Występował na scenie z cyklem stand-up. W 1990 roku był bohaterem telewizyjnej komedii Canal+ France Sales histoires. Zrealizował krótkometrażową komedię Désiré (1992). Zagrał w Wielce skromny bohater (1996). Za rolę Berniego Noëla w komedii Bernie (1996), której był reżyserem, zdobył nominację do Césara.

W 2018 otrzymał dwie nagrody Cezara za film Do zobaczenia w zaświatach: w kategorii najlepszy reżyser i najlepszy scenariusz adaptowany. Film nominowany był w 13 kategoriach^[6].

Wybrana filmografia[edytuj | edytuj kod]

1996: Wielce skromny bohater (Un héros très discret) jako kapitan Dionnet
1996: Bernie jako Bernie Noël i reżyser
1998: Serial Lover jako Eric Cellier
2002: Nieodwracalne (Irréversible) jako Pierre
2004: Bardzo długie zaręczyny (Long dimanche de fiançailles) jako Célestin Poux
2007: Męstwo i honor (Jacquou le croquant) jako ojciec Jacquou
2008: Niebo nad Paryżem (Paris) jako Jean
2008: Już mnie nie kochaj (Deux jours à tuer) jako Antoine Méliot
2009: Łajdak (Le Vilain) jako Sidney Thomas, łajdak i reżyser
2010: Dźwięk kostek lodu (Le bruit des glaçons) jako Rak Charlesa
2011: Łup (La proie) jako Franck Adrien
2012: Wielkie wejście (Le Grand Soir) jako Jean-Pierre Bonzini
2013: Dziewięć długich miesięcy (9 mois ferme) jako Bob i reżyser
2015: W harmonii (En équilibre) jako ojciec Marc Guermont
2016: Ostatni będą pierwszymi (Les premiers les derniers) jako ojciec Cochise
2017: Do zobaczenia w zaświatach (Au revoir là-haut) jako Albert Maillard i reżyser

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Albert Dupontel w bazie Filmweb
Albert Dupontel w bazie IMDb (ang.)
Albert Dupontel w bazie Notable Names Database (ang.)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Albert Dupontel. Dirigeant. [dostęp 2017-04-25]. (fr.).
↑ Albert Dupontel: le chien fou du cinéma français a 50 ans. puretrend.com. [dostęp 2017-04-25]. (fr.).
↑ Albert Dupontel. Listal. [dostęp 2017-04-25]. (ang.).
↑ Johan Moison (2013-10-17): Albert Dupontel et la crêpière de Tregomeur. France Bleu. [dostęp 2017-04-25]. (fr.).
↑ Albert Dupontel. AlloCiné. [dostęp 2017-04-25]. (fr.).
↑ Awards 2018. Académie des César. [dostęp 2018-03-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-13)]. (ang.).

[1] Albert Dupontel. Dirigeant. [dostęp 2017-04-25]. (fr.).

[2] Albert Dupontel: le chien fou du cinéma français a 50 ans. puretrend.com. [dostęp 2017-04-25]. (fr.).

[3] Albert Dupontel. Listal. [dostęp 2017-04-25]. (ang.).

[4] Johan Moison (2013-10-17): Albert Dupontel et la crêpière de Tregomeur. France Bleu. [dostęp 2017-04-25]. (fr.).

[5] Albert Dupontel. AlloCiné. [dostęp 2017-04-25]. (fr.).

[6] Awards 2018. Académie des César. [dostęp 2018-03-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-13)]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]