Jean-Pierre Jeunet

Jean-Pierre Jeunet
Data i miejsce urodzenia	3 września 1953 ; Roanne
Zawód	reżyser, producent filmowy, scenarzysta
Współmałżonek	Liza Sullivan; (od 1997)
Lata aktywności	od 1978
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach
	Strona internetowa

Jean-Pierre Jeunet (ur. 3 września 1953 w Roanne) – francuski reżyser, scenarzysta i producent filmowy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jego wczesne filmy, zwłaszcza stworzone z Markiem Caro toczą się w przyszłości, ale w atmosferze retro, co podkreśla kolorystyka zdjęć^[1].

Jeunet obsadza swoje filmy aktorami o niezwykłych twarzach i często używa obiektywów szerokokątnych, aby otrzymać charakterystyczny zniekształcony obraz. Dominique Pinon wystąpił we wszystkich pięciu długometrażowych filmach Jeuneta, a Ron Perlman w Mieście zaginionych dzieci oraz w Obcym: Przebudzenie. Sam reżyser, pytany o cechy charakterystyczne swojego kina, powiedział: Tony są ciepłe, aktorzy mają wyraziste gęby, dialogi pachną Jakiem Prévertem i zawsze pojawia się motyw dzieciństwa^[2].

Sukces Miasta zaginionych dzieci spowodował zaproszenie reżysera do pracy nad czwartą częścią Obcego (Obcy: Przebudzenie). Nieprzychylnie przyjęty przez krytykę Obcy IV okazał się sukcesem kasowym i pozwolił Jeunetowi sfinansować następny projekt – Amelię, która została nominowana do Oscara w kilku kategoriach i do nagrody Cezar (w 13 kategoriach – otrzymała 4)^[3].

Jeunet miał zekranizować powieść Życie Pi, ale ostatecznie nie doszło to do skutku. Sam powiedział: Poświęciłem dwa lata na projekt Life of Pi, który miałem realizować dla 20th Century Fox, ale już wiadomo, że tego filmu nie zrobię - być może zrealizuje go Ang Lee^[4].

Zasiadał w jury konkursu głównego na 52. MFF w Wenecji (1995). Przewodniczył obradom jury sekcji „Cinéfondation” na 51. MFF w Cannes (1998).

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Rok	Tytuł	Reżyser	Scenarzysta	Producent
1978	L’évasion (krótkometrażowa animacja zrealizowana wspólnie z Markiem Caro)
1980	Le manège (krótkometrażówka)
1981	Bunkier ostatniego strzału (Le bunker de la dernière rafale, krótkometrażówka we współpracy z Markiem Caro)
1984	Nie ma wytchnienia dla Billy’ego Brakko (Pas de repos pour Billy Brakko, animacja krótkometrażowa)
1989	Głupstwa (Foutaises, animacja krótkometrażowa)
1991	Delicatessen (Delicatessen, wspólnie z Markiem Caro)
1995	Miasto zaginionych dzieci (La cité des enfants perdus, wspólnie z Markiem Caro)
1997	Obcy: Przebudzenie (IV część serii Obcy)
2001	Amelia (Le Fabuleux Destin d’Amélie Poulain)
2004	Bardzo długie zaręczyny (Un long dimanche de fiançailles)
2009	Bazyl. Człowiek z kulą w głowie (Micmacs à tire-larigot)
2013	Świat według Spiveta (The Young and Prodigious T.S. Spivet)
2015	Casanova (TV)
2016	Deux escargots s’en vont (animacja krótkometrażowa)
2022	BigBug

Teledyski[edytuj | edytuj kod]

Rok	Tytuł	Artysta
1984	„La Fille aux bas nylon”	Julien Clerc
1985	„Zoolook” (z Markiem Caro)	Jean-Michel Jarre
1987	„Tombé pour la France”
1987	„Hélène”	Julien Clerc
1988	„Souvenez-vous de nous”	Claudia Phillips
1989	„Cache ta joie”	Claudia Phillips
1991	„L’autre joue”	Lio
2017	„Pourvu”	Gauvain Sers

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Jean-Pierre Jeunet. AlloCiné. [dostęp 2020-08-02]. (fr.).
↑ Jacek Szczerba (2010-09-10): Kino z puszki na ciastka. „Gazeta Wyborcza”. [dostęp 2020-08-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-08-02)]. (pol.).
↑ Lucia Bozzola: Jean-Pierre Jeunet Biography. AllMovie. [dostęp 2020-08-02].
↑ Paweł T. Felis (2010-09-10): Bez śmiechu nie da się wytrzymać. „Gazeta Wyborcza”. [dostęp 2020-08-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-08-02)]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Jean-Pierre Jeunet w Encyklopedii Larousse'a. (fr.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Jean-Pierre Jeunet w bazie IMDb (ang.)
Jean-Pierre Jeunet w bazie Filmweb
Jean-Pierre Jeunet w bazie Notable Names Database (ang.)

[allocine-1] Jean-Pierre Jeunet. AlloCiné. [dostęp 2020-08-02]. (fr.).

[2] Jacek Szczerba (2010-09-10): Kino z puszki na ciastka. „Gazeta Wyborcza”. [dostęp 2020-08-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-08-02)]. (pol.).

[3] Lucia Bozzola: Jean-Pierre Jeunet Biography. AllMovie. [dostęp 2020-08-02].

[4] Paweł T. Felis (2010-09-10): Bez śmiechu nie da się wytrzymać. „Gazeta Wyborcza”. [dostęp 2020-08-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-08-02)]. (pol.).

[1]

[2]

[3]

[4]

1980-1989	Bunkier ostatniego strzału (1981, krótkometrażowy) Nie ma wytchnienia dla Billy’ego Brakko (1984, krótkometrażowy) Głupstwa (1989, krótkometrażowy)
1990-2009	Delicatessen (1991) Miasto zaginionych dzieci (1995) Obcy: Przebudzenie (1997) Amelia (2001) Bardzo długie zaręczyny (2004) Bazyl. Człowiek z kulą w głowie (2009)
2010-2029	Świat według Spiveta (2013) Casanova (2015) BigBug (2022)

1980-2009	Wim Wenders (1988) Géza Bereményi (1989) Jean-Pierre Jeunet (2001) Pedro Almodóvar (2002) Lars von Trier (2003) Alejandro Amenábar (2004) Michael Haneke (2005) Pedro Almodóvar (2006) Cristian Mungiu (2007) Matteo Garrone (2008) Michael Haneke (2009)
2010-2029	Roman Polański (2010) Susanne Bier (2011) Michael Haneke (2012) Paolo Sorrentino (2013) Paweł Pawlikowski (2014) Paolo Sorrentino (2015) Maren Ade (2016) Ruben Östlund (2017) Paweł Pawlikowski (2018) Jorgos Lantimos (2019) Thomas Vinterberg (2020) Jasmila Žbanić (2021) Ruben Östlund (2022) Justine Triet (2023)